Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka tragedia. Po prostu.
Przeczytałam ją tylko dlatego, że była moją lekturą na studiach rusycystycznych. Chociaż słowo "przeczytałam" jest tu na wyrost - raczej próbowałam przebrnąć przez chaotyczny opis wydarzeń, który miał być w mniemaniu autora poetycki (???), czy też tragiczny język. Do tej pory trudno mi DOKŁADNIE powiedzieć, o czym tak naprawdę jest ta książka.
Niestety, nie wszyscy mogą zostać pisarzami, a czasy komunizmu sprzyjały promowaniu właśnie tego typu "autorów", którzy nawet nie stali obok prawdziwych pisarzy.
Dziękuję, tyle w temacie.

Książka tragedia. Po prostu.
Przeczytałam ją tylko dlatego, że była moją lekturą na studiach rusycystycznych. Chociaż słowo "przeczytałam" jest tu na wyrost - raczej próbowałam przebrnąć przez chaotyczny opis wydarzeń, który miał być w mniemaniu autora poetycki (???), czy też tragiczny język. Do tej pory trudno mi DOKŁADNIE powiedzieć, o czym tak naprawdę jest ta książka....

Książka, w porównaniu z Achają (zwłaszcza koszmarnym 3 tomem), jest niezła. Autor punktuje nieszablonowym pomysłem i całkiem niezłym osadzeniem jej w realiach. Jednak postaci są w dalszym ciągu jakieś takie..."papierowe". Czytając, nie jestem w stanie się z nimi utożsamiać, nie do końca rozumiem motywacje, jakie nimi kierują. A już zwłaszcza nie przemawia do mnie kolejny ideał Pana Ziemiańskiego - BB. Nie dość, że zabójczo piękna, oczywiście równie zabójczo inteligentna, to jeszcze uległa do granic absurdu i nosząca, delikatnie mówiąc, mocno eksponujące ubrania... Można by jej "zalety" wymieniać w nieskończoność, ale zaczyna mnie już mocno irytować nudny i sztampowy obraz bohaterek u Ziemiańskiego i ta irytacja sprawiła, że całkiem dobra historia traci swój urok.

Książka, w porównaniu z Achają (zwłaszcza koszmarnym 3 tomem), jest niezła. Autor punktuje nieszablonowym pomysłem i całkiem niezłym osadzeniem jej w realiach. Jednak postaci są w dalszym ciągu jakieś takie..."papierowe". Czytając, nie jestem w stanie się z nimi utożsamiać, nie do końca rozumiem motywacje, jakie nimi kierują. A już zwłaszcza nie przemawia do mnie kolejny...

Moja ukochana wręcz, część cyklu o Breslau. W "Końcu świata..." autor najlepiej oddał mroczny i na swój sposób pociągający klimat przedwojennego Wrocławia. Książka wciąga, jak mało która, a związek Mocka i Sophie idealnie dopełnia obraz zagadkowości tamtych lat.

Moja ukochana wręcz, część cyklu o Breslau. W "Końcu świata..." autor najlepiej oddał mroczny i na swój sposób pociągający klimat przedwojennego Wrocławia. Książka wciąga, jak mało która, a związek Mocka i Sophie idealnie dopełnia obraz zagadkowości tamtych lat.