3. Dlaczego "literatura gatunkowa"? Co ta nazwa ma oznaczać?
Jak rozumiem, "literatura gatunkowa" to nazwa zbiorcza określająca dzieła należące do pewnej liczby różnych gatunków, dla których nie znaleziono lepszej nazwy wspólnej. Nie może chodzić o podstawowe gatunki literackie znane ze szkoły, bo przy takim kryterium wszystko jest "literaturą gatunkową" - przecież każdy utwór do jakiegoś gatunku należy! A więc gatunki definiowane przez tematykę. Romans, kryminał, horror, sensacja, przygoda, fantasy, fantastyka naukowa, powieść społeczno-obyczajowa, historyczna, psychologiczna... To co nam zostaje? Co przy takiej interpretacji nie jest "literaturą gatunkową"? Chyba tylko utwory bez treści i, ewentualnie, dzieła tak różne od reszty, że dla jednego nie warto było wymyślać nazwy gatunku. To ma być cała "literatura wysoka"? Forma pozbawiona fabuły? Chyba znowu nie o to chodzi. Czyli "literatura gatunkowa" to nie jest wszystko to, co należy do wszystkich zdefiniowanych gatunków. Jak nie wszystko, to co? Tylko część gatunków czy wszystkie gatunki, ale tylko część należących do nich utworów? Zastanówmy się. W artykule wymieniono autorów romansów i sensacji, czyli te gatunki to typowa "literatura gatunkowa". Prawdopodobnie śmiało można dorzucić kryminał, horror, literaturę przygodową. Przy społeczno-obyczajowej pewnie znaczenie ma to, czy bardziej społeczna, czy obyczajowa, czy typowa "kobieca" (kolejne idiotyczne wyróżnienie czegoś, co nie wiadomo czym się od reszty odróżnia, ale na pewno niczym sensownie powiązanym z zastosowaną nazwą), czy raczej taka dla wszystkich, poruszająca jakieś ważne dla świata problemy. Powieść psychologiczna to chyba literatura wysoka, przynajmniej za taką powszechnie uważane są znane mi przykłady, zresztą idealnie pasuje do tezy, że czytanie o ludzkich emocjach ułatwia ich rozumienie i rozpoznawanie - czyli to jest przykład gatunku, który nie jest "gatunkowy". Fajno, wiemy mniej więcej które gatunki są "gatunkowe", a które "z wyższej półki". Czy aby na pewno? Jeśli porozmawiamy z typowym "wyrobionym czytelnikiem", który gardzi popularnymi gatunkami i czyta tylko literaturę wysoką, to okaże się, że zachwyciły go np. "Imię róży", "Mistrz i Małgorzata", "Trzej muszkieterowie", ale nigdy w życiu nie miał w ręku powieści kryminalnej, fantastycznej ani przygodowej, bo kijem takiego gówna nie tyka. Znaczy jak coś tknął, to automatycznie przestało być "powieścią gatunkową", mimo że formalnie spełnia wszystkie kryteria przynależności do gatunku i to nawet do takiego, który jest zdecydowanie "gatunkowy".
Nasuwa się wniosek, że przynależność do "gatunkowego" gatunku nie oznacza jeszcze przynależności do "literatury gatunkowej".
Coś mi się wydaje, że autor pojęcia "literatura gatunkowa" miał na myśli prymitywne czytadła pisane masowo i według gotowego przepisu. Kryminał: pierwszy trup do strony trzydziestej, a najlepiej na pierwszej, detektyw koniecznie z papierosem i niestroniący od alkoholu, co najmniej dwa fałszywe tropy, "słaba" kobieta próbująca wykorzystać głównego bohatera, drugi trup około połowy książki, kawałek dalej zagrożenie życia głównego bohatera. Romans: ona niedoświadczona i skrępowana przez obyczaje, wolę rodziny, sytuację materialną, on piękny, bogaty i czuły, opcjonalny trzeci wstrętny, ale jakże chętny; pierwsze spotkanie w ciągu dziesięciu stron, małe sam na sam do strony pięćdziesiątej, około 150 już prawie prawie, ale coś im przerywa i wreszcie na parę stron przed końcem doznają szczęścia. To nie jest gatunek. To schemat, nuda i powtarzalność.
Nie ma żadnej "literatury gatunkowej", nie jest ona czymś wyróżnialnym jako przeciwieństwo literatury pięknej czy wysokiej. Literaturze dobrej możemy przeciwstawić kiepską, oryginalnej - wtórną i schematyczną, wymagającej myślenia - prostą i bezmyślną.
Mam wrażenie, że zamiast "literatury gatunkowej" w tekście powinna pojawić się "literatura schematyczna" lub "literatura produkowana masowo". Gatunki nie mają tu nic do rzeczy.
A że w niektórych schemat jest częstszy niż w innych? To jeszcze nie powód, by łatkę schematyczności i bylejakości przyklejać całemu gatunkowi. Albo, już całkiem absurdalnie, wszystkim gatunkom.

3. Dlaczego "literatura gatunkowa"? Co ta nazwa ma oznaczać?
Jak rozumiem, "literatura gatunkowa" to nazwa zbiorcza określająca dzieła należące do pewnej liczby różnych gatunków, dla których nie znaleziono lepszej nazwy wspólnej. Nie może chodzić o podstawowe gatunki literackie znane ze szkoły, bo przy takim kryterium wszystko jest "literaturą gatunkową" - przecież każdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

2. A cóż to jest literatura piękna i dlaczego ma stać w opozycji do literatury gatunkowej??
Rozumiem ideę podziału literatury na tę "z wyższej półki" i, jak ją tu nazwano, "gatunkową". Można by to sformułować inaczej, lepiej (do tego też się jeszcze odniosę), ale wiadomo o co chodzi.
Tylko z jakiego to wydumanego powodu literatura "gatunkowa" (w domyśle: gorsza, niewymagająca, schematyczna) została wykluczona z literatury pięknej? Czyżby szpetota świata przedstawionego czyniła ją literaturą brzydką? No to romanse są piękne, a niektóre Wielkie Dzieła poruszające sumienie ludzkości nadają się na literaturę najbrzydszą :) Jakieś inne kryterium? Językowe może? Bywa różnie po obu stronach, a i tłumacz niejednokrotnie oszpeci piękną książkę - miałaby wtedy należeć do różnych kategorii w różnych językach?
Dość żartów.
Literatura piękna to cała literatura przeznaczona do czytania dla przyjemności, w odróżnieniu od literatury użytkowej, która ma służyć czemuś przydatnemu. Literatura piękna stoi w opozycji do literatury naukowej i popularnonaukowej, natomiast wszelka literatura "gatunkowa" niezależnie od swojej wartości mierzonej w dowolny sposób jest, czy się to komuś podoba czy nie, literaturą piękną.

2. A cóż to jest literatura piękna i dlaczego ma stać w opozycji do literatury gatunkowej??
Rozumiem ideę podziału literatury na tę "z wyższej półki" i, jak ją tu nazwano, "gatunkową". Można by to sformułować inaczej, lepiej (do tego też się jeszcze odniosę), ale wiadomo o co chodzi.
Tylko z jakiego to wydumanego powodu literatura "gatunkowa" (w domyśle: gorsza,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

1. Współwystępowanie nie jest równoważne z istnieniem związku przyczynowo-skutkowego, a jeśli nawet ma on miejsce, to bez dalszych badań nadal nie wiadomo co jest przyczyną, a co skutkiem!
Skąd wniosek, że czytanie odpowiedniej literatury wpływa na rozpoznawanie emocji? Dlaczego nie stwierdzono zależności odwrotnej, że bycie osobą świetnie obeznaną z emocjami i ogólnie uczuciową kieruje czytelnika w stronę jakiegoś konkretnego typu literatury? A może oba te zjawiska są od siebie niezależne i tylko oba wynikają z tej samej przyczyny? Np. jedzenie ostrych potraw zwiększa wrażliwość, co powoduje większą wybredność w doborze lektur oraz ułatwia dostrzeganie szczegółów na obrazkach testowych - przykład od czapy, ale dlaczego by nie?

1. Współwystępowanie nie jest równoważne z istnieniem związku przyczynowo-skutkowego, a jeśli nawet ma on miejsce, to bez dalszych badań nadal nie wiadomo co jest przyczyną, a co skutkiem!
Skąd wniosek, że czytanie odpowiedniej literatury wpływa na rozpoznawanie emocji? Dlaczego nie stwierdzono zależności odwrotnej, że bycie osobą świetnie obeznaną z emocjami i ogólnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Literatura piękna na pewno pomaga nam lepiej rozpoznawać emocje, w końcu możemy je opisać tak pięknymi i niezrozumiałymi słowami! I oczywiście wszyscy bohaterowie, którzy nie występują w literaturze PIĘKNEJ to idioci, a fabuła nic nie wnosi, bo przecież nie zalicza się do literatury PIĘKNEJ.
Ah, jeszcze znawcy literatury PIĘKNEJ na pewno rozpoznali sarkazm, ale was, zwykłe człowieczki nie czytające tych lektur z wyższych półek (na które z moim wzrostem i tak nie dosięgnę) informuję, że tak, to był sarkazm.

Artykuł to stek bzdur i boleję nad ludźmi, którzy w niego uwierzyli...

Literatura piękna na pewno pomaga nam lepiej rozpoznawać emocje, w końcu możemy je opisać tak pięknymi i niezrozumiałymi słowami! I oczywiście wszyscy bohaterowie, którzy nie występują w literaturze PIĘKNEJ to idioci, a fabuła nic nie wnosi, bo przecież nie zalicza się do literatury PIĘKNEJ.
Ah, jeszcze znawcy literatury PIĘKNEJ na pewno rozpoznali sarkazm, ale was, zwykłe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie od dziś wiadomo, że Amerykanie lubią badać nawet, czy woda jest mokra, a zwykle wychodzi im, że jest mokra, ale może być też sucha.
Jedno z kolejnych bezsensownych badań. Najlepiej rozpoznawać emocje może ktoś, kto z ludźmi spędza dużo czasu, obserwuje ich, stara się poznać, zapamiętuje ich gesty, słowa, ruch oczu et cetera. Jeśli więcej czasu człowiek spędza z oczami w książkach, a nie wpatrzony w ludzi, to wkrótce będzie emocje rozpoznawał gorzej niż przeciętny człowiek, a nie ten co czyta taką literaturę to lepiej, a ten co taką, to gorzej. W ogóle nie rozumiem, po co ten cały bełkot, tak więc dziękuję za uwagę i pozdrawiam :)

Nie od dziś wiadomo, że Amerykanie lubią badać nawet, czy woda jest mokra, a zwykle wychodzi im, że jest mokra, ale może być też sucha.
Jedno z kolejnych bezsensownych badań. Najlepiej rozpoznawać emocje może ktoś, kto z ludźmi spędza dużo czasu, obserwuje ich, stara się poznać, zapamiętuje ich gesty, słowa, ruch oczu et cetera. Jeśli więcej czasu człowiek spędza z oczami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

:( Czyli przez Fantastykę i SF jestem upośledzona emocjonalnie! Buuu :(

:( Czyli przez Fantastykę i SF jestem upośledzona emocjonalnie! Buuu :(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja nie rozumiem rozdzielania pojęć: literatura piękna i literatura gatunkowa (i tak na marginesie - cóż to twór?).
Do literatury pięknej zaliczamy przecież powieści, opowiadania, nowele - czy to nie są gatunki literackie?

Chyba trafniejszy jest podział na literaturę piękną i popularną.

A ja nie rozumiem rozdzielania pojęć: literatura piękna i literatura gatunkowa (i tak na marginesie - cóż to twór?).
Do literatury pięknej zaliczamy przecież powieści, opowiadania, nowele - czy to nie są gatunki literackie?

Chyba trafniejszy jest podział na literaturę piękną i popularną.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zaznaczam, że jest to tylko i wyłącznie moje osobiste odczucie, ale uważam, że akurat romanse i powieści sensacyjno-przygodowe nie były w tym wypadku odpowiednim materiałem porównawczym. Przecież to najmniej skomplikowana i mało wymagająca lektura. Zresztą obecnie coraz częściej miesza się gatunki i mało którą książkę można stricte umieścić pod jedną kategorią.

Zaznaczam, że jest to tylko i wyłącznie moje osobiste odczucie, ale uważam, że akurat romanse i powieści sensacyjno-przygodowe nie były w tym wypadku odpowiednim materiałem porównawczym. Przecież to najmniej skomplikowana i mało wymagająca lektura. Zresztą obecnie coraz częściej miesza się gatunki i mało którą książkę można stricte umieścić pod jedną kategorią.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bzdury,rozdmuchujące "ego"pseudo inteligentów... :)

Bzdury,rozdmuchujące "ego"pseudo inteligentów... :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post