Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kraina lodu. Ukryta moc to już trzeci tom komiksu o przygodach niezwyciężonych sióstr z Arendelle. W tej jednak części nie grają one pierwszych skrzydeł, są tłem dla pięknej historii o pewnej dziewczynce z sierocińca. Główną bohaterką jest dziewczynka o imieniu Hedda. To, co można jeszcze o niej opowiedzieć, to to, że słynie z opowiadania najróżniejszych, niestworzonych historii. Niestety nie zaskarbia sobie tym przyjaźni wśród innych dzieci z sierocińca. Zwłaszcza dwójka z nich, Sara i Arn dokuczają jej na każdym kroku. Pewnego razu ratuje ją z trudnej sytuacji Kristoff, który dla dodania otuchy opowiada jej o swoim dzieciństwie spędzonym także w sierocińcu. Księżniczka Anna, kiedy poznała małą Heddę, zaprosiła ją na kolację do zamku Arendelle. Początkowo dzieciaki jej dowierzały, myśląc, że znów buja w obłokach. Jednak kiedy sprawa się potwierdziła, pomogły wyszykować się jej na uroczysty wieczór. Niestety można powiedzieć, że przez Sarę i Arna, nie dotarła do zamku. Hedda zaginęła. Choć chciałabym Wam zdradzić, co się będzie dalej działo, nie zrobię tego, by nie odebrać Wam przyjemności z czytania komiksu wraz z dziećmi. Nawet dziewięciolatek, który przed chłopakami nie przyznaje się, że czyta takie dziewczyńskie komiksy, słuchał historii z wypiekami na twarzy. Kraina Lodu. Ukryta moc również niesie ze sobą głębszy przekaz. W dzieciństwie, a nawet, wtedy kiedy jesteśmy dorośli, zdarzają się sytuacje, w których ktoś nas wyśmiewa, szydzi z nas. To nie jest miłe uczucie, a dla dziecka to spory cios, poczucie odtrącenia, samotność, strach. Jednak każdy w nas ma tę moc, która pomoże przezwyciężyć strach, dać nadzieję na lepsze jutro. Jeśli chodzi o grafikę, nie mogę się tym razem doczepić, jak było to w przypadku drugiego tomu. Obrazki są bardzo kolorowe, wyraźne, wpadające w oko. Duża piątka z plusem.