Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomity pomysł na książkę. Z realizacją niestety już nie poszło tak świetnie, aczkolwiek nie z winy autora. Na szczęście plusy przeważają. Chronologicznie, w poszczególnych okresach historycznych (od starożytności do XX wieku) autor przedstawia historię poszerzania horyzontu człowieka w poszczególnych cywilizacjach (np. egipska, rzymska, grecka, hinduska czy chińska). Oczywiście od wieku odkryć geograficznych omawiane są już tylko dzieje eksploracji ziemi przez państwa europejskie i z czasem USA oraz Kanadę. Autor uczciwie przedstawia fakty i oddziela je od hipotez i domysłów, nie potwierdzonych dowodami (np. możliwość dotarcia do Ameryki w starożytności czy też przez Iroszkotów). W każdym rozdziale znajdują się ilustracje i mapy,bez których opis byłby bez sensu. Tym niemniej mapy powinny być kolorowe, albowiem szlaki naniesione są na nich w formie czarnych linii przerywanych w różny sposób, co w sytuacji, gdy się częściowo pokrywają, czyni niemożliwym ich odczytanie. Jako odrębne rozdziały zostały potraktowane Australia z Ocenią oraz Arktyka i Antarktyda, jako najpóźniej odkryte i eksplorowane. . Tym niemniej pierwsze rozdziały są fascynujące. Autor nie koncentruje się na kulturach europejskich, doceniając starożytnych i średniowiecznych Hindusów i Chińczyków (w mniejszym stopniu Arabów). Pozwala odczytać horyzont geograficzny poszczególnych kultur w czasie i docenić ich możliwości nawigacyjne, przy dość prymitywnym sprzęcie. Od XVII wieku książka robi się mniej czytelna. Ogrom informacji, nazw własnych, nazwisk i dat przytłacza. W kolejnym wydaniu te partie powinny być rozbudowane i podzielone na wiele mniejszych rozdziałów, koniecznie z kolorowymi mapami. Ale w końcówce, dzięki rozdziałom o Antypodach i okolicy obu biegunów wszystko wraca do normy. Zmniejsza się ilość opisywanych podróży, nazw i nazwisk, co czyni wywód bardziej czytelnym i ciekawszym. Znakomicie pomyślana książka aż prosi się o profesjonalną redakcję. Dziwne, że Wydawnictwo Naukowe PWN o nią nie zadbało. To pozycja do wielokrotnych powrotów i zaglądania do jej treści. Powinna zatem być szyta i w twardej oprawie, z kolorowymi mapami, czytelną strukturą rozdziałów, nie rozpoczynających się w połowie lub pod koniec strony. Mapy winny być kolorowe i w większej ilości, a bibliografia szersza. Jest to bowiem świetne kompendium historii ludzkiej eksploracji naszej planety.