Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absolutnie piękna! Przeczytałam ją i poczułam łzy cisnące się do oczu, miłość do jej bohaterów i żal, że się skończyła. Wzruszająca, zabawna, a momentami przerażająca. Cieszę się, że ją przeczytałam i przy okazji w tak przyjemny sposób mogłam się dokształcić i chociaż spróbować zrozumieć jak te kilkadziesiąt lat temu wyglądał temat segregacji rasowej. Przyznaję, do tej pory nie miałam o tym zielonego pojęcia. Wspaniała książka, brak mi słów.

Absolutnie piękna! Przeczytałam ją i poczułam łzy cisnące się do oczu, miłość do jej bohaterów i żal, że się skończyła. Wzruszająca, zabawna, a momentami przerażająca. Cieszę się, że ją przeczytałam i przy okazji w tak przyjemny sposób mogłam się dokształcić i chociaż spróbować zrozumieć jak te kilkadziesiąt lat temu wyglądał temat segregacji rasowej. Przyznaję, do tej pory...

Na początku stwierdziłam, że "Niezgodna" jest niczym innym, jak słabą podróbką "Igrzysk śmierci" i omijałam ją szerokim łukiem. Potem życie złożyło się tak, że zostałam zmuszona do obejrzenia ekranizacji dwóch pierwszych tomów i stwierdziłam, że książka może być nawet ciekawa, więc czym prędzej sięgnęłam po nią.
Skończyłam pierwszy tom i stwierdzam, że do "Igrzysk śmierci" to sporo jej brakuje, ale też nie jest tak podobna, jak mi się wydawało, że będzie. Choć niektóre wątki przypominają te z igrzysk, to mnie osobiście deko rozczarowała. Z początku czytałam chętnie, lecz z czasem mój zapał gasł, a główna bohaterka coraz bardziej drażniła. Nie polubiłam Tris, ale mimo to sięgnę po drugi tom i dam tej trylogii szansę, ponieważ ciekawi mnie, co będzie dalej. A może będzie lepiej? :)

Na początku stwierdziłam, że "Niezgodna" jest niczym innym, jak słabą podróbką "Igrzysk śmierci" i omijałam ją szerokim łukiem. Potem życie złożyło się tak, że zostałam zmuszona do obejrzenia ekranizacji dwóch pierwszych tomów i stwierdziłam, że książka może być nawet ciekawa, więc czym prędzej sięgnęłam po nią.
Skończyłam pierwszy tom i stwierdzam, że do "Igrzysk...

Żywiłam w stosunku do tej książki ogromne nadzieję, bo niesamowicie zaciekawił mnie jej opis. Czym prędzej zabrałam się za jej czytanie i... nie rozczarowałam się. Pochłonęłam ją momentalnie i to z ogromną przyjemnością, choć do lekkich nie należy.
Czasy wojny nie były sielankowe, dlatego też, jeżeli historia opowiada o losach ludzi, żyjących właśnie wtedy, również taka być nie może. Czytałam o jedenastoletniej dziewczynce, która straciła rodzinę, a jej jedynym powodem stał się mały braciszek, ukryty przed policją w zamkniętej na klucz szafce. Sarah ma klucz cały czas przy sobie i robi wszystko, by z obozu wrócić do rodzinnego domu i uratować chłopca. Pytanie tylko, czy ma jakiekolwiek szanse?
Sama staram się unikać książek czy filmów, których akcja rozgrywa się w czasach wojny, ponieważ strasznie mnie dotykają i trudno mi potem wrócić do porządku dziennego, lecz nie żałuję, że przeczytałam tę historię.

Żywiłam w stosunku do tej książki ogromne nadzieję, bo niesamowicie zaciekawił mnie jej opis. Czym prędzej zabrałam się za jej czytanie i... nie rozczarowałam się. Pochłonęłam ją momentalnie i to z ogromną przyjemnością, choć do lekkich nie należy.
Czasy wojny nie były sielankowe, dlatego też, jeżeli historia opowiada o losach ludzi, żyjących właśnie wtedy, również taka...