Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz pierwszy przeczytałam jedną z powieści Murakamiego i jestem pod wrażeniem. Ta książka jest pięknie napisana – styl jest elegancki i klimatyczny. Norwegian Wood bada miłość, stratę, strach i pamięć. To mocna opowieść o zmaganiu się z samotnością i depresją. Pokazuje jak seks i miłość mogą być zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi siłami. Toru Watanabe próbuje przełamać żal i znaleźć drogę do szczęśliwszego życia. Ta książka pobudza do refleksji i na długo pozostanie w moich myślach. Żałuję, że nie wiemy co stało się ze szturmowcem, a zakończenie sprawia, że mam ochotę wręcz wyrwać sobie włosy z głowy!

Po raz pierwszy przeczytałam jedną z powieści Murakamiego i jestem pod wrażeniem. Ta książka jest pięknie napisana – styl jest elegancki i klimatyczny. Norwegian Wood bada miłość, stratę, strach i pamięć. To mocna opowieść o zmaganiu się z samotnością i depresją. Pokazuje jak seks i miłość mogą być zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi siłami. Toru Watanabe próbuje...

Prawdopodobnie mój najmniej ulubiony tom z serii, ale nadal był uroczy, zwłaszcza gdy Loid mówił Yor ile znaczy dla Anyi jako matka!!
Nie jestem największą fanką Nightfall. Myślę, że jej obecność wraz z jej motywem wydawał się trochę niepotrzebne, ale poza tym naprawdę podobał mi się ten tom. Najlepszy fragment to 'montaż' zakupowy Becky i Anyi!

Prawdopodobnie mój najmniej ulubiony tom z serii, ale nadal był uroczy, zwłaszcza gdy Loid mówił Yor ile znaczy dla Anyi jako matka!!
Nie jestem największą fanką Nightfall. Myślę, że jej obecność wraz z jej motywem wydawał się trochę niepotrzebne, ale poza tym naprawdę podobał mi się ten tom. Najlepszy fragment to 'montaż' zakupowy Becky i Anyi!

'Przyjaciele' to termin luźno używany tutaj.

Autorka ma talent do tworzenia historii zarówno fascynujących jak i rozczarowujących jednocześnie. Nie czułam zbytniego przywiązania do bohaterów. Może dlatego, że każda „intelektualna” rozmowa pochodziła z miejsca uprzywilejowanego.

Jeżeli chodzi o główna bohaterkę, Frances; bycie w jej głowie było wyczerpującą przygodą złego samopoczucia i egzystencjalnej nudy. Po prostu nie mogłam określić, dlaczego była taka, jaka była. Chyba po prostu nie czułam się, jakbym czytała o prawdziwych ludziach.

W każdym razie, przypuszczam, że należę do grupy osób, które bardziej lubią 'Rozmowy z przyjaciółmi' niż 'Normalnych ludzi'.

'Przyjaciele' to termin luźno używany tutaj.

Autorka ma talent do tworzenia historii zarówno fascynujących jak i rozczarowujących jednocześnie. Nie czułam zbytniego przywiązania do bohaterów. Może dlatego, że każda „intelektualna” rozmowa pochodziła z miejsca uprzywilejowanego.

Jeżeli chodzi o główna bohaterkę, Frances; bycie w jej głowie było wyczerpującą przygodą złego...