Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu książki miałam mieszane uczucia. Z jednej strony wartka akcja; fajny język; wciągająca historia; Ivy przetrwała w lesie; odnalazła schronienie, miłość; dostrzegła jak parszywa jest jej rodzina i oczywiście na końcu był Happy End. I coś co zaczełam ostatnimi czasy bardzo doceniać czyli to, że akcja w odczuciu faktycznie rozgrywa się tygodniami, a nie jak w przypadku "Misji 100" trzy dni. Jeśli chodzi o negatywne udczucia to miałam wrażenie, że było tam za dużo zbiegów okoliczności. Bishopa przypadkiem spotkali w rozległym lesie, potem do obozu, który znajdował się w znacznej odległosci od miasta trafiają znajomi z informacjami. Bohaterzy docierają do rodzimych stron w odpowiedniej chwili by zapobiec morderstwu. Wiem, wiem łatwo mi mówić bo nie ja musiałam siedzieć i wymyślać, ale za dużo rzeczy idzie po ich myśli. Nad wszystkimi wadami przeważa jednak zakończenie, a konkretnie sposób w jaki zostało napisane. Czytając pierwszą część miałam wrażenie, że będzie to kolejna seria książek ciągnąca się w kilkunastu częściach i pomimo mojego przywiązanie względem Ivy i Bishopa, cieszę się, że z końcówki wynika iż kolejnych części nie będzie. Chociaż każdy z nas czytelników zna przypadki kiedy to trylogia przeradzała się w 7 części bo się dobrze sprzedawała. Więc kto wie może doczekamy się kolejnej "The Cos-Tam of Ivy".
Podsumowując uważam, że warto przeczytać ten cykl ponieważ jest on łątwy w odbiorze, nie zmusza mózgu do zbytniego wysiłku. Idealny, aby się zrelaksować

Polecam!

Po przeczytaniu książki miałam mieszane uczucia. Z jednej strony wartka akcja; fajny język; wciągająca historia; Ivy przetrwała w lesie; odnalazła schronienie, miłość; dostrzegła jak parszywa jest jej rodzina i oczywiście na końcu był Happy End. I coś co zaczełam ostatnimi czasy bardzo doceniać czyli to, że akcja w odczuciu faktycznie rozgrywa się tygodniami, a nie jak w...

Wiele razy spotkałam się z ekranizacjami powieści i jak było w tym przypadku serial "The 100" okazał się genialny. Nie za mało, nie za dużo. Brak niedopowiedzeń. Po prostu cudeńko.
Tak, więc miałam wielkie oczekiwania wobec książki, bo skoro serial był bardziej niż dobry to skądś musieli wziąść pomysły na te wszystkie wątki.
Niestety jak w przypadku "Pamiętników Wampirów" Książka, a film to dzień i noc.
Nie mówię, że książka nie jest warta przeczytania bo zawsze warto znać początek.
Jednak nie zmienia to faktu, że w "Misji 100" jest wiele zbędnych informacji i wątków. Jak np. motyw Glass, który mówi nam co dzieje się w tej samej chwili na arce. Mógł on zostać przedstawiony w ciekawszy sposób. Chociażby z punktu widzenia kanclerza, który z powodu niedyspozycji mógłby słyszeć, ale nie mógłby nic zrobić. To tylko moje przemyślenia. W każdym razie cokolwiek innego.
Osobiście czytając przemyślenia Glass przysypiałam.
Kolejny problem to duża zmiana wśród postaci nie tylko mają powymieniane charaktery, ale i imiona, płci. Są zmiany wśród żywych i martwych. Najprościej jakby ktoś wszystkich i wszystko wrzucił do jednego worka, a następnie powyciagał i poskładał na chybił trafił. Ciężko jest się pokapować na starcie o co w ogóle chodzi.
Jednakże książka ma też swoje zalety.
Chociażby przedstawienie relacji Clarke i Bellamy'ego, który w książcę jest trochę mniej władczy, przez co tak jakby trochę stracił swój urok. Jednak nie o to się rozchodzi, a o to, że już od pierwszej strony coś się pomiędzy nimi dzieję i w przypadku książki jest to też utrudniane, ale w mniejszym stopniu i przez kogoś mniej ciekawego. Ponieważ przyznam szczerze przez krótki- ale jednak- czas byłam fanką Finna.
Podsumowując książka wyszła na minusie co niekoniecznie było moim celem, ponieważ mam zamiar przeczytać kolejne części i wam ją polecić, chociażby ze względu na Clarke i Bellamy'ego.
Także nie patrzcie na minusy, patrzcie na plusy.
Polecam.

P.S.
Polecam również serial, ale zachowajcie kolejność i najpierw książka. Będziecie mile zaskoczeni jak toczą się ich losy w ekranizacji.

Wiele razy spotkałam się z ekranizacjami powieści i jak było w tym przypadku serial "The 100" okazał się genialny. Nie za mało, nie za dużo. Brak niedopowiedzeń. Po prostu cudeńko.
Tak, więc miałam wielkie oczekiwania wobec książki, bo skoro serial był bardziej niż dobry to skądś musieli wziąść pomysły na te wszystkie wątki.
Niestety jak w przypadku "Pamiętników Wampirów"...

"Hopeless" zaskoczyło mnie. Tytuł był sporą tajemnicą. Kiedy się wyjaśnił byłam zszokowana na pewno nie tego się spodziewałam. Książka niewiarygodnie wciąga i choć po cichu w głębi serca liczyłam na paranormalne sprawy, cieszę się, że ich nie było. Przeczytałam w ciągu jednej nocy i nie nauczyłam się na test, ale nie żałuje. Koniec na pewno nie spodziewany i smutny na swój sposób, ale myślę, że to dobrze. Nie to jest kolejna powieść do bólu przepełniona jedynie chwilami szczęścia. Daje pełne zróżnicowanie w uczuciach wobec głównej bohaterki. Jest to jedna z niewielu pozycji, w której przypadku mimo szczęśliwego zakończenia nie chciałabym znaleźć się na jej miejscu. Naprawdę warto przeczytać.
Polecam gorąco.

"Hopeless" zaskoczyło mnie. Tytuł był sporą tajemnicą. Kiedy się wyjaśnił byłam zszokowana na pewno nie tego się spodziewałam. Książka niewiarygodnie wciąga i choć po cichu w głębi serca liczyłam na paranormalne sprawy, cieszę się, że ich nie było. Przeczytałam w ciągu jednej nocy i nie nauczyłam się na test, ale nie żałuje. Koniec na pewno nie spodziewany i smutny na swój...