Eisenstein opublikowała swoje pierwsze dwa opowiadania science fiction w 1971 roku, pierwsze we współpracy z mężem Alexem (nadal był jej partnerem w pisaniu niektórych opowiadań). Po osiągnięciu pozycji profesjonalnej pisarki wróciła do college'u, aby ukończyć edukację, studiując na Uniwersytecie Illinois, gdzie w 1981 roku uzyskała tytuł licencjata z antropologii. Napisała osiem powieści, a następnie opublikowała sześć z nich i prawie pięćdziesiąt krótszych utworów o różnej długości z gatunków science fiction, fantasy i horroru; Eisenstein napisała także popularną książkę non-fiction na temat leczenia zapalenia stawów. Jej opowiadania pojawiały się w licznych antologiach i wielu znaczących czasopismach poświęconych fantastyce naukowej i fantasy, takich jak "The Magazine of Fantasy and Science Fiction", "Analog Science Fiction and Fact", "Galaxy Science Fiction", "Isaac Asimov's Science Fiction Magazine", "Amazing Stories", "Weird Tales" i innych.
Opowiadania Eisenstein były dwukrotnie nominowane do nagrody Hugo i trzykrotnie do nagrody Nebula przyznawanej przez SFWA.
Jej opowiadanie "Lost and Found" z 1978 r. zostało zaadaptowane na potrzeby telewizji w 1986 r. i wyemitowane w serialu "The Twilight Zone" z połowy lat 80. (pierwszym z trzech wznowień klasycznego serialu); scenariusz został napisany przez ówczesnego redaktora opowiadań George'a R.R. Martina. Była starą przyjaciółką Martina i później przekonała go do włączenia smoków do jego międzynarodowej bestsellerowej serii fantasy "Pieśń lodu i ognia". Martin zadedykował Eisenstein trzecią powieść z serii, "A Storm of Swords".
Eisenstein spędziła większość swojego dorosłego życia ucząc pisania; zaczęło się to od asystowania autorowi Rogerowi Zelazny'emu na Indiana University Writers Conference w 1977 roku. Uczyła pisania w Clarion Science Fiction Writer's Workshop na Michigan State University, Oakton Community College w Skokie, Illinois i Writer's Digest School. Przez dwadzieścia lat była członkiem niepełnoetatowego wydziału Columbia College w Chicago, prowadząc kursy z ogólnej fantastyki naukowej, popularnej fantastyki, fantasy i zaawansowanej fantastyki naukowej. W 1999 roku Eisenstein otrzymała nagrodę "Excellence in Teaching" od tej instytucji; przeszła na emeryturę z CCC w 2009 roku, aby poświęcić więcej czasu swojej zawodowej karierze pisarskiej.
Począwszy od 2000 roku, Eisenstein rozpoczęła pracę w pełnym wymiarze godzin w bardzo konkurencyjnym biznesie reklamowym w Chicago; przez ponad dekadę była kierownikiem wykonawczym redaktorów tekstów w Leo Burnett, największej agencji reklamowej w Chicago, aż do momentu, gdy pogarszający się stan zdrowia zmusił ją do przejścia na emeryturę w 2015 roku.
Ukończona powieść "The City in Stone", ostatni tom jej trylogii fantasy "Book of Elementals", pozostała niewydana, gdy Meisha Merlin Publishing, uznany wydawca fantasy i science fiction, nagle zaprzestał działalności w 2007 roku; powieść pozostaje niepublikowana, podczas gdy pierwsze dwie powieści z serii są obecnie niedostępne.
Eisenstein ukończył "The Walker Between Worlds", pierwszą powieść z nowej serii fantastyczno-naukowej zatytułowanej "The Masks of Power". Pierwsze osiem rozdziałów tej powieści, składające się z 38 000 słów, zostało opublikowanych w 2007 roku w limitowanej edycji trade paperback przez KaCSFFS Press, niezależnego wydawcę science fiction i fantasy z Kansas City w stanie Missouri; zadebiutowała ona jako gość honorowy na długoletnim regionalnym konwencie science fiction i fantasy ConQuesT 38 w Kansas City. Po ukończeniu "The Walker Between Worlds" celowo pozostawiła powieść niepublikowaną, podczas gdy pracowała nad ukończeniem dwóch pozostałych tomów serii przed publikacją. W chwili jej śmierci trylogia "Maski Mocy" pozostawała niedokończona.
Opowiadania bardzo różne, temetycznie i jakościowo. Niestety przeważają te słabe. Jak się je czyta, to nie raz nasuwa się pytanie, za co ich autorzy otrzymali nagrody, którymi, jak wynika z notek, zostali obsypanii. Rozczarowuje w szczególności Martin, którego opowiadanie jest po prostu nudne jak flaki z oleju i nadaje się do czytania tylko jako część większej całości (patrz "Ogien i krew").
Jak ocenić tę antologię, gdzie poszczególne opowiadania tak mocno różnią się stylem, tematyką, klimatem i poziomem? Ciężka sprawa. Zdecydowałem, że te słabsze utwory nie powinny przesadnie obniżać oceny całości, gdzie są także perełki. Dlatego 7 - bardzo dobrze.
Najbardziej chyba zawodzi Książę łotrzyk R.R. Martina. To nie jest do końca opowiadanie, ale opowieść - szkielet. Jeśli ktoś kupił książkę tylko dla tego utworu to duży zawód jest zrozumiały.
Jest tutaj też trochę opowiadań bez błysku - do przeczytania i zapomnienia, ale większość zdecydowanie jest ciekawa, a kilka zostanie ze mną na dłużej.
Najbardziej wg mnie godne polecenia są opowiadania Drzewo błyskawic Patricka Rothfussa - za delikatny humor, Tawny Petticoats Michaela Swanwicka za oryginalny klimat, Dzisiejszy seans Connie Willis za może mało łotrzykowskie, ale inteligentnie złośliwe spojrzenie na część naszej rzeczywistości. Neil Gaiman, Joe Abercrombie czy Scott Lynch także trzymają poziom.
Ogólnie polecam.