Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrzebny mi jest towarzysz. Potrzebna mi jest bliskość pokrewnego człowieka. Pragnę jakiejś poręki świata wewnętrznego, którego istnienie postuluję. Wciąż tylko trzymać go na własnej wierze, dźwigać go wbrew wszystkiemu siłą swej przekory – jest trudem i udręką Atlasa. Czasem zdaje mi się, że tym wytężonym ges­tem dźwigania trzymam nic na swoich barkach. Chciałbym móc na chwilę złożyć ten ciężar na czyichś ramionach, rozprostować kark i spojrzeć na to, co dźwigałem". (Bruno Schulz, list do Tadeusza Brezy

Potrzebny mi jest towarzysz. Potrzebna mi jest bliskość pokrewnego człowieka. Pragnę jakiejś poręki świata wewnętrznego, którego istnienie p...

To zadziwiające, jak mało sensu nadają ludzie swojemu życiu. Dlatego czują się nieszczęśliwi wśród obfitości wszystkiego. Ci ludzie, którzy mają wszystko,dzięki czemu mogliby stworzyć ze swojego życia najszczęśliwsze życie na ziemi,błądzą, są nieszczęśliwi, niezadowoleni, rozczarowani.

To zadziwiające, jak mało sensu nadają ludzie swojemu życiu. Dlatego czują się nieszczęśliwi wśród obfitości wszystkiego. Ci ludzie, którzy ...

(...) każda ludzka istota jest bohaterem dramatu. (...)Patrząc z boku, w pewnym sensie nawet najbardziej banalna osoba jest niezmiernie interesująca, gdy ujrzymy ją w pełni, jako tę właśnie osobę,jako tę właśnie żyjącą istotę, która została wrzucona w ten świat w miejscu nie przez nią wybranym i obcym, torującą sobie drogę wśród różnych przeszkód.

(...) każda ludzka istota jest bohaterem dramatu. (...)Patrząc z boku, w pewnym sensie nawet najbardziej banalna osoba jest niezmiernie inte...

Jak wiadomo,smoków nie ma. Prymitywna ta konstatacja wystarczy może umysłowi prostackiemu,ale nie nauce(...).banalność istnienia została już udowodniona zbyt dawno, by warto jej poświęcać choćby jedno jeszcze słowo.

Jak wiadomo,smoków nie ma. Prymitywna ta konstatacja wystarczy może umysłowi prostackiemu,ale nie nauce(...).banalność istnienia została już...

- Gdyby tak można przepołowić wszystko, co jest całe - mówił mój wuj, leżąc twarzą ku dołowi na skale i głaszcząc te drgające połówki polipów. - Gdyby tak każdy mógł wyjść ze swojej tępej,nieświadomej całkowitości. Kiedy byłem cały, wszystko było dla mnie naturalne a pomieszane,głupie jak powietrze;myślałem,że wszystko widzę, a to była tylko zewnętrzna powłoka. Jeżeli ty kiedyś staniesz się połową siebie, a życzę ci tego, chłopcze, zrozumiesz rzeczy niedostępne dla pospolitej inteligencji mózgów całych. Utracisz połowę swojej osoby i świata, ale ta połowa,która ci pozostanie, będzie tysiąckroć głębsza i więcej warta.

- Gdyby tak można przepołowić wszystko, co jest całe - mówił mój wuj, leżąc twarzą ku dołowi na skale i głaszcząc te drgające połówki polipó...

Nie wydaje mi się, aby stać było kogokolwiek na tak straszny wysiłek, jaki jest wymagany w trakcie analizy (jeśli miałaby być to rzeczywiście analiza), jeżeli nie uświadomi on sobie ogromu cierpienia, jakie w nim tkwi. I nie jest to wcale taki zły stan, w jakim można się znaleźć. jest to o wiele lepsze od przebywania w półcieniu, w którym ani się nie cierpi, ani się nie jest szczęśliwym. Cierpienie jest przynajmniej realnym uczuciem i stanowi

Nie wydaje mi się, aby stać było kogokolwiek na tak straszny wysiłek, jaki jest wymagany w trakcie analizy (jeśli miałaby być to rzeczywiści...

Zmiana ma mieć magiczne działanie. To prawda wyobcowanie się daje na moment spokój, stanowi odmianę i człowiek myśli nawet, że dokonała się w nim metamorfoza. Ale mija czas i oto pewnego dnia znowu staje twarzą w twarz z samym sobą. Pomimo zmiany otoczenia, wszystko pozostało w nim identyczne. I znowu czuje się nienasycony.

Zmiana ma mieć magiczne działanie. To prawda wyobcowanie się daje na moment spokój, stanowi odmianę i człowiek myśli nawet, że dokonała się ...

W istocie niewskazane jest takie wspieranie pacjenta, które ma na celu uśmierzyć, złagodzić jego cierpienie; jest to zdecydowanie zły sposób, jeżeli chodzi o dalszy postęp w procesie analizy. Nie wydaje mi się, aby stać było kogokolwiek na tak straszny wysiłek, jaki jest wymagany w trakcie analizy (jeśli miałaby być to rzeczywiście analiza), jeżeli nie uświadomi on sobie ogromu cierpienia, jakie w nim tkwi. I nie jest to wcale taki zły stan, w jakim można się znaleźć. jest to o wiele lepsze od przebywania w półcieniu, w którym ani się nie cierpi, ani się nie jest szczęśliwym. Cierpienie jest przynajmniej realnym uczuciem i stanowi część życia. Oglądanie telewizji lub szukanie innej formy uśmierzenia bólu w ucieczce przed świadomością cierpienia, stwarza nieznośny stan nijakości

W istocie niewskazane jest takie wspieranie pacjenta, które ma na celu uśmierzyć, złagodzić jego cierpienie; jest to zdecydowanie zły sposób...

W istocie niewskazane jest takie wspieranie pacjenta, które ma na celu uśmierzyć, złagodzić jego cierpienie; jest to zdecydowanie zły sposób, jeżeli chodzi o dalszy postęp w procesie analizy. Nie wydaje mi się, aby stać było kogokolwiek na tak straszny wysiłek, jaki jest wymagany w trakcie analizy (jeśli miałaby być to rzeczywiście analiza), jeżeli nie uświadomi on sobie ogromu cierpienia, jakie w nim tkwi. I nie jest to wcale taki zły stan, w jakim można się znaleźć. jest to o wiele lepsze od przebywania w półcieniu, w którym ani się nie cierpi, ani się nie jest szczęśliwym. Cierpienie jest przynajmniej realnym uczuciem i stanowi część życia. Oglądanie telewizji lub szukanie innej formy uśmierzenia bólu w ucieczce przed świadomością cierpienia, stwarza nieznośny stan nijakości

W istocie niewskazane jest takie wspieranie pacjenta, które ma na celu uśmierzyć, złagodzić jego cierpienie; jest to zdecydowanie zły sposób...