Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po Kinga, bo chciałam coś niewymagającego na okres wakacyjny. I pod tym względem nie mam zastrzeżeń, czytałam z ochotą, szczególnie trzymały mnie przy lekturze kolejne fazy "opętania" mieszkańców (jednakże przyznaję się, że przeczytawszy tekst na tylnej okładce, myślałam chodzi o inny rodzaj "opętania"). Charakterystycznie King rozpisuje się na każdy możliwy poboczny temat - historia głównej bohaterki, jej przyjaciela, mieszkańców, samego miasteczka...o ile pierwsze 50 stron dotyczy wątku głównego, to kolejne 150 nie wnosi nic. Ale człowiek brnął dalej i opłaciło się.
Na tym zresztą polega chyba fenomen powieści Kinga - większość to grubaśne tomiszcza, gdzie faktyczną fabułę stanowi może 50% stron a reszta to wszystko i nic, tak naprawdę. Jednak ludzie siedzą i czytają, bo to przecież KING, więc W KOŃCU coś się MUSI zacząć dziać.

Całkiem milusi horror sci-fi dla wytrwałych.

Sięgnęłam po Kinga, bo chciałam coś niewymagającego na okres wakacyjny. I pod tym względem nie mam zastrzeżeń, czytałam z ochotą, szczególnie trzymały mnie przy lekturze kolejne fazy "opętania" mieszkańców (jednakże przyznaję się, że przeczytawszy tekst na tylnej okładce, myślałam chodzi o inny rodzaj "opętania"). Charakterystycznie King rozpisuje się na każdy możliwy...

Wiedziałam, o czym "Granica" jest, jednak nie sądziłam, że będzie aż tak mętnie napisana. Po przeczytaniu 50 stron stwierdziłam, że szkoda mi czasu i oczu, bo zaczynały boleć już po paru akapitach. Nie uważam każdej lektury szkolnej z założenia za gniot, no ale ta była wyjątkowo nieprzyjemna.

Wiedziałam, o czym "Granica" jest, jednak nie sądziłam, że będzie aż tak mętnie napisana. Po przeczytaniu 50 stron stwierdziłam, że szkoda mi czasu i oczu, bo zaczynały boleć już po paru akapitach. Nie uważam każdej lektury szkolnej z założenia za gniot, no ale ta była wyjątkowo nieprzyjemna.

Historia dobitnie smutna na tle Paryża raz to tętniącego życiem, raz pochmurnego i ponurego, Paryża widzianego z okna, ogrodu, uliczki...dużo, dużo Paryża.
Po pewnym czasie od przeczytania "Kartki miłości" i po wielu rozmyśleniach, które nie wiem czemu spowodowała powieść Zoli, odnoszę wrażenie, że jest to książka o braku czegoś w życiu głównej bohaterki, czegoś czego nie zaznała w czasie, w którym powinno się owo coś zdarzyć. Nawet nie chodzi tu o konkretne zdarzenie, tylko raczej o uczucia, stan ducha. Niestety, "uzupełnienie" tego braku kończy się tragicznie.

Historia dobitnie smutna na tle Paryża raz to tętniącego życiem, raz pochmurnego i ponurego, Paryża widzianego z okna, ogrodu, uliczki...dużo, dużo Paryża.
Po pewnym czasie od przeczytania "Kartki miłości" i po wielu rozmyśleniach, które nie wiem czemu spowodowała powieść Zoli, odnoszę wrażenie, że jest to książka o braku czegoś w życiu głównej bohaterki, czegoś czego nie...