Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Męcząca rzecz. Jak typowe polskie kino i umęczona literatura. Jedna z tych książek, które mnie do polskiej literatury zniechęcają. Nie żeby było to bez sensu albo żenuła - nie. Ale łatwiej i przyjemniej czyta się toretyków neomarksizmu.

Męcząca rzecz. Jak typowe polskie kino i umęczona literatura. Jedna z tych książek, które mnie do polskiej literatury zniechęcają. Nie żeby było to bez sensu albo żenuła - nie. Ale łatwiej i przyjemniej czyta się toretyków neomarksizmu.

Zgadzam się z tymi opiniami, które okreslają Hel 3 jako najsłabszą książkę Grzędowicza. PLO czytałem i słuchałem kilka razy i uważam za rzecz wybitną, Księgę J Demonów równierz uwielbiam, mniej Popiół i kurz. Grzędowicz to dla mnie gość. Ale tu nie podołał i skłąda się na to kilka aspektów. Końcówka wygląda tak, jakby bardzo już chciał skończyć książkę. jej lapidarność nie współgra z niekiedy rozwlekłymi wątkami wałkowanymi wcześniej. Kilka wątków wyrażnie niedokończonych - kilka pistoletów na ścianie nie wypala w końcówce, kilka tropów znika bez sensu. W zasadzie pod koniec, mając za sobą 95% książki i przed sobą zaledwie parę stron byłem pewien, że tego nie da się skończyć w ramach 1 tomu, że musi być kontynuacja choć nikt o tym nie wspominał. trudno nie dostrzec analogii z Solarisem, ale poziom nie ten niestety. Do tego dochodzi zbyt nachalne lansowanie krytyki współczesności: globalizacji, unifikacji, zaniku prywatności i manipulacji rządów i koncernów itd - wątków które znamy już z PLO (ale tam wystąpiły w delikatnej formie). Nachalne - bo często wykładane explicite. No i zarzut największy - nie klei się to wszystko, w każdej chwili można odłożyć książkę i zrobić coś innego. W PLO to było niemożliwe.
Mimo wszystko bólu nie sprawiało a nawet po skończeniu książki pojawił się leeki smutek. Oby jednak Autor wrócił do wielkiej formy.

Zgadzam się z tymi opiniami, które okreslają Hel 3 jako najsłabszą książkę Grzędowicza. PLO czytałem i słuchałem kilka razy i uważam za rzecz wybitną, Księgę J Demonów równierz uwielbiam, mniej Popiół i kurz. Grzędowicz to dla mnie gość. Ale tu nie podołał i skłąda się na to kilka aspektów. Końcówka wygląda tak, jakby bardzo już chciał skończyć książkę. jej lapidarność nie...