Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dorastałyśmy jako potulne, często intelektualne córki patriarchatu (...). Nie szczędzimy wysiłków, aby podtrzymywać cnoty i estetyczne ideały, które wskazało nam patriarchalne superego. Jesteśmy jednak przepełnione nienawiścią do siebie i głębokim poczuciem osobistej brzydoty i porażki, kiedy nie możemy ani sprostać standardom doskonałości superego, ani ich złagodzić.

Dorastałyśmy jako potulne, często intelektualne córki patriarchatu (...). Nie szczędzimy wysiłków, aby podtrzymywać cnoty i estetyczne ideał...

Zrozumienie faktu, że wszystkie kobiety doświadczyły poniżenia kulturowego, oznacza, że nie można winić pojedynczej kobiety za to, że czuła się słaba i nieadekwatna we własnym życiu i we wspieraniu własnej córki. Archetypowa perspektywa kulturowa zdejmuje ciężar odpowiedzialności z konkretnej matki, a tym samym z cyklu niespełnionych żądań, zranień, frustracji i mściwych porachunków, które mogą utrzymywać się do późnej starości i uniemożliwić samoakceptację. Perspektywa feministyczna wydaje się dopuszczać postawę współczującego świadkowania samej sobie i matce.

Zrozumienie faktu, że wszystkie kobiety doświadczyły poniżenia kulturowego, oznacza, że nie można winić pojedynczej kobiety za to, że czuła ...

Gdy udasz się wystarczająco daleko, rozpoznasz samą siebie wychodzącą sobie na spotkanie. A wtedy powiesz – TAK.

Gdy udasz się wystarczająco daleko, rozpoznasz samą siebie wychodzącą sobie na spotkanie. A wtedy powiesz – TAK.

Nieskrępowana radość kobiecości została zniesławiona jako zwykła frywolność; jej radosną żądzę znieważono i nazwano kurewstwem lub sprowadzono do sentymentalizmu czy macierzyńskości; jej witalność spętano więzami obowiązku i posłuszeństwa. Na podłożu tej dewaluacji wyrosły nieugruntowane w ziemi córki patriarchatu, których kobieca moc i pasja zostały odszczepione, których marzenia i ideały utrzymywane są wyniośle w nieosiągalnych niebiosach, w fałszywym duchu, wbrew instynktownym wzorcom królowej nieba i ziemi. Dewaluacja wytworzyła również sfrustrowane furie. Ponieważ Inanna żyje w kobiecej nieświadomości stłumiona przez patriarchat, nazbyt często staje się demoniczna.

Nieskrępowana radość kobiecości została zniesławiona jako zwykła frywolność; jej radosną żądzę znieważono i nazwano kurewstwem lub sprowadzo...

(...) wielu z nas – dotyczy to kobiet i mężczyzn – jest w ten czy inny sposób uzależnionych, bo nasza patriarchalna kultura kładzie nadmierny nacisk na specjalizację i doskonałość. Starając się robić wszystko najlepiej w szkole, w pracy, w relacjach – w każdym, nawet najmniejszym zakątku naszego życia – próbujemy zamienić się w dzieła sztuki. Pracując tak ciężko nad stworzeniem doskonałej wersji samych siebie, zapominamy, że jesteśmy istotami ludzkimi. Z jednej strony staramy się być niczym skuteczna, zdyscyplinowana bogini Atena, z drugiej – zmuszeni jesteśmy stawić czoła żarłocznej stłumionej energii Meduzy. Obie są nierozerwalnie ze sobą połączone. Jeżeli wpadamy w pułapkę boskich skrajności, trafiamy w rejony, które do nas nie należą. Tymczasem zapomniana dziewicza Andromeda tkwi przykuta do nadmorskiej skały, i może zostać poświęcona potworowi z głębin nieświadomości. Zapomniana w naszej kulturze poślubiona milczeniu niepokalana. Dopóki przykuta jest do skały, pozostaje w bezruchu i nieskalana. Jest niczym postać z greckiej urny Keatsa – pełna pasji żywotność zastygła w marmurowym bezruchu.

(...) wielu z nas – dotyczy to kobiet i mężczyzn – jest w ten czy inny sposób uzależnionych, bo nasza patriarchalna kultura kładzie nadmiern...

To książka o ścinaniu głowy, wykuta w twardej skale uzależnienia od doskonałości. Pisząc ją, musiałam wielokrotnie toczyć batalie z czarnym krukiem siedzącym na moim ra­mieniu i skrzeczącym mi do ucha: „To nie jest wystarczająco dobre. Nic masz nic nowego do powiedzenia. Nie piszesz wystarczająco dobrze”. (...) nieustannie musiałam powstrzymywać się od poprawiania zdań i całych akapitów. Gdyby nie termin ukończenia książki, który wisiał mi nad głową, nigdy bym jej nie wydobyła ze skały, w której spoczywała. A wtedy kruk zaczynał krakać: „Wielkie mi co”.

To książka o ścinaniu głowy, wykuta w twardej skale uzależnienia od doskonałości. Pisząc ją, musiałam wielokrotnie toczyć batalie z czarnym ...

Kobiety żyją przede wszystkim w sferze osobowej, na peryferiach zachodniej kultury, w ściśle określonych rolach, często podporządkowując się mężczyznom, pozycjom społecznym, dzieciom itp., skrywając własne potrzeby władzy i namiętności, żyjąc bezpiecznie, w pozycji drugorzędnej wobec przeciążonych mężczyzn, na których wyprojektowano całą uprawnioną kulturowo moc potencji.

Kobiety żyją przede wszystkim w sferze osobowej, na peryferiach zachodniej kultury, w ściśle określonych rolach, często podporządkowując się...

Mam nadzieję, że tkanina tej książki, utkana przędzami wydobytymi ze świata duchowego, archetypowego i klinicznego, rozjaśni czytelnikowi wielowymiarowy obraz złożoności i ukrytych głębi traumy.

Mam nadzieję, że tkanina tej książki, utkana przędzami wydobytymi ze świata duchowego, archetypowego i klinicznego, rozjaśni czytelnikowi wi...

Ofiary traumy często doświadczają swoich urazów jako utraty duszy, a nawet wyobrażają je sobie jako zamordowanie duszy, duchową stagnację i śmierć. Dlatego też rdzeniem terapii traumy jest poszukiwanie duszy, przywrócenie tego, co utracone, reintegracja odszczepionych cząstek.

Ofiary traumy często doświadczają swoich urazów jako utraty duszy, a nawet wyobrażają je sobie jako zamordowanie duszy, duchową stagnację i ...