Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo fajnie napisana rzecz o biegach ultra w Polsce. Ultra czyli właściwie ultramaratony to biegane po za asfaltem na dystansach dłuższych niż maraton. Autorzy to ludzie, którzy siedzą w tym po uszy, sami biegają, wygrywają, mają biegających przyjaciół a nawet "biegającą" pracę. Po za historią i dniem dzisiejszym polskiego ultra, w książce jest i trochę o wielkim świecie, wielkich ultra-osobistościach (Jurek, Krupicka) i światowych trendach w tym sporcie a także trochę porad: jak jeść i jak trenować. Książkę dobrze się czyta, napisana jest dowcipnie i lekkim językiem. Jednak mnie w drugiej połowie zaczęła trochę nużyc - za dużo kryzysów, bólu i płaczu. Pomimo całej mojej sympatii i podziwu dla autorów polemizowałbym jednak z tym czy rzeczywiście są lub w dalszym życiu będą równie szczęśliwi. Jako rodzic wiem, że pełnia szczęścia to jednak nie najbardziej fantastyczna pasja a kompletna rodzina czyli z dziećmi. Z tych autorzy świadomie rezygnują, z czego zresztą się tłumaczą. Za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat może przyjść czas na refleksję, że pasja pasją, ale są jednak ważniejsze rzeczy do przeżycia niż kolejne zawody. Edycja (06.2021): Życie dopisało zakończenie. Nie żebym wywlekał cudze brudy bo sprawa jest znana w światku biegaczy ultra. Otóż małżeństwo autorów nie jest już małżeństwem, a pani autorka obnosi sie wręcz ze swoja niechęcią do biegów ultra, oraz traum i obsesji jakie jej ultra zafundowało i tym, że dopiero joga (będzie kolejna książka?) potrafiła ją z tego bagna wyciągnąć. No cóż, mimo to książka nadal się według mnie broni. Acz przypadek pokazuje, że do wszystkiego nawet do biegania długich dystansów, trzeba mieć jednak dystans.