Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Sławomir
Roler
Eskarina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Sławomir
Roler
Eskarina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chyba każda inteligentna firma życia we Wszechświecie zna historię o założeniu Ogólnogatunkowej Wspólnoty Międzygalaktycznej. Opowiastką o pierwszym spotkaniu ras ludzi i Vii karmi się potomstwo w całej OWM. Pouczająca baśń o tym, jak to zwiadowcy nacji, która na swoim koncie miała unicestwienie wielu planet i szykowała się do inwazji na kolejną cywilizację, przeprowadzali wywiad środowiskowy na Ziemi. Imię Johnathana Greenwooda stało się rozpoznawalne jako tego, który został uprowadzony jako pierwszy. I ostatni. Wiele już powiedziano o tum, jak to ten dzielny człowiek tak bardzo oczarował obcych ziemską kulturą, że Ci miast zanihilować ludzką radę, nauczyli się ich języka i zawarli z nimi sojusz, zmieniając tym samym swój dotycczasowy tryb życia i dając początek OWM.
Niewielu jednak wie, i z czasem zapewne ta wiedza zniknie już na zawsze, że cała OWM nie powstałaby, gdyby Johnathan nie był silnie uzależniony od pewnej substancji, którą dzięki temu miał przy sobie w trakcie uprowadzenia. Vii, w chwilę po skosztowaniu jej, zmienili swoje wrogie usposobienie i zechcieli chronić Ziemię. W celu zapewnienia bytności jedynej planety, na której istnieje czekolada.

Chyba każda inteligentna firma życia we Wszechświecie zna historię o założeniu Ogólnogatunkowej Wspólnoty Międzygalaktycznej. Opowiastką o pierwszym spotkaniu ras ludzi i Vii karmi się potomstwo w całej OWM. Pouczająca baśń o tym, jak to zwiadowcy nacji, która na swoim koncie miała unicestwienie wielu planet i szykowała się do inwazji na kolejną cywilizację, przeprowadzali...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To był dzień na który wszyscy czekali od ...od zawsze! Napięcie sięgało zenitu, strażnicy pocili się jak jeżozwierze, w tle powiewały flagi wszystkich narodów świata. Oto po setkach lat poszukiwań i wysyłania wiadomości w kosmos wreszcie doczekaliśmy tej chwili – za chwilę na ziemi wyląduje pierwszy statek międzygwiezdny z Obcymi na pokładzie.
Ich pierwsza oficjalna wizyta... łezka się w oku kręci!
Prezydenci pocili się pod garniturami i nawet papież wyglądał na lekko zdenerwowanego. Gdy statek osiadał na ziemi, pośród oparów dymu i ryku tysięcy gardeł obserwatorów nawet von Daniken nie wytrzymał i zwyczajnie zemdlał.
Co to było za historyczne wydarzenie! Stacje telewizji kotłowały się jak wściekłe walcząc o najlepsze miejsce. Już, są, wychodzą!
Czterej bohaterowie w błyszczących kombinezonach schodzą radośnie na platformę lotniska, machając do tłumu. Co też jeden z nich trzyma w ręce? Czy to... tak! To oni! Obcy we własnej osobie!
Zgromadzeni na dole naukowcy wyciągneli chciwie ręce, dyplomaci wytarli ostatni raz nosy i pochylili się nad niewielką walizeczką z sztucznie utrzymywaną atmosferą planety Obcych. Świat wstrzymał oddech, kiedy jeden z badaczy otworzył delikatnie walizkę, ukazując kilka delikatnych szlek Petriego z obcą formą życia. Mikroobcy!
I nagle tłum zafalował a ponad niego wzniósł się jeden okrzyk bólu i rozpaczy:
- Ty... ty skończony idioto! Mówiłem jałowe rękawiczki a nie ten zwykły lateks! Zabiłeś ich!
Wizyta zakończyła się niespodziewanie szybko.

To był dzień na który wszyscy czekali od ...od zawsze! Napięcie sięgało zenitu, strażnicy pocili się jak jeżozwierze, w tle powiewały flagi wszystkich narodów świata. Oto po setkach lat poszukiwań i wysyłania wiadomości w kosmos wreszcie doczekaliśmy tej chwili – za chwilę na ziemi wyląduje pierwszy statek międzygwiezdny z Obcymi na pokładzie.
Ich pierwsza oficjalna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tomasz Bailey wręcz podskakiwał opanowany przez nerwicę. Jako pierwszy człowiek miał właśnie ujrzeć istotę z gwiazd. Wiedział, że tym razem nie będzie to gumowa atrapa. A skąd? Otóż pieprzony statek wisiał mu nad głową.
Przed roztrzęsionym człowiekiem pojawiła się przedziwna kreatura. Wyciągnęła w jego stronę dłoń, prawie ludzką, gdyby nie drobny element w postaci maleńkich purpurowych bąblów, okraszających całość. Na miejscu nóg, miała cztery kończyny, przypominające trochę kształtem krąg ułożony z lampek nocnych. Głowa wciśnięta była głęboko w tułów, tak że kreatura mogłaby patrzyć wprost na krocze Ziemianina, gdyby posiadała jakikolwiek przyrząd wzroku. Reszta ciała przypominała nieco galaretę. Tomasz drżącym ruchem wysunął rękę do ziemskiego przywitania, modląc się, aby nie doprowadzić do tragedii. Gdy kończyna istoty dotknęła jego dłoni mimowolnie poczuł ulgę. Nie była ona lepka, nie sprawiała także bólu. Bailey czuł się tak, jakby ściskał w dłoni pluszowego misia. Nagle z otworu umiejscowionego w kończynie stwora wydarła się dźwięczna parodia ludzkiego głosu. Tomasz zbladł. Nie był zdziwiony, że kreatura potrafi się porozumiewać ludzkim głosem. Problemem była treść wiadomości, którą przekazała. Planeta Ziemia była bezpieczna. Jednak człowiek stojący naprzeciwko istoty z gwiazd pragnął cofnąć się w czasie i uciąć wszystkie swoje kończyny. Poprzez wyciągnięcie dłoni, został pierwszym mężem przedstawicielki obcej cywilizacji.

Tomasz Bailey wręcz podskakiwał opanowany przez nerwicę. Jako pierwszy człowiek miał właśnie ujrzeć istotę z gwiazd. Wiedział, że tym razem nie będzie to gumowa atrapa. A skąd? Otóż pieprzony statek wisiał mu nad głową.
Przed roztrzęsionym człowiekiem pojawiła się przedziwna kreatura. Wyciągnęła w jego stronę dłoń, prawie ludzką, gdyby nie drobny element w postaci maleńkich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od rana było ponuro i zbierało się na deszcz. Rozpadało się na dobre akurat kiedy wyszłam z kina, w nastroju też nie najlepszym. Rozczarował mnie ten nowy Obcy. Właściwie, to zawiodłam się na sobie, bo przecież trudno, żeby spodziewać się czegoś innego, niż potwory w filmie o potworach, a tak chyba trochę było. Znak, że właśnie tacy obcy już mnie nie kręcili. Z drugiej strony poczciwi i uduchowieni Plejadanie, o których ostatnio na okrągło nawijał mój brat też zupełnie nie robili na mnie wrażenia (zawsze byłam odporna na sekciarstwo).
Oczywiście nie zabrałam parasola i zaraz dotkliwie mi o tym przypomniano - fontanna z brudnej kałuży, która trysnęła spod kół jakiejś półciężarówki skąpała mnie od stóp do głów... i wtedy TO się stało. Najprawdziwsze bliskie spotkanie trzeciego stopnia! Nawet nie wiem dokładnie jak to opisać. To było jak istota i jak statek kosmiczny, i jeszcze jak cały świat, wszystko w jednej kropli deszczu... która wpadła mi do ust. Bardziej wiedziałam, niż to usłyszałam, czy poczułam, coś jakby inną świadomość obok, we mnie. Ten ktoś lub to "coś" nie było stąd. Wędrowało od zawsze i wśród milionów podobnych, a wszędzie gdzie dotarło zostawiało życie. Nieważne jakie - życie. Samo również nie było ani dobre, ani złe. Nie oceniało, nie wybierało, nie decydowało. Po prostu roznosiło życie. Taki sobie obcy-zen, pielgrzym przejazdem na Ziemi, może nie pierwszy raz? To było piękne przeżycie. Odtąd zawsze kiedy pada, wychodzę na dwór bez parasola i patrzę w niebo...

Od rana było ponuro i zbierało się na deszcz. Rozpadało się na dobre akurat kiedy wyszłam z kina, w nastroju też nie najlepszym. Rozczarował mnie ten nowy Obcy. Właściwie, to zawiodłam się na sobie, bo przecież trudno, żeby spodziewać się czegoś innego, niż potwory w filmie o potworach, a tak chyba trochę było. Znak, że właśnie tacy obcy już mnie nie kręcili. Z drugiej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

REJESTR ROZMÓW MIĘDZYGALAKTYCZNYCH
Tu kapitan statku Orion 814.Pilnie proszę o wsparcie.Na pasie gwiezdnym Surtur,przed wejściem na orbitę Red 3,nasz krążownik został zaatakowany.Po krótkich negocjacjach,których zapis przesyłam razem z tą wiadomością,mieszkańcy wysłali armię wrogich jednostek.Każda uzbrojona w śmiercionośne działa plazmowe.Skany wykazały wysoką aktywność sztucznej inteligencji.Obcy zaś nie się zbyt inteligentni, co zauważyłem podczas negocjacji.Porozumiewali się językiem bezgłośnym,przypominającym Morse'a.Wysłaliśmy na ich planetę satelitę rozpoznawczą,której celem było przekazanie obrazu.Ujrzeliśmy nieprzystępne środowisko,pełne toksycznych gazów,które wdychane bez filtrów,spowodują nagłą śmierć.Zamieszkujący planetę musieli wykształcić odpowiednią odporność w układzie oddechowym.Po dłuższej obserwacji,odnotowaliśmy małe skupiska ludności,tworzące specyficzną siatkę zabudowań.Wygląda na to,że cywilizacja wprowadziła ustrój komunistyczny i polega na równym podziale dóbr.Nie odnotowaliśmy obecności potencjalnego przywódcy,co wskazuje na samorządy ludu.Najbardziej zaawansowanym technologicznie urządzeniem są posiadane przez nich statki kosmiczne.Chwilę później straciliśmy kontakt z satelitą.Przypuszczamy,że niekontrolowany wybuch urządzenia wywołał wojnę galaktyczną.

ZAPIS PRZEBIEGU NEGOCJACJI
-Naruszyliście naszą przestrzeń kosmiczną.
-Przylatujemy z Ziemi,w pokojowych zamiarach.
-Podczas oględzin,wasze urządzenie wysadziło całą wioskę Ugh’tam.Wysyłamy wojsko.

[1495 znaków]

REJESTR ROZMÓW MIĘDZYGALAKTYCZNYCH
Tu kapitan statku Orion 814.Pilnie proszę o wsparcie.Na pasie gwiezdnym Surtur,przed wejściem na orbitę Red 3,nasz krążownik został zaatakowany.Po krótkich negocjacjach,których zapis przesyłam razem z tą wiadomością,mieszkańcy wysłali armię wrogich jednostek.Każda uzbrojona w śmiercionośne działa plazmowe.Skany wykazały wysoką aktywność...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Leśniczy Jan wpatrywał się w odbicie swojej twarzy w lustrze.
- Elu, czy na starość tracę rozum?
- Janku, wszystko w porządku? - zapytała żona.
- Martwią mnie te dziwne drzewa, które pojawiły się znikąd na obrzeżach lasu rok temu.
- Myślę, że po prostu wcześniej nie zwróciłeś na nie uwagi.
- Nie mógłbym ich przeoczyć! Są zbyt regularne, zbyt symetryczne, jakby nie z tego świata.
Nagle rozległ się grzmot. Jan zmarszczył czoło i zapytał:
- Zapowiadali burze na dziś?
- Nie, nawet żadnych opadów.
Jan zamknął oczy.
- To była noc jak ta. Burza przyszła znikąd. Była gwałtowna i wydawało się, że błyskawice uderzają w ziemię obok lasu. A następnego dnia zauważyłem tam wiele nowych drzew.
Leśniczy otworzył oczy, szepnął:
- To się znów dzieje… - i wybiegł przed dom. Po chwili seria piorunów uderzyła niedaleką łąkę. Kiedy oślepiony błyskiem piorunów Jan odzyskał wzrok, ujrzał grupę drzew, których przed chwilą tam nie było. Zaczął biec w tamtym kierunku, lecz zaraz stanął jak wryty. Czy one idą w moją stronę? Czy z lasu wychodzą inne drzewa? Zaczął uciekać, lecz jedno z drzew dogoniło go i oplotło gałęziami. Mężczyzna spojrzał w wielkie czarne oczy znajdujące się w połowie pnia i wydyszał:
- Czym jesteście?
- Najeźdźcami – odpowiedziało drzewo. – Od wielu lat wysyłaliśmy tutaj niewielkie grupy naszych braci, którzy czekali, aż będzie nas wystarczająco, żeby zniszczyć ludzi. Dziś nadszedł ten dzień – powiedziało drzewo i roześmiało się. Złowrogi śmiech tamtego dnia dało się słyszeć w każdym lesie.

Leśniczy Jan wpatrywał się w odbicie swojej twarzy w lustrze.
- Elu, czy na starość tracę rozum?
- Janku, wszystko w porządku? - zapytała żona.
- Martwią mnie te dziwne drzewa, które pojawiły się znikąd na obrzeżach lasu rok temu.
- Myślę, że po prostu wcześniej nie zwróciłeś na nie uwagi.
- Nie mógłbym ich przeoczyć! Są zbyt regularne, zbyt symetryczne, jakby nie z tego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Patrzył na dziwne, nieznane dotąd kształty. Czuł ich emocje, jednak nie rozumiał mowy. Nawet nie był pewien czy faktycznie to widzi. Jego percepcja w tym momencie opierała się na intuicji i empatii, a nie na zmysłach. Wiedział, że tu są, wiedział, że się denerwują ale nie wiedział, czy może ufać swoim zmysłom. To chyb kolejny stopień ewolucji - pomyślał - czysta energia, bez ciała, bez świata materialnego - jak z tym walczyć? Zastanawiał się przez chwilę. Intuicyjnie czuł, że pochodzą z daleka, bardzo daleka. Może kilka galaktyk od nas? Czy to miało znaczenie? Wszystko to trwało kilkadziesiąt sekund, może minutę. Po chwili nie czuł już nic. Czy tak się to właśnie skończy? I po co? Po co tyle lat walczył z wiatrakami, udowadniając Centrum Badawczemu Cywilizacji Pozaziemskiej, że nawiązał kontakt z Obcymi. Jedyne co chodziło mu po głowie w Nicości, to pytanie "Dlaczego z nim".

Patrzył na dziwne, nieznane dotąd kształty. Czuł ich emocje, jednak nie rozumiał mowy. Nawet nie był pewien czy faktycznie to widzi. Jego percepcja w tym momencie opierała się na intuicji i empatii, a nie na zmysłach. Wiedział, że tu są, wiedział, że się denerwują ale nie wiedział, czy może ufać swoim zmysłom. To chyb kolejny stopień ewolucji - pomyślał - czysta energia,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pierwsze spotkanie z kosmitami było super! Mieli zielone głowy i kolorowe czułki, a na śniadanie jedli butelki. Nauczyłem ich, jak grać w berka i przez pół dnia ganialiśmy się po księżycu. (Chris, lat 9)

W kosmosie znalazłam bratnią duszę! Na ziemi nikt mnie nie rozumiał, a mieszkańcy Saturna okazali się wspaniali. Umieli czytać w myślach i spełniali moje wszystkie zachcianki. (Ałła, lat 20)

Byłem przerażony. Przybysze z kosmosu to krwiożercze mutanty, które zaatakowały mój statek podczas rejsu po Drodze Mlecznej. Nie dało się z nimi porozumieć i cudem uszedłem z życiem. (Eryk, lat 31)

*
Zakończył się kolejny sezon eksperymentalnych lotów kosmicznych z biurem podróży BEZ GRANIC. Starannie wyselekcjonowani pasażerowie z różnych grup wiekowych odbyli szereg wypraw międzyplanetarnych. Podróże w kosmos i spotkania z kosmitami wreszcie stały się rozrywką dostępną dla każdego!

Przynajmniej w teorii. Klientów biura podróży nikt nie uprzedza, że zamiast wymarzonej wyprawy w kosmos zostaną podpięci do supernowoczesnego symulatora. Że kombinezon kosmonauty i statek kosmiczny to atrapy, a po wszczepieniu specjalnego implantu staną się królikami doświadczalnymi w projekcie szalonego naukowca. Ani że prawdziwa cena takiej podróży to pomieszanie zmysłów.

Marzenie człowieka o podboju kosmosu jest tak wielkie, że nie jest w stanie oprzeć się pokusie. Dla spotkania z kosmitą – nawet fałszywym – gotów jest na każde ryzyko. Kosmiczna turystyka rozwija się błyskawicznie i bije rekordy popularności.

Pierwsze spotkanie z kosmitami było super! Mieli zielone głowy i kolorowe czułki, a na śniadanie jedli butelki. Nauczyłem ich, jak grać w berka i przez pół dnia ganialiśmy się po księżycu. (Chris, lat 9)

W kosmosie znalazłam bratnią duszę! Na ziemi nikt mnie nie rozumiał, a mieszkańcy Saturna okazali się wspaniali. Umieli czytać w myślach i spełniali moje wszystkie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Powietrze drży, pełne oślepiających, fioletowych rozbłysków. Każdy z nas musi przymykać co chwilę oczy. Czasem udaje nam się dojrzeć niebo, lśni teraz od szmaragdowej barwy i zdaje się zmieniać kolory. Co za szerokie spektrum barw! Może to odpowiednik ziemskiej zorzy.
Zbliżamy się do skał, są przytłaczające, większośc ziemskich szczytów wyglądałoby przy nich jak miniaturki. Najważniejsze jednak kryje się wewnątrz, nie mamy wątpliwości, nawet jeśli odczyty bywają niejasne. Serce bije mi szybko, coraz szybciej, gdy podchodzimy do skalnych wrót. Czas nieco zatarł ich kontury, ale są tam, a my mamy sprzęt, żeby je sforsować.
Wkrótce ujrzymy ich, olbrzymów śpiących w kołyskach wypełnionych bulgoczącym płynem. Kamery minirobotów pokazały nam te istoty z podziemnego labiryntu, ich płetwopodobne kończyny i płaskie twarze. Resztę ich ciał zakrywa materiał, którego nie umiemy rozpoznać. Jeszcze.
Rozbłyski nikną, zamiast tego huczy seria grzmotów, jeden po drugim, coraz głośniej. Patrzymy potem na siebie niepewnie, a cisza zdaje się złowieszczo wibrować.
Do środka wchodzimy w milczeniu, jak do sanktuarium.
Przybyliśmy tu, żeby nawiązać z nimi kontakt. Teraz jednak zastanawiam się, czy to, co dotąd widzieliśmy i słyszeliśmy, nie było próbą nawiązania kontaktu z nami.

Powietrze drży, pełne oślepiających, fioletowych rozbłysków. Każdy z nas musi przymykać co chwilę oczy. Czasem udaje nam się dojrzeć niebo, lśni teraz od szmaragdowej barwy i zdaje się zmieniać kolory. Co za szerokie spektrum barw! Może to odpowiednik ziemskiej zorzy.
Zbliżamy się do skał, są przytłaczające, większośc ziemskich szczytów wyglądałoby przy nich jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej