Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie sypiają ze sobą, nic ekscytującego. Zdjąć przed kimś ubrania i położyć się na kimś, pod kimś lub obok kogoś to żaden wyczyn, żadna przygoda. Przygoda następuje później, jeśli zdejmiesz przed kimś skórę i mięśnie i ktoś zobaczy twój słaby punkt, żarzącą się w środku małą lampkę, latareczkę na wysokości splotu słonecznego, kryptonit, weźmie go w palce, ostrożnie, jak perłę, i zrobi z nim coś głupiego, włoży do ust, połknie, podrzuci do góry, zgubi. I potem, dużo później zostaniesz sam, z dziurą jak po kuli, i możesz wlać w tą dziurę dużo, bardzo dużo mnóstwo cudzych ciał, substancji i głosów, ale nie wypełnisz, nie zamkniesz, nie zabetonujesz, nie ma chuja.

Ludzie sypiają ze sobą, nic ekscytującego. Zdjąć przed kimś ubrania i położyć się na kimś, pod kimś lub obok kogoś to żaden wyczyn, żadna przygoda. Przygoda następuje później, jeśli zdejmiesz przed kimś skórę i mięśnie i ktoś zobaczy twój słaby punkt, żarzącą się w środku małą lampkę, latareczkę na wysokości splotu słonecznego, kryptonit, weźmie go w palce, ostrożnie, jak perłę...

Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

Moja refleksja jest taka, że ludzie są popierdoleni.

Moja refleksja jest taka, że ludzie są popierdoleni.

(...) ludzie mówią. Mówią za dużo. Mówią bezładnie. Mówią o sobie nawzajem, za swoimi plecami. Mówią, kto komu wisi pieniądze, kto kogo ostatnio wypierdolił z interesu. Mówią, kto jest słaby, gdzie jest słaby, kiedy stał się słaby. Mówią o tym, co inni mówią o innych. Mówią o tym, kto się z kim rucha. Kto kogo zdradził. Kto kogo porzucił. Mówią, aby mówić. Mówią, mówią i mówią. Piją po to, aby mówić jeszcze więcej. Jeszcze głupiej. Informacje przeciekają przez nich, lecą im z oczu, z uszu, spomiędzy nóg. Nieistotne i istotne. Te powszechnie wiadome i te poufne. Wciąż mówią. Mówią, dopóki nie padną. Mówią po to, aby za chwilę powiedzieć jeszcze więcej. Mówienie ich podnieca, rozszerza ich źrenice, przyśpiesza oddech, zwilża śluzówki. Gdy jest połączone z byciem słuchanym, wtedy staje się lepsze i ważniejsze niż seks. Lepsze i ważniejsze, bo bardziej ekonomiczne. Mówienie różni się od seksu zdecydowanie korzystniejszym stosunkiem energii zainwestowanej do energii uzyskanej.

(...) ludzie mówią. Mówią za dużo. Mówią bezładnie. Mówią o sobie nawzajem, za swoimi plecami. Mówią, kto komu wisi pieniądze, kto kogo ostatnio wypierdolił z interesu. Mówią, kto jest słaby, gdzie jest słaby, kiedy stał się słaby. Mówią o tym, co inni mówią o innych. Mówią o tym, kto się z kim rucha. Kto kogo zdradził. Kto kogo porzucił. Mówią, aby mówić. Mówią, mówią i mówią....

Być może ma rację, bo nie licząc niektórych rodzajów raka, wszystko co spotyka ludzi, wyrządzają sobie sami.

Być może ma rację, bo nie licząc niektórych rodzajów raka, wszystko co spotyka ludzi, wyrządzają sobie sami.

Tymczasem jesteśmy w Polsce, w kraju na pięć liter plus P, w kraju w którym na jeden banknot przypada troje ludzi, którzy chcą go zajebać, w którym ludzie jeszcze niedawno jedli ziemię, wykombinowaną cebulę i parówki z krowich dziąseł. Takie zjawiska jak przyjaźń występują tutaj cholernie rzadko, o ile w ogóle, nie mówiąc już o tym że przy kwotach większych niż pięćdziesiąt tysięcy złotych nie ma niczego takiego jak zwykłe koleżeństwo.

Tymczasem jesteśmy w Polsce, w kraju na pięć liter plus P, w kraju w którym na jeden banknot przypada troje ludzi, którzy chcą go zajebać, w którym ludzie jeszcze niedawno jedli ziemię, wykombinowaną cebulę i parówki z krowich dziąseł. Takie zjawiska jak przyjaźń występują tutaj cholernie rzadko, o ile w ogóle, nie mówiąc już o tym że przy kwotach większych niż pięćdziesiąt t...

Cudowna jest głupota tego świata! Kiedy nasz los niedomaga - często zresztą skutkiem naszych własnych nadużyć - winimy za niepowodzenia słońce, księżyc i gwiazdy: tak jakby człowiek był nędznikiem z konieczności, głupcem z wyroku niebios, łotrem, złodziejem i zdrajcą za sprawą obrotów sfer, pijakiem, kłamcą i rozpustnikiem z racji niezwalczonego wpływu planet; tak jakby całe nasze zło brało się z boskiego dopustu. Godny podziwu wykręt łajdaczącego się człowieka - obarczać gwiazdy odpowiedzialnością za własną koźlą naturę!

Cudowna jest głupota tego świata! Kiedy nasz los niedomaga - często zresztą skutkiem naszych własnych nadużyć - winimy za niepowodzenia słońce, księżyc i gwiazdy: tak jakby człowiek był nędznikiem z konieczności, głupcem z wyroku niebios, łotrem, złodziejem i zdrajcą za sprawą obrotów sfer, pijakiem, kłamcą i rozpustnikiem z racji niezwalczonego wpływu planet; tak jakby całe na...

Gdy się rodzimy, płaczemy, że trzeba / Wejść na ogromną scenę i wziąć udział / W błazeńskiej farsie.

Gdy się rodzimy, płaczemy, że trzeba / Wejść na ogromną scenę i wziąć udział / W błazeńskiej farsie.

...A przecież możliwe, / Że będzie jeszcze gorzej. Póki jesteś / W stanie powiedzieć: "To naprawdę koniec", / Wciąż nie dobrnąłeś do końca.

...A przecież możliwe, / Że będzie jeszcze gorzej. Póki jesteś / W stanie powiedzieć: "To naprawdę koniec", / Wciąż nie dobrnąłeś do końca.

Wariatem jest, kto liczy na łagodność wilka, na zdrowie konia, na miłość młodego chłopca i na przysięgi nierządnicy.

Wariatem jest, kto liczy na łagodność wilka, na zdrowie konia, na miłość młodego chłopca i na przysięgi nierządnicy.

To plaga tych czasów, w których ślepcom przewodzą szaleńcy.

To plaga tych czasów, w których ślepcom przewodzą szaleńcy.

Miej więcej, niż pokazujesz, Mów mniej, niżeli pojmujesz, Mniej, niż posiadasz, pożyczaj, Miast chodzić, jeździć miej zwyczaj, Miast wierzyć, ucz się sam więcej, Mniej stawiaj, niż masz pieniędzy, Porzuć picie, porzuć dziewki, Pilnuj domu i sakiewki, To ci wszystko procent da, Więcej niźli sto od sta.

Miej więcej, niż pokazujesz, Mów mniej, niżeli pojmujesz, Mniej, niż posiadasz, pożyczaj, Miast chodzić, jeździć miej zwyczaj, Miast wierzyć, ucz się sam więcej, Mniej stawiaj, niż masz pieniędzy, Porzuć picie, porzuć dziewki, Pilnuj domu i sakiewki, To ci wszystko procent da, Więcej niźli sto od sta.

Słowa to wiatr, ale wiatr może rozniecić pożar.

Słowa to wiatr, ale wiatr może rozniecić pożar.

Gdy lepsi od nas jęczą pod nieszczęść batogiem, / Los już nam się nie zdaje osobistym wrogiem. / Ten, kto cierpi samotnie, dręczy się bez miary, / Opuściwszy na zawsze beztroski obszary; / Lecz najcięższe cierpienie stopniowo zamiera, / Gdy w zmaganiach z udręką znajdziemy partnera. / O ileż łatwiej teraz uporać się z bólem, / Gdy to, co mnie przygniata, zawisło nad Królem.

Gdy lepsi od nas jęczą pod nieszczęść batogiem, / Los już nam się nie zdaje osobistym wrogiem. / Ten, kto cierpi samotnie, dręczy się bez miary, / Opuściwszy na zawsze beztroski obszary; / Lecz najcięższe cierpienie stopniowo zamiera, / Gdy w zmaganiach z udręką znajdziemy partnera. / O ileż łatwiej teraz uporać się z bólem, / Gdy to, co mnie przygniata, zawisło nad Królem.