Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Słowiańska Gra o Tron". Nigdy. Jeżeli już chcemy się pokusić o porównanie do innej książki, to tylko i wyłącznie do Mgieł Avalonu. Obydwie przedstawiają życie i walkę oczyma kobiet w czasie wielkich przemian społecznych.

Autorowi można zarzucić płytkość postaci, miejscami niefortunne dialogi i stronniczość. Faktycznie, w całej książce ciężko jest spotkać dobrych chrześcijan lub złych pogan.

Największym minusem książki jest jej długość. Jest za krótka. Postacie, które wiele osób po przeczytaniu uważa za płytkie, dałyby się o wiele lepiej poznać, gdybyśmy poznali ich historie dogłębniej. Brakowało mi opisów wychowania Miecława, życia Żywii w zakonie. Wspomniane wyżej Mgły Avalonu są o dobre 300 stron dłuższe i chociaż (z reguły) też stawiają chrześcijan w złym a pogan zawsze w dobrym świetle, to dają nam większą możliwość do postawienia własnej oceny. Także zarzucane książce odejście w świat fantasy i czarów byłoby mniej widoczne. Czasem faktycznie brakowało mi militarnych lub politycznych konkretów z dworu.

Dużym plusem jest opis scen erotycznych. Wielu autorów (mężczyzn) ma problem z zachowaniem umiaru i tworzy kwiatki pokroju otartych sutków lub sekretnych miejsc. Tutaj wszystko dostajemy czarno na białym - po prostu wiemy, co będzie się działo, bez zbędnego okraszania dziwnymi stwierdzeniami.

Podsumowując.. Książka jest dla mnie za krótka. Wszystkie jej minusy mogłyby być zniwelowane dzięki 100 lub 200 dodatkowym stronom. Czuję pewien niedosyt. Nie mogę stwierdzić, że po lekturze zagłębiłam się w ten dawny świat, tak jak stało się to przy Mgłach Avalonu.

"Słowiańska Gra o Tron". Nigdy. Jeżeli już chcemy się pokusić o porównanie do innej książki, to tylko i wyłącznie do Mgieł Avalonu. Obydwie przedstawiają życie i walkę oczyma kobiet w czasie wielkich przemian społecznych.

Autorowi można zarzucić płytkość postaci, miejscami niefortunne dialogi i stronniczość. Faktycznie, w całej książce ciężko jest spotkać dobrych...