Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydaje mi się, że nie mamy obecnie zbyt wielu dobrych powieści opartych o historię najnowszą. Poza - oczywiście - całą masą makulatury, której celem jest wychwalanie pod niebiosa jednych a nazywaniem zdrajcami drugich. Ale mówię tu o dobrych powieściach. Stawiających mnie, jako czytelnika, przed wyzwaniem intelektualnym i psychologicznym. Akurat ci dwaj: Jerzy Borejsza i Jacek Różański nadają się do tego genialnie. Autor trafnie nazywa ich polskimi doktorem Jekyllem i panem Hyde'm. Trudno tę książkę opisać. Niewątpliwie dużo w niej jest autentycznej historii, choć nie jest to w żadnym wypadku biografia ani książka historyczna. Jednak napisana jest naprawdę dobrze historycznie, na tyle, że łatwo jest się dać złapać i zapomnieć, że to jest w samej podstawie fikcja. I właśnie to jest największą jej siłą: naprawdę można polubić Różańskiego, naprawdę można zacząć sobie pytania o to, jak ja bym postąpił, naprawdę można chcieć dowiedzieć się jeszcze więcej. No i można nabrać prawdziwego szacunku do Borejszy, co akurat wcale nie jest zaskakujące, bo to była wyjątkowa postać. Cokolwiek by jednak nie pisać: ta książka mnie po prostu wciągnęła jak wir rzeczny i pociągnęła mnie na dno. Bardzo mocne!