Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad światem, w którym nie musielibyście podejmować żadnych decyzji? Nie musielibyście wybierać szkoły do której będziecie chodzić, pracy, a nawet męża. Wszystkie te decyzje podjąłby za Was ktoś inny. Jest tylko jedno ale... Nie potrafilibyście kochać.

Lena mieszka w świecie, w którym miłość uznawana jest za śmiertelną chorobę, którą należy leczyć. Dziewczynie pozostało zaledwie trzy miesiące do osiągnięcia pełnoletności, a co za tym idzie, do zabiegu po którym zostanie "wyleczona" i po którym będzie żyć jak "w bańce". Dziewczyna już do końca życia nie będzie musiała podejmować żadnych decyzji, które musiałaby podjąć oraz zostanie pozbawiona wszelkich emocji. Po zabiegu zostanie "sparowana" z jednym z czterech kandydatów oraz dowie się gdzie dostanie się na studia, a później gdzie będzie pracować. Bohaterka podczas odliczania dni do zabiegu poznaje Alexa, który ją pociąga i jest już jednym z "wyleczonych". Czy jednak Alex jest tym za kogo ma go Lena? I w jaki sposób chłopak wpłynie na dziewczynę i jej decyzje?

Od zapowiedzi książki w Internecie aż wrzało, a cały świat bloggerów z niecierpliwością czekał na dzień premiery. Nietuzinkowa i porywająca historia, ciekawi bohaterzy i lekkie pióro autorki, aż domagały się o przeczytanie. "Delirium" jest pierwszą częścią trylogii opowiadającej o świecie, w którym miłość jest chorobą, która jest uznawana za niebezpieczną i śmiertelną. Każdy kto ukończy osiemnaście lat musi poddać się "leczeniu". Muszę przyznać, że autorka świetnie opisuje wykreowaną przez siebie historię, a jej opowieść wciąga już od pierwszych stron.

Całą opowieść poznajemy z perspektywy głównej bohaterki - Leny. To dzięki niej dowiadujemy się o świecie w którym żyje oraz o zasadach w nim panujących. Mamy także możliwość zajrzenia w głąb bohaterki. Zobaczyć przez co przechodzi i co czuje w danym momencie. Zwyczajna dziewczyna spotyka przystojnego chłopaka... Oklepany temat? Niby tak. Jednak nie tutaj.

Jeśli chodzi o styl pisania autorki to jest on lekki i przyjemny w odbiorze, co sprzyja szybkiemu czytaniu. Muszę przyznać, że jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, jednak już wiem że nie ostatnie. Mega plus za rewelacyjną historię, po której ma się ochotę na kolejny tom. Bogata galeria postaci, nienaganny styl oraz świetna historia - to tylko niektóre atuty książki.

Oprawa graficzna według mnie świetnie skupia na sobie uwagę czytelnika. Dodatkowo tajemniczy tytuł i intrygujący opis sprawiają, że czytelnik ma ochotę zajrzeć do środka i zapoznać się z historią przedstawioną przez autorkę.

Komu polecam? Wszystkim. Zarówno ci mniejsi, jak i więksi znajdą w niej coś dla siebie. Książka idealnie nadaje się na słoneczne plażowanie oraz wieczorny odpoczynek. Uwierzcie, że i Wy dacie się wciągnąć tak, że nie będzie chcieli jej przerywać. POLECAM!

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad światem, w którym nie musielibyście podejmować żadnych decyzji? Nie musielibyście wybierać szkoły do której będziecie chodzić, pracy, a nawet męża. Wszystkie te decyzje podjąłby za Was ktoś inny. Jest tylko jedno ale... Nie potrafilibyście kochać.

Lena mieszka w świecie, w którym miłość uznawana jest za śmiertelną chorobę, którą...

Główny bohater Henryk po wielu latach na emigracji powraca do Polski aby uregulować sprawy po zmarłym ojcu. W 1983 roku wraz z rodziną został zmuszony do wyjazdu z kraju, a poprzez niedopatrzenie traci wszystkie swoje dokumenty. Obecnie jest on obywatelem Kanady i aby móc dostać spadek po ojcu musi chodzić od urzędu do urzędu w poszukiwaniu dokumentów, które potwierdziłyby jego tożsamość.

Akcja książki Jana Polkowskiego toczy się w trzech wymiarach. Pierwszym z nich są lata czterdzieste. Tutaj mamy możliwość zapoznania się z dziejami przodków Henryka oraz zobaczenia Polski w XX i początku XXI w. Drugim wymiarem są lata 80 XX w. W tych latach Henryk zostaje aresztowany i zmuszony do emigracji. Natomiast wymiarem trzecim są już czasy współczesne, kiedy to Henryk niedługo po śmierci ojca powraca do Polski i stara się odzyskać odziedziczony po nim majątek.

Język autora jest pełen metafor, porównań oraz epitetów, co zdarza się bardzo rzadko. Jednakże pozycja bardzo mi się spodobała. Sam autor w taki sposób opisał język tej książki: "Kocham polski język. Jest skomplikowany, ale przez to bliższy nieskończonemu bogactwu natury i mądrości myśli. (...) Pisząc, nie chciałem jedynie w przejrzysty sposób "czegoś" opowiedzieć. Pragnąłem oddać należny hołd polszczyźnie". Co jeszcze przyciąga w tej książce? Bogate i niesamowite opisy, nietuzinkowi bohaterzy, dobrze przemyślana historia oraz intrygujący tytuł.

Co Waszym zdaniem może on znaczyć? Według mnie "Ślady krwi" jest to dążenie do tego, by po emigracji z rodzinnego kraju odzyskać choć namiastkę tego, co bohater stracił. Mały minusik za format książki przez co czyta się ją dość ciężko, ponieważ jest mało poręczna. Całość czyta się dość szybko, dosłownie pochłaniając stronę za stroną.

"Ślady krwi" to opowieść o Polakach i Polsce. O historii i wspominaniach naszych rodziców. U mnie książka już dostała należne miejsce i pewnie jeszcze przez długi czas zostanie w mojej pamięci. I pomimo tego, że nie przepadam za powieściami historycznymi, tę bardzo polecam.

Kilka słów o autorze:
Jan Polkowski (1953) – pisarz, wydawca i redaktor, ekspert w dziedzinie mediów i komunikacji społecznej. Mieszka w Krakowie. W PRL publikował swoje utwory poza zasięgiem cenzury. Ostatnio ukazał się tom jego wierszy Głosy. Przed 1989 rokiem redagował i wydawał w podziemiu książki i czasopisma, po 1989 m.in. wydawca i redaktor naczelny dziennika „Czas Krakowski”. Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego za twórczość poetycką. Z powodu działalności w antykomunistycznej opozycji internowany 13 grudnia 1981 roku. W roku 2008 z tego samego powodu odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Główny bohater Henryk po wielu latach na emigracji powraca do Polski aby uregulować sprawy po zmarłym ojcu. W 1983 roku wraz z rodziną został zmuszony do wyjazdu z kraju, a poprzez niedopatrzenie traci wszystkie swoje dokumenty. Obecnie jest on obywatelem Kanady i aby móc dostać spadek po ojcu musi chodzić od urzędu do urzędu w poszukiwaniu dokumentów, które potwierdziłyby...

Do tekke Dürriego Baby trafia młody chłopak, który wśród derwiszów czuje się jak wśród swoich. Uczy się jak żyć zgodnie z ich przekonaniami, poznaje również historię bractwa. Pomimo tego, że wychowuje się w tym zakonie, nigdy nie zostaje uznany za pełnoprawnego członka, ponieważ nie ma on swojej historii. Jego dwoista natura i tajemnica staje się jego utrapieniem. Aby odnaleźć samego siebie wyrusza na poszukiwania i trafia do Stambułu - niezwykłego miasta, w którym będzie musiał stawić czoła złu z jakim się spotka. Czy uda mu się je pokonać?

"Sufi" to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, jednak muszę przyznać, że nie ostatnie. Autorka swoje powieście nasyca legendami oraz mistycznymi wątkami, dzięki którym łatwo rozpoznać styl autorki. Na kartach jej książek aż roi się od duchów, dżinów oraz rzeczy i roślin, które przyjmują ludzkie cechy, a miejscem w którym najczęściej odgrywają się wydarzenia jest Stambuł - Miasto Miast. Zaczynając czytać książka strasznie mnie nudziła, myślałam, że będzie męką aż do samego końca. Jednak autorka zaskoczyła mnie pozytywnie, bo pomimo swojego języka zdołała wciągnąć mnie w opowiadaną historię. Nawet nie wiem kiedy dałam się tak wciągnąć.

Autorka zachwyca niezwykłymi opowieściami, które niby są od siebie całkiem różne, a jednak łączą się w spójną całość. Każdy z bohaterów ma do przekazania własną opowieść, która zmieniła ich życie i sytuację w których są obecnie. Są to opowieści o cierpieniu, rodzinie oraz nieszczęśliwych miłościach. Elif Shafak umiejętnie przeprowadza czytelnika ze świata realnego w świat fantastyczny, i z powrotem.

Jeśli chodzi o oprawę graficzną to niezbyt przyciąga czytelnika, jednakże nie kierujcie się okładką, a magiczną zawartością. Jak to się mówi: nie powinno się oceniać książki po okładce, ponieważ w tej książce się nie zawiedziecie, a okładka to przecież tylko dodatek;)

Komu polecam? Każdemu, kto jeszcze nie zna twórczości tej autorki oraz tym, którzy mieli już przyjemność zapoznać się z innymi jej utworami. "Sufi" to przepiękna baśń, która niesie wiele przesłań, a jej treść zostanie czytelnikowi w pamięci na długo czas. Polecam. A ja biorę się za inną lekturę tej autorki.;)

Do tekke Dürriego Baby trafia młody chłopak, który wśród derwiszów czuje się jak wśród swoich. Uczy się jak żyć zgodnie z ich przekonaniami, poznaje również historię bractwa. Pomimo tego, że wychowuje się w tym zakonie, nigdy nie zostaje uznany za pełnoprawnego członka, ponieważ nie ma on swojej historii. Jego dwoista natura i tajemnica staje się jego utrapieniem. Aby...