Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam twórczość Kossakowskiej i z tego powodu po raz pierwszy kupiłam książkę w ogóle bez czytania o czym jest. Z tego powodu też ją połknęłam, zachwyciłam się i przymknęłam oko na nielogiczności (postępowanie głównego bohatera pod koniec- wyszkolony zabójca, praktycznie nadczłowiek? naprawdę?).
Tę nic w sumie niewnoszącą opinię piszę głównie dla publicznego zachwycenia się okładką. Chociaż sam opis z tyłu jest beznadziejny, a niewyraźny smok służy chyba tylko zaakcentowaniu orientalnego klimatu reszta jest wspaniała. Prostota, charakterystyczny grzbiet, wydanie pół miękkie-pół twarde no i tasiemka w kolorze krwi. Piękne. Wydaje mi się nawet, że inaczej wydanego "Takeshiego" mogłabym trochę gorzej odebrać.

Uwielbiam twórczość Kossakowskiej i z tego powodu po raz pierwszy kupiłam książkę w ogóle bez czytania o czym jest. Z tego powodu też ją połknęłam, zachwyciłam się i przymknęłam oko na nielogiczności (postępowanie głównego bohatera pod koniec- wyszkolony zabójca, praktycznie nadczłowiek? naprawdę?).
Tę nic w sumie niewnoszącą opinię piszę głównie dla publicznego zachwycenia...

Współcześnie często zapominamy jakie były stare bajki. Samo słowo "bajka" stało się już poniekąd synonimem zarówno nieszkodliwej bzdury jak i idyllicznej historyjki z obowiązkowym happy endem. Jednak Mała Syrenka popełniła samobójstwo (nieważne co na ten temat twierdzi Disney), dziewczynka z zapałkami zamarzła na śmierć, a Szczurołap uprowadził dzieci z miasta, w którym go oszukano. Reckless doskonale oddaje klimat tych starych baśni i to chyba on ze wszystkiego najbardziej mi się podobał w tej książce.
Uwielbiam Atramentową Trylogię tej samej autorki, a świat przedstawiony w Reckless jest praktycznie taki sam jak tam. Osobiście uważam to za plus, ale wielu osobom może się nie spodobać zbyt duże podobieństwo. Ta książka nie jest jednak oryginalna i nie należy tego od niej absolutnie wymagać: bazuje w końcu na baśniach. Poziom wtórności jednak nawet mnie czasem irytował. Nie mówię o bohaterach, którzy mi jakoś specjalnie nie wadzili, ale o pewnych chwytach fabularnych, z których jeden aż do złudzenia przypomina to co spotkało Sójkę w Atramentowym Świecie.
Co do samych postaci... Nie wiem co sądzą inni o Jakubie, ale dla mnie ta książka bez niego nie miałaby racji bytu. Przypomina mi trochę tych bohaterów filmów gangsterskich łażących po okolicy ze spluwą i nie unikających jej używania, których zazwyczaj określa się jednym słowem obrażających ich mamy. Stanowi chyba najbardziej wyraźny kontrast do baśniowego świata. Jest niemoralny, lecz do bólu ludzki i stanowi miłą odmianę dla reszty dosyć płaskich charakterów.
Rysunki autorki na pierwszej i ostatniej stronie rozdziału są moim zdaniem śliczne i doskonale wpasowują się w klimat. Boli mnie jednak okładka. Rozumiem, że ma zachęcać do przeczytania, ale chyba nie aż tak, żeby fałszywie umieszczać Reckless w gronie paranormalnych romansów dla nastolatek? Tak bym właśnie zakwalifikowała tę książkę na podstawie okładki. Osoba, która ją tworzyła chyba nie czytała tej powieści albo ja coś przegapiłam. Przecież nie było w niej nikogo z czerwonymi oczami??

Współcześnie często zapominamy jakie były stare bajki. Samo słowo "bajka" stało się już poniekąd synonimem zarówno nieszkodliwej bzdury jak i idyllicznej historyjki z obowiązkowym happy endem. Jednak Mała Syrenka popełniła samobójstwo (nieważne co na ten temat twierdzi Disney), dziewczynka z zapałkami zamarzła na śmierć, a Szczurołap uprowadził dzieci z miasta, w którym go...

Książkę czyta się szybko, szczególnie gdy omija się monotonne fragmenty. Wróć, wtedy by się ją tylko kartkowało, gdyż "Bezduszna" składa się z kilku powtarzanych w kółko schematów. O fabule nie można więc zbyt wiele powiedzieć. Postacie nie są w sumie takie złe. Klimat... powiem tyle: nie przepadam za tą odmianą steam punku: dużo koronek, gorsety, kapelusze, parasolki, przyjęcia, królowa Wiktoria, szaleni naukowcy i yyyyy... może trochę kółek zębatych.
No i oczywiście jest romans. Zdecyowanie najczęściej powtarzanym schematem jest całowanie się przez Alexię ze swoim ukochanym w miejscu wybitnie do tego nie przeznaczonym. Opisy ich poczynań zajmują po kilka stron i wybitnie mnie nudziły.
Książka jest mierna, ale czyta się szybko i chyba trafiła na dobrą grupę odbiorców. No cóż, nauczka dla mnie, by nie sięgać po takie lektury.

Książkę czyta się szybko, szczególnie gdy omija się monotonne fragmenty. Wróć, wtedy by się ją tylko kartkowało, gdyż "Bezduszna" składa się z kilku powtarzanych w kółko schematów. O fabule nie można więc zbyt wiele powiedzieć. Postacie nie są w sumie takie złe. Klimat... powiem tyle: nie przepadam za tą odmianą steam punku: dużo koronek, gorsety, kapelusze, parasolki,...