Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Olo, to typowy młody mężczyzna, pragnie znaleźć odpowiednią pracę, mieć fajną dziewczynę u boku i przyjaciół, z którymi można wyskoczyć na piwo. Niestety, jego życie diametralnie się zmienia, gdy rozstaje się z ukochaną dziewczyną. Pozostałością po związku jest złota rybka. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że zwierzę ma magiczne moce i może spełniać marzenia. Kumple Ola w przypływie impulsu marnują swoje życzenie, chłopak wykazuje się refleksem i prosi o możliwość poderwania każdej dziewczyny. Dzięki temu może mieć każdą. Fakt w jego życiu pojawiają się coraz to dziwniejsze niewiasty. W dodatku szefowie Aleksandra okazują się dziwolągami z innej planety. Mężczyźnie przyjdzie się zmierzyć z różnorakimi jegomościami. Pojawia się pytanie, czy odnajdzie tą jedyną i, czy znajdzie swoje miejsce na ziemi. Autorka posługuje się wieloma neologizmami. Zabawne dialogi, ironia i czarny humor królują w całej historii. Dzieje się sporo, rzekłabym nawet, że bardzo dużo. Książkę pochłonęłam w zdumiewającym tempie, bo to lekka i łatwa lektura. Nie sądzę, żeby kogokolwiek skłoniła do refleksji, bo jej głównym zadaniem jest umilenie czasu. W sumie trochę się zawiodłam, bo oczekiwałam czegoś innego. Denerwowali mnie bohaterowie. Każda kobieta jaka pojawia się w utworze, jest okropna. Jedna miała bzika na punkcie sportu, inna na punkcie jedzenia, a inna wyglądu. Każdą łączy chęć posiadania faceta z grubym portfelem. Zdaje sobie sprawę z tego, że to był pewnie specjalny zabieg, jednak autorka trochę przesadziła. Sam Olo, to obibok i nierób, którego szczytem marzeń jest poderwanie kolejnej dziewczyny. „Olo” nie zachwyci tych czytelników, którzy nie akceptują magii i różnych dziwnych dziwów. Opowieść czyta się przyjemnie – ale nic, poza tym. Bohaterowie nie są z tego świata. Olo został przedstawiony jak furiat ogarnięty tylko jedną myślą, jak się dobrze zabawić i szybko wyrwać dziewczynę. Wydaje mi się, że częste nawiązywanie do imprez i pijaństwa sprawia, że opowieść staje się mdła. Miałam w którymś momencie dość, kiedy okazało się, że Olo i jego kumpel znowu wybierają się na „browara”. Pojawia się wiele mało ciekawych i nijakich epizodów, czym autorka mnie zanudziła. Opowieść wypada blado. Niemniej jednak, gdyby, ktoś miał ochotę przeczytać to zachęcam. Bardzo chętnie skonfrontuje swoje zdanie na temat tej pozycji.