Ołeksandr Zinczenko

Historia bezlitosnego mordu na polskich oficerach w 1940 roku jest przepełniona niegojącymi się ranami, często rozdrapywanymi przez pewne grupy społeczne. Ukrywana przed polskim narodem przez dziesięciolecia. Z pewnym niepokojem sięgnęłam po książkę Ołeksandra Zinczenko. Jednak zaskoczyła mnie, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Autor na podstawie zapisków, wspomnień przybliża nam jak wyglądały ostatnie miesiące życia polskich oficerów, od podpisania traktatu Ribbentrop- Mołotow, po odkrycie ich ciał w Charkowie w latach 90. „KATYŃ. Śladami polskich oficerów”, dzieli się na interesujące rozdziały oraz podrozdziały, które oddają w dość szczególny sposób całą tragedię. Prolog. Wielka miłość Zofii Bartnickiej Rozdział I. Propaganda Goebbelsa Rozdział II. Złe przeczucie profesora Swianiewicza Rozdział III. „Złoty wrzesień” Rozdział IV. Pociąg w inną stronę Rozdział V. Monaster w Starobielsku Rozdział VI. Operacja „Święto Niepodległości” Rozdział VII. „Fanatycy” Rozdział VIII. Smutne Boże Narodzenie Rozdział IX. Najważniejsza sztuka Rozdział X. Dzieci piszą do Stalina Rozdział XI. 395 Rozdział XII. Zmiana sytuacji Rozdział XIII. 13 kwietnia i inne pechowe daty Rozdział XIV. ZSRR wszystko podważa Rozdział XV. Gorbaczow kłamie Rozdział XVI. Guziki z Charkowa Rozdział XVII. Protokół numer trzynaście Rozdział XVIII. Tajemnica Ludwika Domonia Epilog. Godzina papugi Treść zawarta w książce ukazuje podejście społeczeństwa do problemu nadchodzącej wojny, przygotowania do nadchodzącej śmierci jak w przypadku rodziny kapitana Adama Dybczyńskiego. Ponadprzeciętna odwaga doskonale charakteryzowała polskie społeczeństwo. Żarty o kolibrach i cytrynach są zabawne nawet z perspektywy czasu. Stanowiły one ucieczkę od tego co miało nadejść niebawem. Szczególnie poruszył mnie fragment, w którym pułkownik Nowosielski otrzymał od jednej z kobiet pszeniczną, domową bułkę oraz historia kawona ofiarowanego oficerowi przez chłopca w Starobielsku. Niezwykle wzruszające. Poziom życia w obozach był tragiczny, ale mimo to w jeńcach drzemał mocny duch niepodległości. ZSRR chciało zabić w nich polskość. Nigdy nie udało im się tego zrobić. Morderstwo 15 tysięcy polskich oficerów przez ZSRR utrzymywane było w tajemnicy przez kilkadziesiąt lat. W „KATYŃ. Śladami polskich oficerów” znajduje się wiele ważnych informacji, o których na co dzień nie słyszymy. Dzięki tej książce odkryłam kolejną ciemną stronę historii, usłyszałam o „kopercie nr 1”, czy o liściu z tamtych lat. Polecam.