Gabriel Hardman

Wydawnictwo Amber miało już swoją krótką przygodę z komiksami. W latach 2002-2004 wydali kilkanaście frankofońskich i amerykańskich tytułów. Niestety serie, które wówczas wybierano w większości nie były zbyt popularne i wydawnictwo przestało wydawać komiksy. Dopiero po kilkunastu latach w 2020 r. Amber wrócił do tego medium. Jednym z wydanych w 2020 r. komiksów jest pierwszy tom „Niewidzialnej republiki”. Czy ten komiks może sprawić, że wydawnictwo rozrusza się jeśli chodzi o komiksy? Akcja rozgrywa się w odległej przyszłości na księżycu Avalon. Dziennikarz Croger Babb odnajduje dzienniki Mai Reveron, kuzynki Arthura McBride'a, przywódcy reżimu, który kiedyś rządził księżycem. Tyle że w oficjalnej wersji historii McBride nigdy nie miał żadnej kuzynki. Akcja rozgrywa się dwutorowo – jedną warstwę stanowi współczesne śledztwo Babba, a drugą stanowi opowieść Mai. Niestety żadna z historii specjalnie mnie nie wciągnęła. Informacje odkryte przez dziennikarza nie wydają mi się na razie specjalnie odkrywcze. W ogóle też nie poruszył mnie dramat bohatera, który nie czuje się naprawdę dziennikarzem, Z kolei historia Mai jest bardzo typowa – dobra dziewczyna, która usiłuje przetrwać, ale ma niewłaściwą rodzinę. Trochę ciekawszy jest jej kuzyn, ale jego kontrowersyjna motywacja jest na razie dosyć niejasna. Zupełnie nie czułem tutaj, że akcja rozgrywa się na innej planecie czy w przyszłości. Od czasu do czas pojawiają się jakieś bardziej futurystyczne pojazdy, ale są to tylko dekorację. Jeden z bohaterów wspomina, że jest tzw. „pokoleniowcem”, ale odgrywa to dosyć marginalną rolę. Cała akcja mogłaby się dziać równie dobrze współcześnie w jakimś fikcyjnym państwie w Ameryce Południowej i całość wyglądałaby mniej więcej tak samo. Całkiem przyzwoite są rysunki Jordana Boyda. Jego kreska jest dosyć dokładna, ale też dynamiczna w odpowiednich momentach. Przeważają tutaj szarobure kolory oddające klimat tego dosyć ponurego świata. Osobny akapit należy się polskiemu wydaniu. Ten amerykański komiks został wydany w powiększonym formacie charakterystycznym raczej dla albumów frankofońskich. Samej historii towarzyszy krótki artykuł popularnonaukowy autorstwa współscenarzystki komiksu, Corinny Bechko. Wyjaśnione są tam pokrótce problemy podróży kosmicznych, a także czym są statki pokoleniowe. Niestety polskie wydanie poległ na liternictwie. Zdania ledwo mieszczą się w dymkach albo są zbyt krótkie na duży dymek. Czasami słowa przechodzą na drugi dymek, a nawet stosowane są litery, które nie występują w alfabecie polskim. Naprawdę trzeba jeszcze nad tym popracować. Podsumowując, komiks jest jak na razie dosyć średni. Być może w drugim tomie postacie zostaną bardziej rozwinięte i wiele rzeczy nabierze kontekstu. Oczywiście mam też nadzieję, że wydawnictwo popracuje nad tym nieszczęsnym liternictwem.