Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest bardzo dobra książka, ale obawiam się, że jej słaby punkt polega na tym, że zachwycają się nią głównie studenci polonistyki i krytycy. Bo to jak ona zyskuje przy tak uważanym czytaniu, jest po prostu świetne!
Jeśli kogoś nie przerażają takie eksperymenty językowe, to nawet rozrywkowo będzie to bardzo pozytywne doświadczenie.
Natomiast jeśli ktoś w swoim czytaniu jest bardziej konserwatywny... Niech żałuje ;)

To jest bardzo dobra książka, ale obawiam się, że jej słaby punkt polega na tym, że zachwycają się nią głównie studenci polonistyki i krytycy. Bo to jak ona zyskuje przy tak uważanym czytaniu, jest po prostu świetne!
Jeśli kogoś nie przerażają takie eksperymenty językowe, to nawet rozrywkowo będzie to bardzo pozytywne doświadczenie.
Natomiast jeśli ktoś w swoim czytaniu...

Zawiodłam się, ale tylko trochę. To z pewnością nie jest najlepsza książka. Jest to natomiast całkiem niezły debiut - zwłaszcza jak na swoje lata. Tokarczuk tę książkę wydawała w nieco innych czasach, wtedy mogła mieć swój urok, dziś jest bardziej pretensjonalna niż baśniowa. Bohaterowie są jednowymiarowi, ale trafiają się czasem niezłe kąski - dla przykładu Gauche, który był wierny jak jego żółty pies. Zakończenie też jest nieźle poprowadzone, sądzę, że to właśnie w nim widać, że Tokarczuk już wtedy była całkiem niezła.

Zawiodłam się, ale tylko trochę. To z pewnością nie jest najlepsza książka. Jest to natomiast całkiem niezły debiut - zwłaszcza jak na swoje lata. Tokarczuk tę książkę wydawała w nieco innych czasach, wtedy mogła mieć swój urok, dziś jest bardziej pretensjonalna niż baśniowa. Bohaterowie są jednowymiarowi, ale trafiają się czasem niezłe kąski - dla przykładu Gauche, który...

Nie wiem, ile razy czytałam tę książkę. Wiele. Uczyłam się na niej czytać i sądzę, że to właśnie jej zawdzięczam całkiem niezły literacki gust.

To jest bardzo wielka książka, wielka w swojej prostocie, w swoim niewiarygodnym cieple, które sprawia, że Bullerbyn staje się naszym domem onirycznym jak od Bachelarda. To nieprawdopodobne, żeby podniszczona książeczka z obrazkami potrafiła tak intensywnie przenosić w bezpieczny świat dzieciństwa!

Ach, za sam rozdział o sprawunkach i kawałku kiełbasy dobrze obsuszonej dałabym Astrid Nobla :)

Nie wiem, ile razy czytałam tę książkę. Wiele. Uczyłam się na niej czytać i sądzę, że to właśnie jej zawdzięczam całkiem niezły literacki gust.

To jest bardzo wielka książka, wielka w swojej prostocie, w swoim niewiarygodnym cieple, które sprawia, że Bullerbyn staje się naszym domem onirycznym jak od Bachelarda. To nieprawdopodobne, żeby podniszczona książeczka z obrazkami...