Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka na początku porywa swoim krytycznym i wywrotowym podejściem, ale z czasem robi się strasznie monotonna i jednowymiarowa. Autor zdaje się oskarżać szkołę, nauczycieli i wszystko, co z tą instytucją związane, o całe zło tego świata, zupełnie nie dostrzegając w zasadzie żadnych pozytywów, ani też realnych ograniczeń, które wpływają na jej kształt. O ile zgadzam się w dużym stopniu z wieloma twierdzeniami, to zupełny brak krytycznego spojrzenia na nie wręcz odrzuca. Mam też poczucie, że pomijanych jest sporo istotnych wątków, a dowody dobierane są pod tezę i mają niekiedy charakter anegdotyczny. Dużo tutaj stwierdzeń bardzo ogólnych, z istoty niesprawdzalnych, lub wręcz przeczących sobie nawzajem. Nie mówiąc już o tym, że autor proponuje bardzo niewiele konkretnych, realnych rozwiązań dla *masowego* systemu szkolnictwa poza "spalić wszystko do gołej ziemi". Miejscami mam wrażenie, że książka ma być przepracowaniem osobistej traumy, a nie rzetelną, naukową analizą problemu.

Książka na początku porywa swoim krytycznym i wywrotowym podejściem, ale z czasem robi się strasznie monotonna i jednowymiarowa. Autor zdaje się oskarżać szkołę, nauczycieli i wszystko, co z tą instytucją związane, o całe zło tego świata, zupełnie nie dostrzegając w zasadzie żadnych pozytywów, ani też realnych ograniczeń, które wpływają na jej kształt. O ile zgadzam się w...

Książkę mogę określić jako co najwyżej "w porządku". Porusza ważny temat, ale dla osób, które chociaż trochę się nim interesują i mają za sobą lekturę kilku podobnych pozycji, nie wnosi nic nowego. Ani nie jest napisana w porywający sposób, ani nie prezentuje świeżego czy nieszablonowego podejścia do tematu, ani nie porusza szczególnie opowiadanymi historiami, ani nie wchodzi w żadne zagadnienie w sposób naprawdę głęboki. Ot, kolejny reportaż, jakich wiele. Kilka ciekawych spotkań, parę zabawnych anegdot, dużo ludzkiego cierpienia, właściwego poruszanemu tematowi. Czasem w nieprzyjemny sposób prześwituje ignorancja czy brak gruntownej wiedzy autorki. Uporczywie wracają te same opowieści, ale bez pomysłu na nadanie im mocy czy spajającej je narracji. Rozdział o mieszkaniach, dobrany spoza klucza, niepasujący do całości. Całość opisałabym jako nieco wtórną i naskórkową. Idea słuszna, ale średnio zrealizowana.

Książkę mogę określić jako co najwyżej "w porządku". Porusza ważny temat, ale dla osób, które chociaż trochę się nim interesują i mają za sobą lekturę kilku podobnych pozycji, nie wnosi nic nowego. Ani nie jest napisana w porywający sposób, ani nie prezentuje świeżego czy nieszablonowego podejścia do tematu, ani nie porusza szczególnie opowiadanymi historiami, ani nie...

Książka strasznie przegadana, czasem bardzo ewidentne jest, że z krótkiego eseju próbowano "wyprodukować" pełnowymiarową publikację. Co gorsza, te wszystkie wywody mają dość subiektywny i jednostronny charakter - mimo akademickiego rodowodu autor nie wydaje się popierać swoich stwierdzeń zadowalającą ilością badań czy literatury, a materiał, który sam zebrał i systematycznie omawia, też pozostawia wiele do życzenia pod kątem reprezentatywności. Osobiste przemyślenia przedstawione są jak prawdy objawione, a fakty naginane pod tezę. I o ile powyższe wady przejdą bez problemu w eseju czy felietonie, to w popularnonaukowej publikacji już nie wyglądają zbyt dobrze. Uważam opisywany problem za ważny i aktualny, ale sposób jego opisu mnie rozczarował. Artykuł, który był przyczynkiem do powstania książki robił zdecydowanie lepsze wrażenie - mocna forma, z konieczności posługująca się uproszczeniami, zostawia czytelnika z wieloma pytaniami. Tutaj autor stara się te myśli rozwinąć, ale często sprawia, że wskutek rozdmuchanych rozważań, coraz bardziej wątpię w jego argumenty. Ostatecznie pojawia się tutaj szereg interesujących spostrzeżeń i refleksji, ale w dużej mierze widziałabym je raczej zamknięte w krótkiej formie eseju, a częściowo opracowane w uczciwy, dogłębny, naukowy sposób.

Książka strasznie przegadana, czasem bardzo ewidentne jest, że z krótkiego eseju próbowano "wyprodukować" pełnowymiarową publikację. Co gorsza, te wszystkie wywody mają dość subiektywny i jednostronny charakter - mimo akademickiego rodowodu autor nie wydaje się popierać swoich stwierdzeń zadowalającą ilością badań czy literatury, a materiał, który sam zebrał i...