Ikona literatury

Urodzony na południu Francji 19 września 1931 roku, w rodzinie średniozamożnych rolników. Brał udział w wojnie algierskiej – na front został zmobilizowany w wieku 27 lat. Niemal całe swoje dorosłe życie spędził w Paryżu, z którym był silnie związany. Również w kontekście literackim. Pierwsze próbki prozatorskie realizował już w latach 50. W historii zapisał się jako autor między innymi „Szorstkiego wina”, „Alfabetu zakochanego w Meksyku”, a także „Nie myśl, że książki znikną”, eseistycznego zbioru opracowanego we współpracy z Umberto Eco.

Jako pisarz Jean-Claude Carrière był również autorem wywiadu-rzeki z Dalajlamą „Siła buddyzmu”, „Rozmów o wielości świata” oraz „Słownika głupstw”. Polscy czytelnicy mieli okazję do tego, aby zapoznać się z częścią jego dorobku, choćby „Alfabetu zakochanego w Indiach”, „Alfabetu zakochanego w Meksyku”, „Krąg łgarzy. Powiastki filozoficzne z całego świata”, ”Szorstkie wino” oraz wspomnianego zbioru z Umbertem Eco.

Symbol kina

Jean-Claude Carrière był jednak nie tylko ikoną literatury, ale również symbolem kina. Najlepiej znany jest ze współpracy z legendą kina, Luisem Buñuelem, z którym przepracował wspólnie kilkanaście lat. Ich kooperacja zaczęła się w roku 1964 od „Dziennika panny służącej”, adaptacji powieści Octave’a Mirbeau. Co ciekawe, to właśnie za scenariusze do ich wspólnych filmów, czyli „Dyskretnego uroku burżuazji” oraz „Mrocznego przedmiotu pożądania” Carrière otrzymał pierwsze nominacje do Oscara.

Prestiżową statuetkę zdobył w 2014 roku za całokształt twórczości. W jego dorobku znajdziemy również dwa scenariusze do tekstów Andrzeja Wajdy, konkretnie „Dantona”, a także „Biesów”. Warto podkreślić, że Carrière współpracował również z Jacquesem Derayem, Milošem Formanem czy Volkerem Schlöndorffem.