Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajna, wciągająca, trzymała mnie w napięciu do końca, ALE. Autorka powiela schematy z poprzednich części serii i już trochę miałam dosyć podobieństw wątkówi postaci, także nie znalazłam w tej książce jakiejś nowej intrygującej recepty na zagadkę kryminalną, także cieszę się, że jest to już ostatnia książka z tej sagi. Trochę męczyły mnie wątki poboczne oraz brak jakiegoś konkretnego powiązania historii Ellin z historią współczesną, pomysł klątwy trochę naciagany i oderwany od rzeczywistości, spodziewałam się na końcu jakiegoś wielkiego bum a tu znowu to samo co wcześniej ;) Do tego drażniły mnie infantylne zachowania stałych postaci serii, przez co postacie te zrobiły się już do bólu mdłe i nieciekawe, zatracając gdzieś rys prawdziwego człowieczeństwa, jak wycięte z szablonu. Nie mniej duży plus za poruszenie trudnych wątków społecznych oraz za trzymanie w napięciu do konca, samą trójwartswową historię fajnie się czytało!

Fajna, wciągająca, trzymała mnie w napięciu do końca, ALE. Autorka powiela schematy z poprzednich części serii i już trochę miałam dosyć podobieństw wątkówi postaci, także nie znalazłam w tej książce jakiejś nowej intrygującej recepty na zagadkę kryminalną, także cieszę się, że jest to już ostatnia książka z tej sagi. Trochę męczyły mnie wątki poboczne oraz brak jakiegoś...

Po tę książkę sięgnęłam zupełnie przypadkiem podczas poszukiwań innej powieści M. Atwood - osławionej "Opowieści Podręcznej". Po lekturze muszę przyznać, że historia Grace dużo bardziej mnie zaciekawiła i wciągnęła niż ta druga pozycja. Bardzo przyjemny język, realizm postaci, ciekawa wieloosobowa narracja i wielowątkowość to czynniki, które sprawiły, że ciężko mi było oderwać się od powieści. Historia opowiadana na przemian poprzez samą główną bohaterkę jak i przez listy, możliwość poczucia się jakby czytelnik dosłownie siedział w głowie Grace lub doktora dzięki ukazaniu całej gamy przemyśleń, reakcji na sytuacje i perypetii - dzięki temu braliśmy udział w dogłębnej analizie tych dwóch osobowości. I na koniec niespodzianka - przynajmniej dla mnie, ponieważ nie miałam pojęcia, że jest to historia oparta na faktach - wcale nie dowiadujemy czy Grace zabiła czy nie, możemy się jedynie domyślać. Nie jest to klasyczny kryminał osadzony w realiach XIX-wiecznej Ameryki, raczej dramat psychologiczny i studium osobowości z elementami kryminału i tajemnicy. Tytułowa postać została przez autorkę przedstawiona nie jako bezwzględna morderczyni a jako kobieta zmagająca się z ciężkimi przeciwnościami losu, która wzbudza sympatię i współczucie, staje się nam bliska i przez los jakiego doświadczyła wydaje nam się oczywiste, że jest ona niewinna i została niesłusznie skazana. Przynajmniej takie były moje odczucia w trakcie czytania tej książki - współczułam Grace i miałam nadzieję, że zostanie uniewinniona. Myślę, że sympatia do bohaterki była tak duża, że nawet gdyby zakończenie jednoznacznie sugerowało jej winę, to i tak zostałaby w moich oczach usprawiedliwiona z popełnionego morderstwa ze względu na swoje wcześniejsze negatywne doświadczenia życiowe oraz intrygującą osobowość.
Motyw, który nie do końca mi pasował w książce to perypetie miłosne doktora Jordana, nie do końca byłam pewna jaką rolę miał do odegrania w całej książce, byłam pewna, że jako wyzwoliciela Grace, który udowodni jej rozdwojenie osobowości lub niewinność, tymczasem pod koniec historii doktor nagle tracił jakiekolwiek znaczenie dla fabuły i się mówiąc kolokwialnie "zmył", pozostawiając Grace nawet bez pożegnania. Dla mnie jego zachowanie pozostawiło pewien niedosyt i podważyło jakiekolwiek znaczenie tej postaci dla całej historii, myślałam, że odegra w niej większą rolę.
Pomimo tego wątku powieść bardzo mi się podobała i zachęciła do sięgnięcia po inne pozycje tej autorki. Polecam!
Polecam!

Po tę książkę sięgnęłam zupełnie przypadkiem podczas poszukiwań innej powieści M. Atwood - osławionej "Opowieści Podręcznej". Po lekturze muszę przyznać, że historia Grace dużo bardziej mnie zaciekawiła i wciągnęła niż ta druga pozycja. Bardzo przyjemny język, realizm postaci, ciekawa wieloosobowa narracja i wielowątkowość to czynniki, które sprawiły, że ciężko mi było...

"Szepty" to pierwsza książka Koontza z jaką miałam do czynienia, niestety dla mnie również wielkie rozczarowanie. Miałam nadzieję znaleźć w jego twórczości to coś, co nie pozwoliło mi pominąć żadnej pozycji Kinga, jednak Koontz stylistycznie i fabularnie to zupełnie inna bajka. Postaci spłycone, sztampowe, relacje między nimi oraz ich emocje przedstawione w mało interesujący sposób. Miałam wrażenie, że wszystko jest tu wyłożone czytelnikowi na talerzu, nic nie zmusza do myślenia, nie ma też napięcia i podekscytowania, które powinno towarzyszyć czytaniu powieści z gatunku horroru i thrillera. Najbardziej irytował mnie wątek miłosny - nie sam pomysł jego wplecienia a styl językowy w jakim został opisany, czułam jakbym czytała harlequina. W trakcie czytania książki nie udało mi się szczególnie nabrać sympatii do żadnego z bohaterów, jedynym plusem jest ciekawe przedstawienie tego co działo się w głowie psychopatycznego mordercy. Pomysł na fabułę moim zdaniem zmarnowany, bohaterowie szablonowi, książka nie była w stanie wywołać tego dreszczyku i zaciekawienia, które towarzyszy dobrym historiom.

"Szepty" to pierwsza książka Koontza z jaką miałam do czynienia, niestety dla mnie również wielkie rozczarowanie. Miałam nadzieję znaleźć w jego twórczości to coś, co nie pozwoliło mi pominąć żadnej pozycji Kinga, jednak Koontz stylistycznie i fabularnie to zupełnie inna bajka. Postaci spłycone, sztampowe, relacje między nimi oraz ich emocje przedstawione w mało...