Krew na śniegu, Jo Nesbø

Olav zarabia na życie jako płatny zabójca. Nie ma przyjaciół ani rodziny. Pewnego dnia spotyka kobietę swoich marzeń, ale... Po pierwsze, ona jest żoną jego szefa. Po drugie, Olav właśnie dostał zlecenie, by ją zabić.
„Wybuchowa mieszanka zbrodni i zemsty" Independent

Śnieg, Orhan Pamuk

Śnieg porywa i zamyka w swoim świecie na długie dni, jak odcięte przez śnieg miasto, które opisuje — i wrzuca w sam środek wybuchowej mieszanki polityki, religii, literatury i miłości.
Poeta Ka po latach pobytu na emigracji wraca do Turcji i jedzie do dalekiego, wschodniego, przygranicznego miasta, żeby napisać artykuł o tajemniczych samobójstwach młodych dziewcząt — ale tak naprawdę to Ipek, miłość z dawnych lat, ciągnie Ka do Karsu, które, gdy już tam dotrze,
odcina od reszty świata wielka śnieżyca.
Miasto staje się pokrytą milionami płatków śniegu miniaturą Turcji, obrazującą dramat całego państwa. Nadchodzi rewolucja, a Ka, rozdarty między tradycją a nowoczesnością, Zachodem a Wschodem, miotając się jak marionetka w rękach głównych aktorów tej gry na śmierć i życie — wojskowych, nacjonalistów, islamistów, fanatyków religijnych i terrorystów — wciąż szuka swojego miejsca w świecie i pragnie ocalić swoją miłość. Czy stanie po właściwej stronie, czy zdoła odzyskać Ipek, czy odnajdzie siebie?

Śnieg przykryje śnieg, Levi Henriksen

Historia tajemnicy, miłości i relacji między braćmi, którzy oddalili się od siebie.
37-letni Dan (Daniel) Kaspersen wraca do małej rodzinnej wioski Skogli niedaleko Kongsvinger na pogrzeb brata. Właśnie odsiedział dwuletni wyrok za przemyt narkotyków i szuka dla siebie nowego miejsca w życiu. Jego brat zmarł w tragicznych okolicznościach: został znaleziony martwy w swoim samochodzie na podwórzu małego gospodarstwa, które odziedziczyli po rodzicach.
Dana dręczy pytanie, czy miał jakiś wpływ na samobójstwo brata, ale nie potrafi znaleźć na nie odpowiedzi. Podczas ostatniego widzenia z Jakobem nic nie wskazywało na to, żeby brat cierpiał na depresję. Dan nie radzi sobie z żałobą, ponieważ łączyła go z bratem wyjątkowo silna więź emocjonalna – tym silniejsza, że wiele lat temu w wypadku samochodowym stracili oboje rodziców. Zamierza sprzedać gospodarstwo i wyjechać ze Skogli, jednak w jego życie niespodziewanie wkracza Mona Steinmyra.

Kraina śniegu, Yasunari Kawabata

Jest to książka typowa dla twórczości Kawabaty, którą charakteryzuje łączenie współczesnego subiektywizmu z tradycyjnymi środkami wyrazu. Poetycka rytmika zdania, tradycyjna symbolika - choć dla czytelnika polskiego nie niosą tylu znaczeń co dla czytelnika japońskiego - stwarzają nastrój głęboko liryczny. Zresztą egzotyka realiów, zachowując swoją świeżość, jest i dla nas w swojej wymowie czytelna.

Nadal ten sam śnieg i nadal ten sam wujek, Herta Müller

Tym razem autorka opowiada o sobie i swoim życiu w znakomitych esejach. Pisze o strachu i przemocy, o przyjaciołach i zdrajcach, o masie i władzy, o tym, jakie pocieszenie w największej rozpaczy daje literatura.
„Gdy trzeba było podejmować wybory polityczne, nie było we mnie szarpaniny, decyzja pojawiała się natychmiast i była niewzruszona. Ale w sprawach prywatnych, a więc dotyczących uczuć, emocje wywracały często na opak to, co głowa już dawno wyjaśniła. Tutaj nigdy nie udawało się cięcie, jedynie powoli tworzyła się rysa. Wspomnienia nie mają zewnętrznej realności, wszystko jest w głowie. Nawet polityczna codzienność z wtedy, prześladowanie, również nazwiska, daty i liczby, stają się sprawą uczuciową. Tym bardziej uczuciową, im większą człowiek poniósł szkodę. To są przecież nerwy, to wpływa na psychikę. Aby chronić siebie, muszę pozwolić, by wspomnienia dręczyły mnie tak, jak niegdyś orkiestra dęta” - Herta Müller (fragment).

Śniegi Kilimandżaro, Ernest Hemingway

Pisarz Harry Street zostaje ranny w czasie afrykańskiego safari. Leżąc w gorączce rozmyśla nad porażkami, jakie spotkały go w życiu uczuciowym i zawodowym. Wspomina swą wielką miłość Cynthię Green , którą stracił, przemierzając świat w poszukiwaniu nowych tematów do swoich powieści. Zmarła ukochana wciąż nawiedza jego myśli. Mimo, że jego kolejne książki odniosły sukces, Street czuje, że zaprzedał swój talent, co czyni go przegranym we własnych oczach. Cały czas towarzyszy mu niekochana żona Helen ,która opatruje jego rany, wysłuchuje narzekań i wspomnień o straconej miłości oraz próbuje obudzić w nim chęć do walki z chorobą. To właśnie jej oddanie sprawia, że Harry w końcu przestaje uważać swoje życie za pasmo niepowodzeń. Dostrzegając szansę w miłości i oddaniu żony na powrót nabiera chęci do życia.

Jak myślicie: spadnie śnieg czy nie spadnie? Bez względu na odpowiedź wszystkie śnieżne książki polecamy.