W duchu tych przemyśleń zestawiamy dziś sześć zekranizowanych książek różnych gatunków, które przedstawiają alternatywne wersje bliższej lub dalszej dla autora przyszłości - czasu, kiedy nie byłoby już kolejnej wiosny, a przynajmniej nie w formie, jaką najlepiej znamy; czasu, kiedy wszystko umarłoby lub przetrwało, ale na nowych warunkach, które dopiero są formułowane.

Oto szóstka zekranizowanych powieści, jakie przychodzą nam na myśl. Nasuwają Wam się tytuły innych? Koniecznie się nimi podzielcie w komentarzach.

1. Miasto ślepców
Epidemia białej ślepoty, jaką zaraził swoje postaci José Saramago, rozprzestrzenia się szybko i dotyka coraz większą grupę osób. Chorych ewakuuje się pospiesznie z miasta i zamyka w starym szpitalu psychiatrycznym. Wkrótce nowe warunki stworzą nowe zasady życia w zamkniętej społeczności, a powiedzenie "wśród ślepych jednooki jest królem" nabierze nowego znaczenia.
Kadr z ekranizacji w reżyserii Fernando Meirellesa.

2. Droga
Cormac McCarthy opisuje świat po zagładzie. Garstka nielicznych przetrwała. Na drogach grasują bandy zabójców. Przez spustoszone dawniej-Stany przedzierają się ojciec z synem. Czy uda im się dotrzeć do w miarę bezpiecznego miejsca?
Kadr z ekranizacji Johna Hillcoata.

3. Żywe trupy. Droga do Woodbury
W książce Roberta Kirkmana i Jaya Bonansinga plaga zombie zalewa przedmieścia Atlanty. Grupa ocalonych walczy o przetrwanie w ogrodzonym murem miasteczku Woodbury. Władzę nad nim sprawuje mężczyzna, który każe nazywać się Gubernatorem, a wszyscy mieszkańcy posłusznie poddają się jego kontroli.
Historię zekranizował w formie serialu Frank Darabont.

4. Dżuma
Epidemia tytułowej dżumy pustoszy Oran w 194... roku. Albert Camus obserwuje różne reakcje u mieszkańców, jakie wybuch epidemii w nich wywołuje. Poddadzą się rozpaczliwej sytuacji czy będą z nią walczyć?
Kadr z ekranizacji Luisa Puenzo.

5. Solaris
Z innej perspektywy: a gdyby kolejnej wiosny nie było, ponieważ bylibyśmy na stacji badawczej w kosmosie i usilnie bronili się przed popadnięciem w obłęd, wywołany ziemskimi wspomnieniami i wyrzutami sumienia? Stanisław Lem opowiada o bezsilności nauki i bezradności człowieka, który nie potrafi uwolnić się od osobistych katastrof.
Kadr pochodzi z ekranizacji Tarkowskiego z 1972 roku.

6. 451° Fahrenheita
Ray Bradbury kreśli obraz innej, mniej spektakularnej katastrofy: świat wyzbyty "wysokiej kultury", w którym książki są palone, zdominowany przez opery mydlane i tanią rozrywkę dla mas. Nie ma w nim miejsca na rozmowę, miłość, szczęście. Ale czy ogłupiająca telewizja, narkotyki i przemoc mogą zabić człowieczeństwo? Przykład strażaka Guya Montaga pokazuje, że nie.
Ekranizacja w reżyserii François Truffaut.