Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pytasz mnie — mówił Plutarch — dlaczego Pitagoras powstrzymywał się od mięsa zwierząt; ja natomiast zapytuję przeciwnie, jak mógł zdobyć się na odwagę pierwszy spośród ludzi, który zbliżył do ust zamordowane ciało, który zmiażdżył zębami kości umierającego zwierzęcia, który kazał przyrządzić da zjedzenia martwe ciała, trupy i pochłonął członki, co przed chwilą jeszcze beczały, ryczały, chodziły i widziały. Jak ręka jego mogła pogrążyć żelazo w sercu czującej istoty? Jak oczy jego mogły znieść morderstwo? Jak mógł patrzeć na zarzynanie, obdzieranie, kawałkowanie biednego, bezbronnego zwierzęcia? Jak mógł znieść widok drgającego jeszcze ciała? Jak zapach tego ciała nie przyprawił go o mdłości? Jak mógł nie uczuć wstrętu, obrzydzenia, przerażenia, kiedy przyszło mu dotykać ohydy tych ran, zrywać czarną i zaschłą krew, która je pokrywała?

Pytasz mnie — mówił Plutarch — dlaczego Pitagoras powstrzymywał się od mięsa zwierząt; ja natomiast zapytuję przeciwnie, jak mógł zdobyć s...