Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest rewelacyjna.
Napisana z humorem mimo że o miejscu w historii,świadomości, sercach wielu ludzi potwornym.
Dla mnie bardziej niż reportaż z podróży, jest to reportaż o ludziach, chyba bardzo lubianych przez autora. Widać tu duży dystans do siebie do świata. Autor musi być fajnym człowiekiem , albo dobrze maskować to że nim nie jest:)
Nie chce się rozpisywać świetna to książka
Жизнь прекрасна

Ta książka jest rewelacyjna.
Napisana z humorem mimo że o miejscu w historii,świadomości, sercach wielu ludzi potwornym.
Dla mnie bardziej niż reportaż z podróży, jest to reportaż o ludziach, chyba bardzo lubianych przez autora. Widać tu duży dystans do siebie do świata. Autor musi być fajnym człowiekiem , albo dobrze maskować to że nim nie jest:)
Nie chce się rozpisywać...

Książka zupełnie niezwykła. W życiu nie czytałam czegoś co byłoby napisane z takim kunsztem i pietyzmem. Czytając miałam wrażenie że tu każda literka jest tam gdzie ma być i tworzyć to ma konkretną linie melodyczną ( nie umiem tego inaczej określić). Opisy kontrastowe, przechodzące od opisów nieistniejącej już krainy dzieciństwa, szczęścia lekkości, słońca ;do opisów szaleństwa, wewnętrznej pustki, jakiejś emocjonajnlej diaboliady.
Pouczające, fantastycznie się czyta a jeszcze lepiej słucha.

Książka zupełnie niezwykła. W życiu nie czytałam czegoś co byłoby napisane z takim kunsztem i pietyzmem. Czytając miałam wrażenie że tu każda literka jest tam gdzie ma być i tworzyć to ma konkretną linie melodyczną ( nie umiem tego inaczej określić). Opisy kontrastowe, przechodzące od opisów nieistniejącej już krainy dzieciństwa, szczęścia lekkości, słońca ;do opisów...

Hugo to obok Dostojewskiego mój ulubiony autora. Jego książki są piękne choć trudne ( zwłaszcza człowiek śmiechu). Katedra MP jest w formie książką najlżejszą ale najbardziej rzeczywistą i najbardziej dotykającą w swojej treści.
Pierwszy raz przeczytałam ją mając lat - może 11 i byłam chyba osobą stanowczo za młodą na tę lekturę. Pamiętam z tamtych wrażeń jedynie to że czułam się oszukana bo historia nie kończyła się tak jak w bajkach o dzwonniku które widziałam wcześniej.
Najlepsze książki jakie w historii literatury powstały traktują o beznadziei, czy to w miłości czy w życiu ale o niemocy o straconych miłościach, szansach, złudzeniach. Każdy z nas ma za sobą takie starcie z którego wyszedł zupełnie przegrany bez cienia szansy na odmiane losu i są to rzeczy które z biegiem lat delikatniej ale do końca życia szarpią i męczą. Taka jest i ta książka, mogło być dobrze, będzie źle ponieważ ludzie to małostkowe istoty a świat nie jest sprawiedliwy.
Arcydzieło.

Hugo to obok Dostojewskiego mój ulubiony autora. Jego książki są piękne choć trudne ( zwłaszcza człowiek śmiechu). Katedra MP jest w formie książką najlżejszą ale najbardziej rzeczywistą i najbardziej dotykającą w swojej treści.
Pierwszy raz przeczytałam ją mając lat - może 11 i byłam chyba osobą stanowczo za młodą na tę lekturę. Pamiętam z tamtych wrażeń jedynie to że...