rozwiń zwiń
Barbasia

Profil użytkownika: Barbasia

Łowicz/Warszawa Kobieta
Status Czytelniczka
Aktywność 12 lata temu
5
Przeczytanych
książek
6
Książek
w biblioteczce
5
Opinii
8
Polubień
opinii
Łowicz/Warszawa Kobieta
Dodane| Nie dodano
Ta użytkowniczka nie posiada opisu konta.

Opinie


Na półkach:

Początek książki był dla mnie pozytywnym zaskoczeniem (zwłaszcza kiedy zobaczyłam wiek autora w czasie tworzenia "Kultu"). Świetny język, świetne pomysły narracyjne, intertekstualność. Ale dalsza część jest dla mnie dość specyficzna. Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że równolegle czytam "Bezsenność" Kinga. I do tej pory nie wiem, czy była to celowa aluzja literacka, podświadome naśladownictwo czy też czysty przypadek. Jednak sposób prowadzenia narracji w dwóch ostatnich częściach jest łudząco podobny. Poza tym u Kinga świat miał zostać uratowany przez staruszka cierpiącego na bezsenność. U Deresza mamy podobną sytuację, lecz bohaterem jest młody człowiek mający "śnienia". Ale ostatecznie to nie on okazuje się wybrańcem. Poza tym w "Kulcie" złym jest Wielki Robak. Czytam to jako nieco prześmiewcze podejście do thrillerów pokroju Kinga. Nie wiem jednak, czy to nie jest moja nadinterpretacja. Szczerze mówiąc, wolałabym, żeby główną częścią książki stanowiła stylistyka z pierwszych rozdziałów - luźny język, ironia, poczucie humoru. Ale ogólnie rzecz biorąc, książka bardzo dobra.

Początek książki był dla mnie pozytywnym zaskoczeniem (zwłaszcza kiedy zobaczyłam wiek autora w czasie tworzenia "Kultu"). Świetny język, świetne pomysły narracyjne, intertekstualność. Ale dalsza część jest dla mnie dość specyficzna. Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że równolegle czytam "Bezsenność" Kinga. I do tej pory nie wiem, czy była to celowa aluzja literacka,...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach:

Szkoda, że tak mało znana, bo całkiem niezła. Książka o zagubieniu w świecie, z którego było się przez jakiś czas odizolowanym, o upadku człowieka, a w zasadzie o wpadaniu ze skrajności w skrajność - od dumnego szlachcica do pijaka gotowego pozbawić się honoru na rzecz łatwego zarobku. Niesztampowo przedstawiony problem uczuć w relacji ojciec-córka. Dużą zaletą jest brak romantycznego wątku romansowego - pojawiają się jedynie elementy nieodwzajemnionego uczucia mężczyzn do pięknej artystki.

Szkoda, że tak mało znana, bo całkiem niezła. Książka o zagubieniu w świecie, z którego było się przez jakiś czas odizolowanym, o upadku człowieka, a w zasadzie o wpadaniu ze skrajności w skrajność - od dumnego szlachcica do pijaka gotowego pozbawić się honoru na rzecz łatwego zarobku. Niesztampowo przedstawiony problem uczuć w relacji ojciec-córka. Dużą zaletą jest brak...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach:

Ciężko ocenić ogólnie cały cykl. Część opowiadań utrzymana jest w podobnej stylistyce i tworzy pewien ciąg (może niekoniecznie przyczynowo-skutkowy, lecz jednak ciąg). Niewątpliwym sukcesem jest wielość punktów widzenia - w każdym z opowiadań pojawia się inny narrator, który opowiada często o tych samych osobach, co narratorzy poprzedni. Minusem jest pewna przewidywalność zakończeń, jednak zapewne w XIX wieku percepcja wśród czytelników była nieco inna. Poza tym nie chodzi Orzeszkowej o utrzymanie "dreszczyku emocji", to nie jest bowiem kryminał. Na uwagę zasługują według mnie szczególnie dwa opowiadania: "Oficer", w którym - poza warstwą fabularną poruszającą ważną tematykę powstańczą - na pierwszy plan wysuwa się chyba aspekt psychologiczny. Głównym bohaterem nie jest młody żołnierz uwięziony przez Rosjan, lecz tytułowy oficer, który zmaga się z własną egzystencją, który nie zna uczuć patriotycznych, ma zaburzoną świadomość swojej osobowości. Z pochodzenia Polak, oddany w dzieciństwie do służby carskiej. Orzeszkowa w ciekawy sposób ukazała wewnętrzną przemianę i walkę o swoje ja. Drugim ważnym opowiadaniem jest "Śmierć domu" - historia niemal pozbawiona historii, okrojona z warstwy fabularnej. To po prostu (i aż) refleksja nad przemijaniem.

Ciężko jest oceniać książki (czy dzieła z jakiejkolwiek dziedziny sztuki) poruszający temat wojny czy powstań. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo wpadnięcia w którąś ze skrajności - zbytniej mitologizacji lub zbędnej deheroizacji.

Ciężko ocenić ogólnie cały cykl. Część opowiadań utrzymana jest w podobnej stylistyce i tworzy pewien ciąg (może niekoniecznie przyczynowo-skutkowy, lecz jednak ciąg). Niewątpliwym sukcesem jest wielość punktów widzenia - w każdym z opowiadań pojawia się inny narrator, który opowiada często o tych samych osobach, co narratorzy poprzedni. Minusem jest pewna przewidywalność...

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika Barbasia Krupka

z ostatnich 3 m-cy

Tu pojawią się powiadomienia związane z aktywnością użytkownika w serwisie


statystyki

W sumie
przeczytano
5
książek
Średnio w roku
przeczytane
0
książek
Opinie były
pomocne
8
razy
W sumie
wystawione
5
ocen ze średnią 7,6

Spędzone
na czytaniu
25
godzin
Dziennie poświęcane
na czytanie
0
minut
W sumie
dodane
0
cytatów
W sumie
dodane
0
książek [+ Dodaj]