Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy sposób na książkę, podział na pomieszczenia w domu, rankingi... Niektóre bardzo mnie zaciekawiły i czytałam bardzo szybko, ale niektóre omijałam, bo strasznie mnie nudziły. Spodziewałam się chyba czegoś innego po książce Hołowni i Prokopa, ale chyba już tacy są, że człowiek spodziewa się po nich pewnych rzeczy, a potem okazuje się, że nas zaskakują. Nie wiem, czy polecić tę książkę, czy nie. Jest inna. To coś nowego. Polecam :)

Ciekawy sposób na książkę, podział na pomieszczenia w domu, rankingi... Niektóre bardzo mnie zaciekawiły i czytałam bardzo szybko, ale niektóre omijałam, bo strasznie mnie nudziły. Spodziewałam się chyba czegoś innego po książce Hołowni i Prokopa, ale chyba już tacy są, że człowiek spodziewa się po nich pewnych rzeczy, a potem okazuje się, że nas zaskakują. Nie wiem, czy...

Piszę dla tych, którzy przeczytali

RECENZJA DLA TYCH, KTÓRZY CZYTALI LUB NIE ZRAŻĄ ICH SPOILERY
spoilery - spoilery - spoilery - spoilery - spoilery - spoilery

Devin Jones spotyka się z dziewczyną, która jak się okazuje go nie kocha. Ciągle wykręca się ze spotkań z nim, w końcu wyjeżdża do pracy z koleżanką i Devin też postanawia czymś się zająć. Dostaje pracę na wakacje w "Joylandzie". Jest pracownikiem, który najczęściej nosi futro. I właśnie co do tego futra. Będąc w jakichkolwiek parkach rozrywki nigdy nie zastanawiałam się nad tym jak się pracuje będąc przebranym za maskotkę. Dopiero po przeczytaniu tej książki uświadomiłam sobie jaka to ciężka praca paradować w futrzanym przebraniu przy około 25C temperaturze, taniec, zabawa z dziećmi... Podziwiam i chylę czoła. Chociaż pewnie byłabym bardziej uświadomiona gdybym sama kiedyś wskoczyła w takie przebranie i w nim pracowała. Ale nie skorzystam. Mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała. Dalej. Podobał mi się wątek Mike'a i jego matki. To jak Devin spacerował plażą i przez wiele dni tylko machał do chłopaka, jak Annie początkowo nie zwracała na niego uwagi, była zimna jak lód, jednak powoli coraz bardziej się otwierała na znajomość z Jones'em i potrafiła dostrzec, że Mike lubi spędzać czas z Devin'em i jest mu to potrzebne. Podobało mi się właściwe przełamanie, kiedy nie potrafiła puścić latawca i pozwoliła Jones'owi się tym zająć. Radość Mike kiedy mógł patrzeć jak latawiec szybuje w przestworzach, radość z tego, gdy sam mógł nim sterować. I w końcu najlepsze co mu się przytrafiło - wizyta w "Joylandzie", którą załatwił Devin. Podejrzewam, że to była najprzyjemniejsza rzecz w krótkim życiu chłopca. Krótki wątek miłosny też był przeze mnie mile widziany. A teraz jeśli chodzi o samo morderstwo, które zostało popełnione, to jak po kolei Devin dochodził prawdy, jak układanka powoli formowała się w całość... King zaskoczył mnie i zmylił postacią Eddiego, chciał, by czytelnik dał się nabrać, że to on jest mordercą i mu się to udało... Przynajmniej w moim przypadku, choć później wydawało mi się to zbyt oczywiste, rękawiczki na dłoniach... Czułam, że to nie może być on, bo King nie jest oczywisty. Trzyma w napięciu do końca. Jeśli chodzi o to, że Mike był medium, że ten duch zamordowanej dziewczyny, że życie w zaświatach, że wróżby, że przepowiednie... Moim zdaniem można było wyeliminować ten motyw i postawić tylko na świat realny, choć z drugiej strony to też nadało tej powieści taki inny, może lepszy wymiar. Więc widocznie tak jest lepiej. W końcu King wie co robi.
Wiem, że ta recenzja jest chaotyczna, ale przelewam swoje myśli, odczucia, to jest w mojej głowie. Lubię chaos w opisie. Jest bardziej autentycznie.

Piszę dla tych, którzy przeczytali

RECENZJA DLA TYCH, KTÓRZY CZYTALI LUB NIE ZRAŻĄ ICH SPOILERY
spoilery - spoilery - spoilery - spoilery - spoilery - spoilery

Devin Jones spotyka się z dziewczyną, która jak się okazuje go nie kocha. Ciągle wykręca się ze spotkań z nim, w końcu wyjeżdża do pracy z koleżanką i Devin też postanawia czymś się zająć. Dostaje pracę na wakacje...