nigdy nie jest tak, jak się myśli, że będzie. Ani tak doskonale, jak mamy nadzieję, ani tak strasznie, jak się obawiamy.

nigdy nie jest tak, jak się myśli, że będzie. Ani tak doskonale, jak mamy nadzieję, ani tak strasznie, jak się obawiamy.

Gdzie są drzewa, które kiedyś kołysały mnie do snu, oplatały swoją miłością? Bez nich czuję się jak zbiorowisko komórek, usiłujących przeżyć do jutra.

Gdzie są drzewa, które kiedyś kołysały mnie do snu, oplatały swoją miłością? Bez nich czuję się jak zbiorowisko komórek, usiłujących przeżyć...

Proszę, nie przynoś mi większego wstydu, niż absolutnie musisz”.

Proszę, nie przynoś mi większego wstydu, niż absolutnie musisz”.