Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podchodziłam do lektury Krakowskich trzy razy, ostatni to już tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonej lektury. Mam poczucie totalnie straconego czasu. Płaskie postaci, infantylne dialogi, wszechobecny chaos - po lekturze czułam się jakbym pracowała 8 godzin w kamieniołomach. Miało być z humorem, ale humor chyba nie dojechał. A już z pewnością nie ten podobny Chmielewskiej - porównywanie do humoru pani Chmielewskiej to moim ogromne nieporozumienie. Ode mnie solidne +1.

Podchodziłam do lektury Krakowskich trzy razy, ostatni to już tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonej lektury. Mam poczucie totalnie straconego czasu. Płaskie postaci, infantylne dialogi, wszechobecny chaos - po lekturze czułam się jakbym pracowała 8 godzin w kamieniołomach. Miało być z humorem, ale humor chyba nie dojechał. A już z pewnością nie ten podobny...

Pierwsza część Rodziny zainteresowała mnie na tyle, aby po przeczytaniu zechcieć mieć ją w swoich zbiorach, chociaż już wtedy delikatnie zgrzytało między mną, a główną bohaterką. Tak, wiem, książka dla młodzieży itd. Kiedy pojawiła się część druga oczywiście sięgnęłam po nią. Niestety, zgrzyt przeistoczył się w wielką niechęć do bohaterki. W moim odczuciu to strasznie irytująca nastolatka, z którą trudno mi wytrzymać na kartkach książki dłużej niż parę minut. Dobrnięcie do końca wymaga dużo sił psychicznych z mojej strony, ot nastolatka, która wszystko wie lepiej, irytuje swoją postawą i wypowiedziami. Mam duże obawy, że kolejnych części nie wezmę już do rąk.

Pierwsza część Rodziny zainteresowała mnie na tyle, aby po przeczytaniu zechcieć mieć ją w swoich zbiorach, chociaż już wtedy delikatnie zgrzytało między mną, a główną bohaterką. Tak, wiem, książka dla młodzieży itd. Kiedy pojawiła się część druga oczywiście sięgnęłam po nią. Niestety, zgrzyt przeistoczył się w wielką niechęć do bohaterki. W moim odczuciu to strasznie...

Jedyne co mogę dać, to solidne 4. Po pierwszych kilku stronach, kiedy zapowiadało się nawet ciekawie, całość sklęsła do tego stopnia, że musiałam zmusić się do przeczytania do końca. Temat położony koncertowo. PO drugą część nie sięgnę, zakładając, że pierwsze są zawsze najlepsze, strach się bać, co byłoby z drugą. Niestety, jestem na nie.

Jedyne co mogę dać, to solidne 4. Po pierwszych kilku stronach, kiedy zapowiadało się nawet ciekawie, całość sklęsła do tego stopnia, że musiałam zmusić się do przeczytania do końca. Temat położony koncertowo. PO drugą część nie sięgnę, zakładając, że pierwsze są zawsze najlepsze, strach się bać, co byłoby z drugą. Niestety, jestem na nie.