Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych książek, która nie daje nam tła swojej historii, a informacje skrupulatnie dozuje. Momentami doprowadzało mnie to do szału bo musiałam składać historię puzzel po puzzlu, a ja lubię mieć bazę do snucia swojej własnej historii i sprawdzać czy jest taka sama jak historia książki. I tu mnie zaskoczyła bo po każdym skrawku informacji moja historia musiała się zmieniać, a niewielu książkom się to udaje, a tak poza tym to spodziewałam się lekkiego i błahego romansidła, który wypełni mi wolny czas i nie będzie mnie zmuszał do zastanawiania się nad treścią.

W pewnym momencie miałam ochotę wywalić ją przez okno za to, że nie daje mi tego czego chcę i nie mogę dopełnić historii. Ale ciekawość wzięła górę, stwierdziłam, że nie rozumiem tej książki i pozwolę jej samej snuć historię. I tak pozostało mi tylko jedno: pochłaniać, pochłaniać i jeszcze raz pochłaniać aż zastał mnie świt, a przed oczami pojawiły się podziękowania.

Trwam w zadumie, w której mnie zostawiła już kilka godzin i chcę więcej. Chcę więcej chociaż wiem, że ta historia już ma swoje zakończenie, które jest dokładnie takie jak powinno być.

To jedna z tych książek, która nie daje nam tła swojej historii, a informacje skrupulatnie dozuje. Momentami doprowadzało mnie to do szału bo musiałam składać historię puzzel po puzzlu, a ja lubię mieć bazę do snucia swojej własnej historii i sprawdzać czy jest taka sama jak historia książki. I tu mnie zaskoczyła bo po każdym skrawku informacji moja historia musiała się...

Miło było sobie przypomnieć za co pokochałam pierwszą część. Ta urzekła mnie jeszcze bardziej :) Ten niezwykły styl pisania autorki, sposób w jaki opisuje uczucia Julii. Czasem akcja schodzi na dalszy plan i książkę pochłania się tylko po to by czytać te zwykłe rzeczy ubrane w tak piękne słowa i ośmielę się powiedzieć że także niezwykle prawdziwe. Julia w tej części zaskakuje, przechodzi ogromną przemianę, ale co z niej wyszło będzie nam dane dowiedzieć sie dopiero w kolejnym tomie. Adam również zaskakuje, ale już w mniej pozytywny sposób bo traci w tym tomie, mam nadzieję że sie odbuduje :) Kenji jak to Kenji wywoływał uśmiech na każdym kroku, potrafi w najbardziej poważnym momencie palnąć głupotę i dlatego jest moją ulubioną postacią :D Warner również wywoływał u mnie śmiech ale nie ten pozytywny, po prostu chciało mi się śmiać co sie stało z tą postacią, przeszedł taki obrót o 180 stopni że nie można tego pojąć.
Ale mimo wszystko książka była bardzo ciekawa i w przeciwieństwie do czekania na tą część czekanie na trzecią będzie ogromnie dłużącym sie czasem :)

Miło było sobie przypomnieć za co pokochałam pierwszą część. Ta urzekła mnie jeszcze bardziej :) Ten niezwykły styl pisania autorki, sposób w jaki opisuje uczucia Julii. Czasem akcja schodzi na dalszy plan i książkę pochłania się tylko po to by czytać te zwykłe rzeczy ubrane w tak piękne słowa i ośmielę się powiedzieć że także niezwykle prawdziwe. Julia w tej części...

Bardzo spodobał mi się styl pisania autorki.
Z początku niesamowicie wciąga potem już troszke mniej, ale nadal czyta się z zaciekawieniem, aż w końcu spogląda się na ostatnią stronę i zastanawia nad lepszym zakończeniem. Bo ja bym jeszcze coś dodała, zachęciła bardziej do sięgnięcia po następny tom. Autorka poszła raczej na prostotę i właściwie czekanie na następną część nie będzie dłużącym się okresem czasu.
Co do samej akcji to ciekawa, gna do przodu, nie nudzi, jednak chciałoby się czegoś więcej, więcej odpowiedzi, a tak to pozostaje nadzieja że odpowiedź będzie w drugim tomie.
Para głównych bohaterów zdecydowanie zdobyła moją sympatię, chociaż czasem Julia była zbyt niewyżyta emocjonalnie i wybuchała skrajnymi emocjami w dziwnych momentach, ale chyba na tym polega jej urok.
Chociaż ten ich wątek miłosny był taki tochę zbyt idealny, chciałoby się trochę przeciętności, większej realności. No ale tak to już w książkach bywa ;D
O postaciach drugoplanowych było troche mało, mam nadzieję że się to zmieni.
A najlepszy był Kenji, który gdy tylko otworzył usta wywoływał uśmiech na mojej twarzy :D

Bardzo spodobał mi się styl pisania autorki.
Z początku niesamowicie wciąga potem już troszke mniej, ale nadal czyta się z zaciekawieniem, aż w końcu spogląda się na ostatnią stronę i zastanawia nad lepszym zakończeniem. Bo ja bym jeszcze coś dodała, zachęciła bardziej do sięgnięcia po następny tom. Autorka poszła raczej na prostotę i właściwie czekanie na następną część...