Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to takie gó***, że Toi Toi powinnien objąć nad nią patronat!
Ratajkowski opisala w swej książce wiele przypadłości: depresje, borderline, anoreksję ... oczywiście nie nazwała ich wprost, tak tylko możemy podejrzewać. Jednak jedyna przypadłość, która rzuca się w oczy i nie podlega żadnym wątpliwością to czysta głupota. Emily wpisuje się w stereotyp- jestem piękna, zarabiam ciałem, w czaszce mam tylko nitkę trzymającą uszy. Poza tym głucha pustka.
Na dodatek mam wrażenie, że książkę pisał ghostwriter, a przynajmniej jej połowę. Wzmianki o Britney Spears czy Halle Berry są na poziomie żenujaco niskim, by nagle jakieś zdanie uniósło się patosem i językiem kwiecistym jak u Tołstoja. Męczący zabieg który miał pokazać nam inteligencję i zdolność wyrażania Ratajkowski. Nie wyszło.
Sama historia nic nam nie mówi o akceptacji, o podmiotowości, to lekka biografia napisana dziecięcą ręką nie wnosząca kompletnie nic, na dodatek w oczy rzucają się bezpośrednie bzdury jak np. skutecznym lękiem na depresję ma byc urodzenie dziecka. Oczu kąpiel...
Ratajkowski pisze o zarabianiu na intagramie i jakiś młodzieńczych demonach które są z dupy, a dodatkowo wciąż czujemy dyskomfort emocji, bo dziewczyna nie może się zdecydować czy siebie podziwia, gardzi, czy takie życie kocha czy nienawidzi. Mało tego, możemy odczuć że książka potrafi być wręcz momentami krzywdząca i potrafiłaby kogos urazić. Niektóre rozdziały były tak puste, głupie i powierzchowne, mówiące że tylko piękne ciało się liczy, że aż rzygać mi się chciało. Serio.
Męczyłam się. 287 stron, które śmiało mogłyby się zmiescic na 50 kartkach (niesamowite rozciągnięcia i grube marginesy. Szkoda papieru, szkoda drzew) sprawiły, że co chwilę krzyczałam "boze, widzisz i nie grzmisz?!". I słyszałam odpowiedź "grzmie, ale plastik nie przewodzi prądu".
Autorka chciała tą książką udowodnić, że pomimo płaskiego brzucha i pięknej buzi ma coś jeszcze do zaoferowania. Wyszło tak, że lepiej będzie jak tej ślicznej paszczy otwierać nie będzie. Potwierdziło to moje zdanie "stereotypy nie biorą się znikąd", a wam zdecydowanie polecam lepiej na panią Ratajkowski patrzeć, aniżeli ją czytać.
Pozdrawiam.

Ta książka to takie gó***, że Toi Toi powinnien objąć nad nią patronat!
Ratajkowski opisala w swej książce wiele przypadłości: depresje, borderline, anoreksję ... oczywiście nie nazwała ich wprost, tak tylko możemy podejrzewać. Jednak jedyna przypadłość, która rzuca się w oczy i nie podlega żadnym wątpliwością to czysta głupota. Emily wpisuje się w stereotyp- jestem...

Ta książka ma plusy. Jeden- że czyta się szybko. I drugi, że jest niebywale krotka. I to chyba było by na tyle.
Nie wiem czy lubię główną bohaterkę czy nie, bo jest płaska jak postacie z papieru. Psychologia postaci nie istnieje. Akcja jest mdła, mialo byc szybko i dynamicznie, ale oberwało się za to fabule. Dialogi fatalne, bohaterowie bez wyrazu. Sama akcja sztampowa i schematyczna.
Czytalam ją po "Lęku" Sablika i to jest taka różnica poziomów jakbym z Mount Everest weszla w rów Mariański. Row w którym wszystko się gubi. Szczególnie przyjemność czytania..
To książka którą mogl napisać kazdy. Ty. Ja. Nawet brat sąsiadki z bloku obok, którego językowe wyzyny to "skręć mi blanta, mordo"... Zarzucają Mrozowi grafomaństwo. Chyba nie mieli doczynienia z Jonasz.
I wisienka na torcie, wizje głównej bohaterki... bardziej przewidująco byc nie mogło.
A no i akcja, Chicago. I bohaterzy to kimberly, Bruce i rosalie. Bi mialo byc światowo. Bo po co Dawid, Ania i Jurek. Choc tu bardziej pasowal by Janusz i Grażyna.
Nie dam rady przedrzeć się przez drugi tom, bo jest 2 razy dłuższy a juz ten ranił mi oczy, serce i mozg. Poki co, bede unikać pióra tej pani. Najgorsza roku 2021. Dziekuje

Ta książka ma plusy. Jeden- że czyta się szybko. I drugi, że jest niebywale krotka. I to chyba było by na tyle.
Nie wiem czy lubię główną bohaterkę czy nie, bo jest płaska jak postacie z papieru. Psychologia postaci nie istnieje. Akcja jest mdła, mialo byc szybko i dynamicznie, ale oberwało się za to fabule. Dialogi fatalne, bohaterowie bez wyrazu. Sama akcja sztampowa i...

Tylko 18+
Horror ekstremalny trzeba lubić. Toż to plugastwo w naczystrzej postaci.
Edward Lee to mistrz. Wydaje się, że horror ekstremalny, po przeczytaniu kilkudziesięciu pozycji, nie jest w stanie juz zaskoczyć. Ile można wymyślić sposobów na gwałt, morderstwo i kanibalizm? Otóż można i to całkiem sporo.
Generalnie na każdej stronie krew miesza się z gównem, gówno ze spermą, a spermą z krwią. Na każdej stronie coś jest cięte, wyssysane, miażdżone i łamane. Do tego dołóżcie naćpaną nimfomanke, Jezusa ze szlugiem w gębie, i dwóch wieśniaków, którzy mają więcej spermy niz rozumu- no to juz macie maksimum rozrywki. Wspaniała zabawa dla (nie calej) rodziny. Tak naprawde tylko dla wybranych. Wielbicieli gatunku. Jak najbardziej polecam.

Tylko 18+
Horror ekstremalny trzeba lubić. Toż to plugastwo w naczystrzej postaci.
Edward Lee to mistrz. Wydaje się, że horror ekstremalny, po przeczytaniu kilkudziesięciu pozycji, nie jest w stanie juz zaskoczyć. Ile można wymyślić sposobów na gwałt, morderstwo i kanibalizm? Otóż można i to całkiem sporo.
Generalnie na każdej stronie krew miesza się z gównem, gówno ze...