A moje życie tak się ułożyło, że na zawsze splotło się z losem Warszawy.

A moje życie tak się ułożyło, że na zawsze splotło się z losem Warszawy.

A nad miastem przechodzi, pewny księżyc-czarodziej, bardzo stary, już wiele dróg zna. Oczy chmurką przeciera i zdziwione otwiera: "Czy Warszawa jest ta, czy nie ta?" "Rośnie nowa stolica, co dzień świeże ma lica, tyle fabryk, i domów, i kin. Dam Warszawie w podarku moją srebrną latarkę" - szepnął księżyc, co będzie mój dziś. Rośnij piękna stolico, będziesz wszystkich zachwycać, rośnij dumna, radosna jak pieśń, rośnij wolna i młoda, rąk dla ciebie nie szkoda, nasza miłość to pieśni twej treść.

A nad miastem przechodzi, pewny księżyc-czarodziej, bardzo stary, już wiele dróg zna. Oczy chmurką przeciera i zdziwione otwiera: "Czy Warsz...