Najnowsze artykuły
Artykuły
Pisarki i pisarze rezygnują z nominacji w konkursie Grand Press. Dlaczego?Ewa Cieślik2Artykuły
„Dzienniki gwiazdowe” Lema w gwiazdorskiej obsadzie i kosmicznej realizacji AudiotekiEwa Cieślik4Artykuły
„Zbójeckie nasienie”, czyli jak pisać o ciężkich czasach. Wywiad z Marcinem SzczygielskimRemigiusz Koziński1Artykuły
Film o smoku, kolejny rekord „Chłopów”, ekranizacja dziecięcej klasyki i serial, o który walczą faniAnna Sierant4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Sieroszewski

2
7,6/10
Andrzej Sieroszewski (16.04.1933 – 25.07.2012) – wnuk Wacława, hungarysta, tłumacz literatury węgierskiej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
mal. Krystyna Sieroszewska
mal. Krystyna Sieroszewska
7,6/10średnia ocena książek autora
19 przeczytało książki autora
26 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma

2015
Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny
Andrzej Sieroszewski
7,2 z 9 ocen
32 czytelników 4 opinie
2015

1989

1982
Antologia współczesnego dramatu węgierskiego
Andrzej Sieroszewski
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
1982

1977
Najnowsze opinie o książkach autora
Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny Andrzej Sieroszewski 
7,2

Biografia fascynującej postaci z historii Polski. Wacław Sieroszewski – w wieku 21 lat skazany na katorgę, 12 lat spędził w Jakucji, w pobliżu bieguna zimna w Wierchojańsku, a kolejne 6 lat w innych częściach Syberii i Imperium Rosyjskiego. Jeszcze jako zesłaniec rozpoczął swoją przygodę z piórem – zarówno jako autor opowiadań i powieści, jak i prac z zakresu etnografii.
Po powrocie do Warszawy w dalszym ciągu angażował się w działalność niepodległościową, u boku ówczesnej PPS kierowanej przez Józefa Piłsudskiego i jego współpracowników, przypłacając to kolejnymi pobytami w więzieniu. Wraz z bratem późniejszego Naczelnika Państwa uczestniczył w ekspedycji badającej obyczaje i język Ajnów z japońskiej wyspy Hokkaido.
Z chwilą wybuchu I wojny światowej, mimo 56 lat i reumatyzmu (gdzie wielu młodszych i zdrowszych wolało się dekować),walczył w Pierwszej Brygadzie Legionów jako szeregowiec, następnie odkomenderowany do jednostki kawalerii, gdzie dosłużył się stopnia … starszego wachmistrza. Cały czas wierny Piłsudskiemu i idei czynnej walki o niepodległość.
To tylko fragment z życiorysu postaci, która pierwsze swoje dzieła literackie podpisywała jako „Sirko”. O jego perypetiach rodzinnych – równie ciekawych jak Bronisława Piłsudskiego oraz spuściźnie literackiej i naukowej możemy przeczytać w książce, napisanej przez jego wnuka.
Mimo pokrewieństwa, autor nie unika przytaczania krytycznych ocen swojego dziadka (np. „stary chłopiec” według Dąbrowskiej czy też tradycyjne ataki endeckiej prasy),jak również jego niezręcznych posunięć bądź wypowiedzi. Nie gloryfikuje opisywanej postaci, a jedynie przedstawia fakty i opinie cudze – a nie własne – na temat Sieroszewskiego. Podaje też wiele szczegółów przez innych biografów tradycyjnie pomijanych, takich jak np. zarobki i koszty utrzymania bohatera.
Dowiadujemy się mnóstwa ciekawostek zarówno o nim, jak i osobach, z którymi miał do czynienia. Np. jego siostra Anna była matką syna Ludwika Waryńskiego (tego od Proletariatu i 100 zł z PRLu) - Tadeusza, który z kolei przed wojną był ... działaczem sanacyjnego BBWR. Synowie Sirki czynnie bronili kraju w 1920 r. przed bolszewikami, a on sam w Związku Strzeleckim i w Legionach służył razem z Andrzejem Strugiem. Dlatego niezrozumiałe jest, czemu autor „Akana” posądził go o absurdalne działania niezgodne z jego drogą życiową, nie mówiąc już o wymyślonym małżeństwie. Cel i kierunek jego drogi nigdy się nie zmieniły mimo przeciwności losu, a na tempo nie miał wpływu. I nawet jego polityczni wrogowie nie odmawiali mu odwagi osobistej (której wielu z nich brakowało). Na pewno biografia zachęca do zapoznania się z zapomnianą spuścizną literacką Sirki, z których najciekawsza wydaje się ta, będąca efektem jego zesłania i podróży na wschód.
Nie zmienia to faktu, że postać Sieroszewskiego jest jeszcze ciekawsza niż Bronisława Piłsudskiego. Obserwując losy jego i jego rodziny obcujemy nie tylko z Piłsudskim i legionową elitą, ale także z całą sferą literacką i naukowa ziem polskich przełomu XIX i XX wieku (Świętochowski, Prus, Żeromski, Krzywicki, Feldman, Strug, Daniłowski, Witkiewicz i wielu innych). Życie Wacława Sieroszewskiego to jednocześnie fragment kluczowego okresu w dziejach polskiej historii i kultury.
Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny Andrzej Sieroszewski 
7,2

Autorem książki jest wnuk Wacława Sieroszewskiego, Andrzej Sieroszewski (1933-2012). Był on profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, znanym hungarystą oraz tłumaczem prozy Magdy Szabó, László Németha i wielu innych węgierskich twórców. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Hungarologicznego. Został odznaczony m.in. Medalem Komisji Narodowej i Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej.
Pracę nad publikacją poświęconą pisarzowi przerwała śmierć autora w 2012 roku. Andrzej Sieroszewski doprowadził narrację do połowy lat dwudziestych, pozostawiając po sobie liczne materiały oraz rękopisy. Przeczytaniem rękopisu, opracowaniem i uzupełnieniem materiałów zajął się Andrzej Z. Makowiecki – emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Teatralnej, historyk literatury okresu Młodej Polski i Dwudziestolecia Międzywojennego. Warto w tym miejscu dodać, że projekt sfinalizowania biografii o Wacławie Sieroszewskim, był możliwy dzięki stypendium m.st. Warszawy.
Recenzowana przeze mnie pozycja składa się z 24 rozdziałów oraz posłowia, z których każdy opisuje kolejny ważny etap w życiu Wacława Sieroszewskiego. „Żywot niespokojny” – podtytuł książki – jest w pełni uzasadniony. Długie, blisko 87-letnie życie pisarza obfitowało w niezwykłe wydarzenia. Nie zdradzając zbyt wiele, warto wymienić tutaj długoletni pobyt Sieroszewskiego na Syberii, który miał wielki wpływ na ukształtowanie osobowości przyszłego pisarza czy podjęcie (w wieku 56 lat!) służby w Legionach Polskich. Ze stronnic książki Sieroszewski wyłania się, jako człowiek zatroskany o dobro niepodległej Polski, niezwykle pracowity, uczciwy, ofiarny, ale również jako zjadliwy publicysta, osoba łatwo wpadając w złość oraz mająca pewne upodobanie do zbytku.
Andrzej Sieroszewski pisze o swoim dziadku z wielką sympatią. Na samym początku książki, oświadcza zresztą czytelnikom: „w relacji o bohaterze tej książki, nie mogę obiecać całkowitej bezstronności, to przyrzec mogę, że będzie rzetelna i uczciwa”. Po lekturze książki, mogę napisać, że wnuk tylko częściowo wywiązał się ze swojej zapowiedzi. Czytając książkę, czytelnik może momentami odnieść wrażenie, że czyta „wspomnienia o ukochanym dziaduniu”, w których akcentowane są przede wszystkim pozytywne dokonania swojego przodka, przy okazji momentami nieco przesadnie wyidealizowanego.
Czytaj więcej: https://histmag.org/Andrzej-Sieroszewski-Waclawa-Sieroszewskiego-zywot-niespokojny-recenzja-11324