Ludzie zachodniej kultury wiedzę zdobywają poprzez naoczność. Nazywając, oswajają, co w istocie jest wytwarzaniem mechanizmu obronnego wobec natury; oswajanie okiem i nazywanie oznacza wiedzę, a ta kontrolę, choćby ze strachu. Także i konceptualnie skonsturowane piękno natury jest w istocie powstrzymywaniem lęku przed nią samą. Jest to najbardziej pierwotny lęk przed zanurzaniem się w naturze, przed wszechogarniającym dotykiem, kiedy ciało całą swoją powierzchnią i masą uczestniczy w cielesności natury.

Ludzie zachodniej kultury wiedzę zdobywają poprzez naoczność. Nazywając, oswajają, co w istocie jest wytwarzaniem mechanizmu obronnego wobec natury; oswajanie okiem i nazywanie oznacza wiedzę, a ta kontrolę, choćby ze strachu. Także i konceptualnie skonsturowane piękno natury jest w istocie powstrzymywaniem lęku przed nią samą. Jest to najbardziej pierwotny lęk przed zanurzanie...