Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest na bardzo średnim poziomie. W moim przypadku nie wywołała również żadnych większych emocji. Czytając ją, miałam wrażenie, że był pomysł na historię, autorki włożyły dużo pracy w jej dopracowanie, a jednak zabrakło tego czegoś, żeby można się było książką zachwycać.
Mówi się, że w fantastyce ciężko jest stworzyć coś nowego, że wszystko gdzieś już było wykorzystane. A jednak zdarzają się współcześnie książki, które wykorzystują znane motywy czy "oklepane" postacie fantastyczne i zachwycają czytelników. Do tych książek na pewno nie należy "Legenda o popiołach i wrzasku".
Świat w tej powieści jest bardzo rozbudowany, jednak oryginalne są tu tylko nazwy. I myślę nawet, że osobom, które czytają fantastykę, będzie łatwiej zrozumieć zasady panujące w tym świecie (bo skojarzą to z dobrze znanymi sobie schematami). Z drugiej strony obawiam się, że będą też tą książką bardzo znudzone.
Dwa główne wątki w tej powieści prowadzone są zupełnie innym tempem. Osobiście odpowiada mi wątek północy, który jest zdecydowanie spokojniejszy, ale dzięki temu mamy czas na lepsze poznanie bohaterki. Wątek południa to dla mnie odhaczanie punktów z listy, jakby autorki uparły się, że skoro na początku książki pojawił się problem u tych bohaterek, to koniecznie na końcu musi on zostać rozwiązany. Dodatkowo przez to bardzo szybkie tempo tego wątku, niektóre zachowania bohaterów są dla mnie irracjonalne, bo nie ma po prostu czasu i miejsca na poznanie tego, co nimi kierowało. Ciekawi mnie, czy w kolejnych tomach autorki będą wracały do niektórych wątków. Jeżeli dobrze zrozumiałam ich wypowiedzi, to sugerowały, że niektóre wydarzenia zmienią swoje znaczenie, jeżeli poznamy je z perspektywy innego bohatera. Z drugiej strony nie wiem, czy to cokolwiek zmieni.
Mój największy zarzut dotyczy emocji bohaterów i relacji między nimi. Relacje miłosne są dodatkiem i dzieją się poza główną fabułą. Sceny seksu są w sumie tylko zasugerowane, co akurat nie jest błędem, bo nie każda przecież książka musi zawierać szczegółowe opisy erotyczne. :) Jednak brak opisanych emocji bohaterów, sugerujących, że faktycznie jest między nimi jakieś uczucie, że przeżywają to, co się z nimi dzieje, bardzo spłyca te relacje.
Wrażenia po przeczytaniu tej książki bardzo przypominały mi odczucia po przeczytaniu "Eragona". Niby ktoś miał pomysł, niby nie najgorzej pisał, ale jednak szału nie ma. Mam jednak nadzieję, że wszystko da się jeszcze wypracować i kolejne tomy będą zaskoczeniem na plus.

Ta książka jest na bardzo średnim poziomie. W moim przypadku nie wywołała również żadnych większych emocji. Czytając ją, miałam wrażenie, że był pomysł na historię, autorki włożyły dużo pracy w jej dopracowanie, a jednak zabrakło tego czegoś, żeby można się było książką zachwycać.
Mówi się, że w fantastyce ciężko jest stworzyć coś nowego, że wszystko gdzieś już było...

Dla mnie jest to książka o relacjach i relacje są największym plusem fabuły.
"Dylemat" to druga książka B.A. Paris, którą czytałam. I przyznam, że po przeczytaniu "Za zamkniętymi drzwiami" miałam duże wątpliwości, czy dam radę z kolejną książką tej autorki. Na szczęście tym razem historia jest zupełnie inna.
Bardzo podoba mi się, że mamy tu perspektywę Livii i Adama. Dzięki temu jesteśmy w stanie zrozumieć, jaką mają motywację, co kieruje każdym z nich, dlaczego podejmują takie a nie inne decyzje, ale też przede wszystkim co o sobie myślą nawzajem. Uważam, że można zobaczyć, jak zmieniała się relacja wraz z biegiem lat. Mamy też odwołania do sytuacji kiedy byli młodym małżeństwem, co również pokazuje, że będąc w związku cały czas się czegoś uczymy i zmieniamy perspektywę wraz z upływem czasu.
Ciekawe są również ich relacje z dziećmi i to właśnie wokół tego zarysowuje się główny motyw tej powieści.
Podobało mi się również podejście bohaterów do swoich znajomych i przyjaciół. Przyznam, że rozważania bohaterów o tym, jak ich decyzje wpłyną na relacje w grupie, ale też co pomyślą i jak poczują się ich przyjaciele, daje do myślenia.
Książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie!
Słuchałam ją w formie audiobooka :)

Dla mnie jest to książka o relacjach i relacje są największym plusem fabuły.
"Dylemat" to druga książka B.A. Paris, którą czytałam. I przyznam, że po przeczytaniu "Za zamkniętymi drzwiami" miałam duże wątpliwości, czy dam radę z kolejną książką tej autorki. Na szczęście tym razem historia jest zupełnie inna.
Bardzo podoba mi się, że mamy tu perspektywę Livii i Adama. Dzięki...

Wybierając tę książkę myślałam, że zaczynam czytać powieść obyczajową, a przyznam, że też nieszczególnie skupiałam się na opisach fabuły. W związku z tym byłam trochę zaskoczona, gdy książka zaczęła odbiegać od literatury obyczajowej. W posłowiu autor informuje, że chciał połączyć historię miłosną z thrillerem i zależało mu na równowadze między nimi. Mam wrażenie jednak, że historia miłosna schodzi tu na drugi plan, a wątek thrillerowy mniej więcej od połowy staje się bardzo przewidywalny.
Największym plusem jest postać psa i myślę, że szczególnie osoby, które psa w swoim życiu miały lub mają, uznają zachowania tego bohatera za całkiem normalne :D
Historia jest dobra, ale też nie jest to książka, którą będę wspominać po latach. Raczej dobra opcja na spędzenie wolnego popołudnia.
Książkę słuchałam w audiobooku i też w takim wydaniu ją polecam.

Wybierając tę książkę myślałam, że zaczynam czytać powieść obyczajową, a przyznam, że też nieszczególnie skupiałam się na opisach fabuły. W związku z tym byłam trochę zaskoczona, gdy książka zaczęła odbiegać od literatury obyczajowej. W posłowiu autor informuje, że chciał połączyć historię miłosną z thrillerem i zależało mu na równowadze między nimi. Mam wrażenie jednak, że...