Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam tego typu książki. Historia zapakowana w piękną, literacką oprawę. Postacie o których słyszał chyba każdy, przedstawione w żywy, malowniczy sposób łączący ich wady i zalety. Jest miłość, poświęcenie, brawura, przygoda i przede wszystkim walka w władzę. Jedyne co może drażnić, to przesyt erotycznych wątków... Rozumiem kilka wtrąceń obrazujących ludzkie namiętności, ale autor według mnie trochę przesadził z ich ilością i soczystością.

Uwielbiam tego typu książki. Historia zapakowana w piękną, literacką oprawę. Postacie o których słyszał chyba każdy, przedstawione w żywy, malowniczy sposób łączący ich wady i zalety. Jest miłość, poświęcenie, brawura, przygoda i przede wszystkim walka w władzę. Jedyne co może drażnić, to przesyt erotycznych wątków... Rozumiem kilka wtrąceń obrazujących ludzkie namiętności,...

Jednego nienawidzę w takich książkach - czytasz, wciągasz się, z zapartym tchem obracasz kolejne kartki... i nagle pojawia się tylna strona okładki. A Ty chcesz więcej. Nadzieję sieje tylko zapis, że autorka pracuje nad kolejną częścią :). Akcja lekka, wartka, bardzo przyjemnie się czyta. Z ciekawością razem z główną bohaterką zgłębia się tajemnice królewskich komnat i alkowy. Pozycja idealna na leniwe deszczowe wieczory, kiedy nie mamy ochoty na bardzo ambitną literaturę.

Jednego nienawidzę w takich książkach - czytasz, wciągasz się, z zapartym tchem obracasz kolejne kartki... i nagle pojawia się tylna strona okładki. A Ty chcesz więcej. Nadzieję sieje tylko zapis, że autorka pracuje nad kolejną częścią :). Akcja lekka, wartka, bardzo przyjemnie się czyta. Z ciekawością razem z główną bohaterką zgłębia się tajemnice królewskich komnat i...

Po przeczytaniu trzeciej części z serii, patrząc na "Łanię", ta wydaje mi się trochę rozwlekła i... naiwna :). Trochę sztuczne dialogi, wszędzie wymuszone, uładzone, niepasujące zupełnie pseudo-przekleństwa typu "cholera"... a wiadomo, co każdy Polak powiedziałby w niektórych sytuacjach :). Nie lepiej było po prostu "wygwiazdkować"? Albo darować sobie takie przecinki w ogóle.

Druga drażniąca mnie sprawa to postać Heli. Biedna, delikatna szlachcianeczka. Słodkie dziewczę ponad miarę. Przechylające główkę, rumieniące się, nieporadne, skromniutkie. Wiem, że autor w ten sposób chciał nam przedstawić obraz bezwzględnej, wyrachowanej zabójczyni, która w poprzednim życiu była zmuszona do opanowania sztuki grania niepozornego niewiniątka po mistrzowsku. Moim zdaniem jednak trochę przesadził.


Ale na plus:

Przefajnie prowadzona postać Łasicy. Twór z innego świata, innych czasów, który opanował wiedzę i umiejętności przewyższająca wszelką technikę a nieradzący sobie z kilkorgiem upartych ludzi :). Patrzący na ludzką kulturę, sztukę i fizjologię w sposób bardzo techniczny. Można się czasami nieźle pośmiać z dialogów i wywodów Iny, ale też popatrzeć na ludzkość z trochę innej, przygnębiającej perspektywy.

Ciekawe próby wplecenia i wytłumaczenia niektórych zjawisk, przesądów. Jak choćby postać Dybuka. Dwie osobowości z różnych epok, nagrane na kawałek kryształu umieszczonego w mózgu dziewczyny przez kosmicznego stwora? :) Czemu nie? ;)

No i zakończenie… Świetne wprowadzenie postaci Maksyma. „(…) zanurzył pióro w najbliższej kałuży. [Wybaczcie, batko, zmianę koloru pisma, alem inkaustu zapragnął oszczędzić. Do meritum wracając, zbójcy tutejsi poważnej przeszkody uczynić nam nie powinni, uzbrojeni bowiem kiepsko władać orężem nieprzyuczeni, a atakować próbują, gdy przewaga ich] – przerwał i przeliczył trupy – [pięciokrotna].(...)”

Po przeczytaniu trzeciej części z serii, patrząc na "Łanię", ta wydaje mi się trochę rozwlekła i... naiwna :). Trochę sztuczne dialogi, wszędzie wymuszone, uładzone, niepasujące zupełnie pseudo-przekleństwa typu "cholera"... a wiadomo, co każdy Polak powiedziałby w niektórych sytuacjach :). Nie lepiej było po prostu "wygwiazdkować"? Albo darować sobie takie przecinki w...