Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:
1 nagroda
Rose
2 nagroda
juleek
3 nagroda
ElishaLee


Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:
1 nagroda
Rose
2 nagroda
juleek
3 nagroda
ElishaLee


Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

-Nudzi mi się - marudzi R. i z jękiem siada obok mnie.
-Słyszałam - odpowiadam i przewracam kolejną stronę. - W ciagu dziesięciu minut powtórzyłeś to jakieś 60 razy.
-Bo to prawda! - wzdycha teatralnie. - Pojedźmy gdzieś!
-Pada - rzucam i zerkam wymownie na podłogę zasłaną najróżniejszymi gadżetami.
-To też mnie nudzi.
-Zrób coś zatem i daj mi w spokoju czytać! - warczę w końcu. Kocham go nad życie, ale serio, faceci potrafią być niekiedy strasznie upierdliwi.
-Ciągle robisz to samo! - R. wyrzuca ręce w górę w geście irytacji i kieruje pełne wyrzutu spojrzenie na okładkę.
-Znowu spędzisz wakacje w domu z tymi swoimi książkami! A ja chcę gdzieś z tobą pojechać!
Zerkam z rozpaczą i tęsknotą na powieść, a w mojej głowie kiełkuje pomysł.
-Byleś kiedyś w Nilfgaardzie? - pytam. - Albo w Lesie Brokilon, w Cintrze? Może na Wyspie Thanedd?
-Nie - odpowiada ostrożnie R., marszcząc brwi. - To w Polsce?
-Pozwól zatem, że zabiorę cię w miejsca przesiąknięte magią, przygodą, wartką akcją i sekretami. Zwiedzisz najdalsze zakątki wyobraźni, wybierzesz się w podróż po światach pełnych niewiarygodnych istot, bohaterów oraz nieznanego jutra. Poznasz krainy intryg, wojen, walki o przetrwanie, ale także przyjaźni i wiary w drugiego człowieka.
Rzucam mu na kolana opowiadania o Wiedźminie.
-A dlaczego właśnie tam się dziś wybierzemy? Bo jeśli nasza wspólna wakacyjna przygoda ma się gdzieś zacząć, to tylko w miejscu, w którym miłość jest zdolna do największych poświęceń.
I wyruszyliśmy...

-Nudzi mi się - marudzi R. i z jękiem siada obok mnie.
-Słyszałam - odpowiadam i przewracam kolejną stronę. - W ciagu dziesięciu minut powtórzyłeś to jakieś 60 razy.
-Bo to prawda! - wzdycha teatralnie. - Pojedźmy gdzieś!
-Pada - rzucam i zerkam wymownie na podłogę zasłaną najróżniejszymi gadżetami.
-To też mnie nudzi.
-Zrób coś zatem i daj mi w spokoju czytać! - warczę w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją ukochaną osobę zabrałabym zdecydowanie do krainy trolli z książki "Porwana pieśniarka", ponieważ bardzo podoba mi się łączenie w taki sposób, że druga osoba zna nasze uczucia i jest z nami nieprzerwanie związana, a takiego rytuału można dostąpić jedynie w krainie trolli. Moim zdaniem jest on pięknym sfinalizowaniem związku, o którym marzy pewnie większość par.

Moją ukochaną osobę zabrałabym zdecydowanie do krainy trolli z książki "Porwana pieśniarka", ponieważ bardzo podoba mi się łączenie w taki sposób, że druga osoba zna nasze uczucia i jest z nami nieprzerwanie związana, a takiego rytuału można dostąpić jedynie w krainie trolli. Moim zdaniem jest on pięknym sfinalizowaniem związku, o którym marzy pewnie większość par.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Razem z moim ukochanym nie musiałabym się nigdzie ruszać, wystarczyłaby nam Polska, ale ta z "Szeptuchy" pani Miszczuk. Nasza piękna, niedoceniana Polska, jeszcze piękniejsza, bo osnuta mgiełką wierzeń niezmąconych chrztem. Wspaniała ze swoimi rytuałami, fantastycznymi istotami i bogami, którzy mieszają się w ludzkie sprawy. Zamieszkalibyśmy na wsi, bo tam wierzenia są głębsze, a i większość tajemniczych istot związana jest z naturą - może udałoby się nam jakąś spotkać? Na pewno wybralibyśmy się na poszukiwanie kwiatu paproci - a nuż się uda? Pielęgnowanie uczucia na łonie natury, z dala od zgiełku miasta i oddechu oczekiwań wszystkich wokół to piękna wizja :)

Razem z moim ukochanym nie musiałabym się nigdzie ruszać, wystarczyłaby nam Polska, ale ta z "Szeptuchy" pani Miszczuk. Nasza piękna, niedoceniana Polska, jeszcze piękniejsza, bo osnuta mgiełką wierzeń niezmąconych chrztem. Wspaniała ze swoimi rytuałami, fantastycznymi istotami i bogami, którzy mieszają się w ludzkie sprawy. Zamieszkalibyśmy na wsi, bo tam wierzenia są...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swoją ukochaną osobę, a była by nią moja kochana mama zabrałabym do nieba. Wiem, że jest tam wspaniale, pomimo tego, że nigdy tam nie byłam. Nie chciałabym żyć w tak wspaniałym świecie bez mamy, która jest najwspanialszą osobą. Byłabym z nią tam na pewno szczęśliwa. Wyobrażam sobie, że wszystko jest tam jasno niebieskie i z miękkich chmurek. Mama siedziałaby sobie w fotelu i szydełkowałaby kolejnego misia lub czytałaby swoją ulubioną książkę taką jak "Duma i uprzedzenie", "Oskar i pani Róża" lub "Biała masajka". Przeżyła wiele ciężkich jak i wspaniałych chwil w swoim życiu. Wierzę, że na pewno kiedyś tam wyląduje, bo na to zasługuje. :)

Swoją ukochaną osobę, a była by nią moja kochana mama zabrałabym do nieba. Wiem, że jest tam wspaniale, pomimo tego, że nigdy tam nie byłam. Nie chciałabym żyć w tak wspaniałym świecie bez mamy, która jest najwspanialszą osobą. Byłabym z nią tam na pewno szczęśliwa. Wyobrażam sobie, że wszystko jest tam jasno niebieskie i z miękkich chmurek. Mama siedziałaby sobie w fotelu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swojego ukochanego zabrałabym na wycieczkę... o przetrwanie. Nie, nie mam tu na myśli świata w stylu "Igrzysk Śmierci", tylko coś bardziej prawdopodobnego - postapo w najczystszej postaci. Zabrałabym go do "Metra 2033", jednak gdybyśmy mieli możliwość zaopatrzyć się przed przeniesieniem się do tego świata, musielibyśmy wziąć pokaźny ekwipunek - noże, konserwy, wódkę, ciepłe ubrania i inne rzeczy, które mogą nam pomóc przeżyć w tym brutalnym świecie. Co prawda byłby problem z tym, aby załatwić naboje - główną walutę w tym świecie - jednak być może dzięki najważniejszej rzeczy, którą trzeba wziąć w taką podróż, czyli rozumowi, dałoby radę i je skombinować. Takie ekstremalne przeżycia dają niezapomniane wspomnienia i zacieśniają skutecznie więzi.

Mój ukochany lubi wyzwania, poza tym myślę, że byłby skłonny zabawić się w survival. Do tego lubi postapokalipsę, więc wyobrażam sobie, jakim przeżyciem byłoby picie herbaty z grzybów, podróżowanie wagonami po stacjach, czy rozmowy przy ognisku i wódce z osobami, które są zaprawione w boju i znają gorzki smak życia w moskiewskim metrze. Mam cichą nadzieję, że w pewien sposób mu się to spodoba.

Swojego ukochanego zabrałabym na wycieczkę... o przetrwanie. Nie, nie mam tu na myśli świata w stylu "Igrzysk Śmierci", tylko coś bardziej prawdopodobnego - postapo w najczystszej postaci. Zabrałabym go do "Metra 2033", jednak gdybyśmy mieli możliwość zaopatrzyć się przed przeniesieniem się do tego świata, musielibyśmy wziąć pokaźny ekwipunek - noże, konserwy, wódkę, ciepłe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją ukochaną osobę zabrałabym tam gdzie wiedziałabym, że się jej spodoba. Chciałabym, żeby zachwyciła ją ta kraina tak jak mnie. A jedną z paru moich pomysłów na pewno byłby raj stworzony przeze mnie. Nie chciałabym, żeby to miejsce było pełne kolorowych kwiatków i czystego, bezkresnego nieba. To miejsce musiałoby mieć coś żebym chciała się nim podzielić z ukochaną osobą. Od lat kocham smoki i utożsamiam je z potęgą i władzą, oraz pięknem skrywanym wewnątrz. Więc to one byłyby motywem przewodnim. Chciałabym znaleźć się z ukochanym w takim miejscu gdzie zobaczyłabym te wspaniałe smoki, gdzie moglibyśmy ujrzeć to moje wyobrażenie o ich sile, a także zbadać tajemnicę związaną z ich gatunkiem. Chciałabym, żeby ta wycieczka była też przepełniona innymi niespotykanymi stworzeniami które nie musiałyby być piękne z zewnątrz. Mogłyby być nawet okrutne wobec innych, jednak najważniejsze byłoby to, że różniłyby się od naszego świata. Zabrałabym ukochanego tam, gdzie mogłaby nam towarzyszyć odrobina strachu, podniecenia i ekscytacji. Wybrałabym miejsce które sprawiłoby, że nie tylko zapamiętamy na zawsze to miejsce, ale też, że będziemy mieć wspólne, najwspanialsze wspomnienia przeżyte razem. To miejsce pozwoliłoby nam się nawzajem poznać z każdej strony, pogłębiłoby uczucie które siebie obdarzamy, oraz poddałoby nas i naszą miłość próbie. Nie byłoby nic wspanialszego gdyby w takiej krainie nasze zaufanie i oddanie się sobie, ewoluowało, gdybyśmy wyznali sobie tam bezgraniczną miłość, oraz złożyli obietnice która zapewniłaby bezwzględne, niepodważalne bezpieczeństwo w swoim towarzystwie. Cóż mogłoby być piękniejsze niż stanie w miejscu które jest twoim rajem, z osobą dzięki której to miejsce jest jeszcze wspanialsze i cenniejsze niż mogłoby się wydawać?

Moją ukochaną osobę zabrałabym tam gdzie wiedziałabym, że się jej spodoba. Chciałabym, żeby zachwyciła ją ta kraina tak jak mnie. A jedną z paru moich pomysłów na pewno byłby raj stworzony przeze mnie. Nie chciałabym, żeby to miejsce było pełne kolorowych kwiatków i czystego, bezkresnego nieba. To miejsce musiałoby mieć coś żebym chciała się nim podzielić z ukochaną osobą....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Magicznych krain, do których można zabrać kogoś, kogo się kocha, jest wiele, ale mój wybór padł na Westeros. Miłość jest piękna sama w sobie i nie potrzebuje bajkowej scenerii. Wręcz przeciwnie, to właśnie w brutalnej rzeczywistości, w której śmierć czai się na każdym kroku, a przyjaciele okazują się być najgorszymi intrygantami, może rozwinąć skrzydła. To właśnie w takich realiach można zrozumieć czym jest prawdziwe oddane i poświęcenie wszystkiego, łącznie ze zdrowym rozsądkiem, w imię miłości (biedny Robb Stark). Nie marzy mi się bezsensowna śmierć kogoś, kogo kocham, ale chciałabym poczuć, że to uczucie naprawdę coś znaczy i jest w stanie przetrwać wszystko - wliczając w to wojenną zawieruchę oraz Białych Wędrowców.

Magicznych krain, do których można zabrać kogoś, kogo się kocha, jest wiele, ale mój wybór padł na Westeros. Miłość jest piękna sama w sobie i nie potrzebuje bajkowej scenerii. Wręcz przeciwnie, to właśnie w brutalnej rzeczywistości, w której śmierć czai się na każdym kroku, a przyjaciele okazują się być najgorszymi intrygantami, może rozwinąć skrzydła. To właśnie w takich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mroczny sekret[bookLink]47716|Mroczny sekret[/bookLink]
Zbuntowane anioły[bookLink]50385|Zbuntowane anioły[/bookLink]
Studnia wieczności[bookLink]58547|Studnia wieczności[/bookLink]
Mojego Ukochanego chciałabym zabrać do świata z trylogii „Magiczny Krąg”, której autorką jest Libba Bray.
Londyn, 1895 rok.
Kroczyłam dumnie ciasnymi uliczkami, ubrana w piękną suknię, i wtedy zobaczyłam Jego. Zarumieniłam się od samego jego spojrzenia. Podszedł do mnie i ukłonił się nisko, po czym przedstawił się i delikatnie ucałował moją dłoń. Byłam nim oczarowana, a podobno miłość od pierwszego wejrzenia nie istnieje. Zaprosił mnie na spacer po najbliższym parku. Towarzyszyła nam moja przyzwoitka. Stanęliśmy na mostku i wpatrywaliśmy się w strumyk. Patrząc w odbicie, myślałam o tym jak ładnie razem wyglądamy. Wtem on skradł mi całusa. Moje serce zaczęło bić mocniej i czułam pojawiające się rumieńce na mojej twarzy.
W sekrecie opowiedziałam mu o Międzyświecie, chciałam tam go zabrać i pokazać mu magię. Mieliśmy spotkać się na mostku o północy. Musiałam się wymknąć z domu. Gdy dotarłam już na mnie czekał. Złapałam go za dłoń i utworzyłam drzwi do krainy. Kiedy już znaleźliśmy się na polanie, Mój Ukochany stał oczarowany. Rozglądał się dookoła z uśmiechem na twarzy. Jego uśmiech był bardzo zaraźliwy. Złapał mnie za rękę i zaczęliśmy spacerować, gdy przystanął, aby przyjrzeć się dokładniej napotkanemu zwierzątku, ja zaczęłam biec i wirować w około siebie. Mój Ukochany podbiegł do mnie, uniósł w górę i skradł kolejnego całusa. Ta chwila była magiczna.

Mroczny sekret[bookLink]47716|Mroczny sekret[/bookLink]
Zbuntowane anioły[bookLink]50385|Zbuntowane anioły[/bookLink]
Studnia wieczności[bookLink]58547|Studnia wieczności[/bookLink]
Mojego Ukochanego chciałabym zabrać do świata z trylogii „Magiczny Krąg”, której autorką jest Libba Bray.
Londyn, 1895 rok.
Kroczyłam dumnie ciasnymi uliczkami, ubrana w piękną suknię, i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pierwsza miłość jest zawsze wyjątkowa i niezapomniana. Właśnie ja przeżywam. I osoba która Chciałabym zabrać do innego świata jest mój ukochany.
Z moją pierwszą prawdziwa miłością mimo iż przeżyliśmy juz parę wspólnych lat, sytuacja między nami zrobiła się skomplikowana . Nie można zmusić człowieka do miłości, jednak w tym przypadku moja druga połówka nie przestała, lecz zapomniała o wartości miłości. Gdybym jednak miała możliwość to chciałabym ja wykorzystać i zawalczyć o miłość we właściwy sposób. Miejscem do którego zabrałabym mojego ukochanego, był by świat przedstawiony przez Lauren Oliver. Autorka utopii w doskonały sposób przedstawiła nam życie bez miłości. Świat pozbawiony uczuć i człowieczeństwa względem drugiej osoby. Miejsce w którym trzeba walczyć o swoje prawa, a cena jest zycie. Czytając to dzieło, byłam szczerze poruszona i wstrząsnieta ta wizja.
Życie bez miłości jest nic nie warte, dlatego nie chciałabym nigdy jej starcic, a jeśli przedstawienie takiego miejsca ukochanemu miało by poruszyć jego uczucia i ponownie wzbudzić ogień w sercu, to chialabym znaleźć się z nim tam choć na chwilkę i spróbować uratować to co jest warte każdego wysiłku tak jak bohaterowie " Delirium " walczyli o swoją miłość i szczęście. To właśnie prawdziwe uczucie . Trzeba o nie zawsze walczyć.

Pierwsza miłość jest zawsze wyjątkowa i niezapomniana. Właśnie ja przeżywam. I osoba która Chciałabym zabrać do innego świata jest mój ukochany.
Z moją pierwszą prawdziwa miłością mimo iż przeżyliśmy juz parę wspólnych lat, sytuacja między nami zrobiła się skomplikowana . Nie można zmusić człowieka do miłości, jednak w tym przypadku moja druga połówka nie przestała, lecz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej