Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham, kocham Pana, Panie Bernardo. Bratnia duszo.

Kocham, kocham Pana, Panie Bernardo. Bratnia duszo.

Uwielbiam "Pawia Królowej" i jestem w stanie wybaczyć tej książce wszelkie niedociągnięcia (które w tym wypadku dla mnie niedociągnięciami nie są). Przeczytałam ją bardzo szybko, a zaraz po zakończeniu zatęskniłam za specyficznym "masłowskim" rytmem.
Myślę, że osoby nazywające styl tej książki bełkotem i grafomanią są ludźmi bardzo zakonserwowanymi w jakichś sztucznie nadanych ramach. Masłowska pisze o świecie którego dotykam, pokazuje świat zwykłego człowieka nie owijając w bawełnę pięknych literackich sformułowań. Używa (czasem do bólu) metafory dnia codziennego, wszystkich tych porównań które gdzieś tam kłębią się w naszych głowach patrząc na rzeczywistość. Jak dla mnie, ta książka to wyraz tego co widzę z poetycka dosadnością, z całym brudem za paznokciami i obrzydliwością. Rozumiem, że niektórzy nie odnajdują się w tym języku i spodziewają się po literaturze czegoś innego - ale czy przez to nie bardziej oklepanego i przekłamanego?
Masłowska to literatura bez photoshopa.

Uwielbiam "Pawia Królowej" i jestem w stanie wybaczyć tej książce wszelkie niedociągnięcia (które w tym wypadku dla mnie niedociągnięciami nie są). Przeczytałam ją bardzo szybko, a zaraz po zakończeniu zatęskniłam za specyficznym "masłowskim" rytmem.
Myślę, że osoby nazywające styl tej książki bełkotem i grafomanią są ludźmi bardzo zakonserwowanymi w jakichś sztucznie...

miałam jedną ponura myśl po przeczytaniu tej fantastycznej książki: dlaczego w dzisiejszych czasach nie pisuje się listów?

miałam jedną ponura myśl po przeczytaniu tej fantastycznej książki: dlaczego w dzisiejszych czasach nie pisuje się listów?