Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wybierzcie się na wycieczkę do Ojcowskiego Parku Narodowego z „Turystą” autorstwa Adama Widerskiego. Nie pożałujecie.

Akcja książki rozpoczyna się w jednej z jaskiń w Ojcowskim Parku Narodowym, gdzie zostają znalezione zwłoki kobiety. Od pierwszego momentu śledczy wiedzą, że doszło do brutalnego morderstwa. Okazuje się, że jest to kobieta, która zginęła w wypadku samochodowym rok wcześniej. Jak to możliwe? Nikt nie potrafi znaleźć na to racjonalnej odpowiedzi. W centrum tych wszystkich wydarzeń znajduje się główny bohater Hektor Wist. Jest lekarzem medycyny sądowej i będąc na miejscu zbrodni, zostaje wplątany w śledztwo, które na pozór nie łączy się z przeszłością. Jednak może się okazać, że ma wiele z nią wspólnego.

Hektor Wist z jednej strony jest chętny, aby pomóc w śledztwie, ale z drugiej nie chce mieć nic wspólnego ze starym przyjacielem a komendantem tamtejszej policji — Morawskim, bo to mogłoby rzucić cień na badaną sprawę.

Miejsce akcji wybrane przez Adama Widerskiego jest wykorzystane w 200%. Widać, że autor zna te tereny i wiarygodnie przedstawił miejsce akcji. Wplecenie Ojcowskiego Parku Narodowego i opis wszystkich kluczowych miejsc — jaskiń, i tego jak bohaterowie znają to miejsce, sprawia, że czytelnik chce odwiedzić to miejsce sam.

Hektor Wist jest dobry w swoim fachu. Szybko zaczyna łączyć ze sobą wątki, co sprawia, że sam poniekąd jest celem dla mordercy. Jego czarny humor i zacięcie dodają niesamowitego klimatu całej historii i książce. Chce się poznać tego bohatera jak i jego tajemniczą przeszłość. Wątek zbrodni odkrywa przed Hektorem sprawy, od których chciał się odciąć. Jednak stopniowo czytelnik zostaje wprowadzony w przeszłość, a z pewnym momentem — wyprowadzony w pole.

Oprócz dobrze napisanego wątku kryminalnego autor dobrze i ze skrupulatnością pochylił się nad przedstawieniem bohaterów od ich psychologicznej strony. Każdy z motywów miał swoje wyjaśnienie, które z kolei wpływało na odbiór całości. Tu nie tylko chodzi o przeszłość Wista czy komisarza Morawskiego. To też dobrze skrojona — na miarę — postać mordercy. Jego motywy, przeszłość i chęć osiągnięcia pewnych kluczowych celów. Zakończeniem będziecie zdziwieni, bo nie sposób się go domyślić. Gdy już uda się poskładać tę układankę w całość to uwierzcie, że któryś element okaże się tym niepasującym elementem.

„Turysta” to książka trzymająca w napięciu od samego początku. Opisuje urokliwe miejsce, które stało się miejscem zbrodni. To świetna propozycja dla miłośników kryminałów, które poruszają psychologiczny aspekt bohaterów. Polecam i chętnie przeczytałabym o dalszych losach Hektora Wista.

Wybierzcie się na wycieczkę do Ojcowskiego Parku Narodowego z „Turystą” autorstwa Adama Widerskiego. Nie pożałujecie.

Akcja książki rozpoczyna się w jednej z jaskiń w Ojcowskim Parku Narodowym, gdzie zostają znalezione zwłoki kobiety. Od pierwszego momentu śledczy wiedzą, że doszło do brutalnego morderstwa. Okazuje się, że jest to kobieta, która zginęła w wypadku...

Tak chaotycznej książki dawno nie czytałam. Główna bohaterka mega obeznana w świecie, który ją otacza. Szkoda tylko, że czytelnik nie został wprowadzony w ten świat.

Tak chaotycznej książki dawno nie czytałam. Główna bohaterka mega obeznana w świecie, który ją otacza. Szkoda tylko, że czytelnik nie został wprowadzony w ten świat.

Po sięgnięcie tej książki skusiły mnie filmiki na TikToku. Wszyscy zachwycali się tą książką i płakali nad nią. Jestem osobą, która sprawdza pewne rzeczy i niestety w moim przypadku nie zrobiła na mnie ta książka takiego wrażenia.

Czy „Co wyszeptał nam deszcz” było emocjonalne? Nie dla mnie. Jedynie miała kilka momentów, które były ciekawe i w jakiś sposób ratowały fabułę. Jednak tak to było nudno i sennie. Typowe friends to love ze smutnym zakończeniem. Olivia i Rain znają się od zawsze i na za zawsze. Byli sobie pisani, mimo że los ich na trochę ze sobą rozłączył. Ponownie ich ścieżki przecinają się w momencie, kiedy dziewczyna jest w zaawansowanym stadium raka.

Rain wychował się w domu bez miłości i kiedy pojawiła się szansa zdobycia sławy, postanowił z tego skorzystać. Kosztem przyjaźni zdecydował się wyjechać z rodzinnej miejscowości i rozwinąć karierę rapera. Gdy ponownie spotyka przyjaciółkę z dawnych lat, chce za wszelką cenę zrobić wszystko, aby pomóc Olivii. Nawet za cenę swojej całej fortuny. Z kolei Olivia od zawsze marzyła, żeby zostać baletnicą. Jednak życie napisało dla niej inny scenariusz i tutaj podobał mi się ten wątek, ale momentami był bez wyrazu i bez emocji.

Akcja między bohaterami według mnie była za szybka, a dialogi bez jakiegokolwiek wielkiego pomysłu oraz emocji. Po prostu tego nie czułam. A nie raz zdarzało mi się płakać na tego typu książkach, ale tu ewidentnie czegoś brakowało. Do tego „Co wyszeptał nam deszcz” od samego jest smutną opowieścią i wprowadza aurę grobową. Nic w niej pozytywnego, a bohaterowie mierzą się z przeciwnościami losu i bólem. To sprawia, że czyta się ją trudno i nie da się odpowiednio wczuć. Według mnie brakowało czegoś pozytywnego, czegoś, co przełamie tę grobową aurę.

Zachowanie Raina było chaotyczne i momentami nie miało sensu, a z kolei Olivii takie bez życia, sił do walki. Wyglądało to tak, jakby bohaterka poddała się i umarła za życia.

Czy polecam „Co wyszeptał nam deszcz”? Nie. Czytałam wiele książek z podobnym wątkiem i propozycja od Joanny Balickiej wypada bardzo słabo. Do powieści z podobnym wątkiem mogłabym wymienić „Tysiąc pocałunków”, „Promyczek” czy „Twoje fotografie”, które oprócz smutnego zakończenia mają dobrze rozwiniętą fabułę i dają nadzieję, mimo przeciwności.

Po sięgnięcie tej książki skusiły mnie filmiki na TikToku. Wszyscy zachwycali się tą książką i płakali nad nią. Jestem osobą, która sprawdza pewne rzeczy i niestety w moim przypadku nie zrobiła na mnie ta książka takiego wrażenia.

Czy „Co wyszeptał nam deszcz” było emocjonalne? Nie dla mnie. Jedynie miała kilka momentów, które były ciekawe i w jakiś sposób ratowały fabułę....