Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Działający na wyobraźnię styl. I to co zostanie mi w pamięci po tej książce to klimat domu, który był bardziej południowo europejski niż skandynawski. Nie jestem fanką głównej bohaterki i ale postać poprowadzona dość wiarygodnie. Łącznie z tym jak kończy się książka. Smutna.

Działający na wyobraźnię styl. I to co zostanie mi w pamięci po tej książce to klimat domu, który był bardziej południowo europejski niż skandynawski. Nie jestem fanką głównej bohaterki i ale postać poprowadzona dość wiarygodnie. Łącznie z tym jak kończy się książka. Smutna.

Jestem bardzo rozczarowana. Książka miała taki rozgłos, że spodziewałam się naprawdę rozłożenia na łopatki. Nie bałam się ani przez sekundę. Był pomysł ale chyba rozszedł się na szwach w trakcie pisania. Prawie nic nie pozostawiono domysłom czytelnika bo główna bohaterka miała tyle myśli na minutę, że nie pozostawiało to żadnego pola do popisu dla naszej wyobraźni. Wszystko skrupulatnie opisane, że puzzle wręcz same wskakiwały na miejsce w miarę czytania. Jeden moment zaskoczenia związany z główna bohaterka i tyle. Zero zaskoczenia na koniec.
Nie będzie spojlerem jak napiszę, że czułam niedosyt w związku z postaciami małych dzieci. Widać autorka nie lubi tak bardzo motywu dzieci zagrażających dorosłym jak ja 😆 a szkoda.

Jestem bardzo rozczarowana. Książka miała taki rozgłos, że spodziewałam się naprawdę rozłożenia na łopatki. Nie bałam się ani przez sekundę. Był pomysł ale chyba rozszedł się na szwach w trakcie pisania. Prawie nic nie pozostawiono domysłom czytelnika bo główna bohaterka miała tyle myśli na minutę, że nie pozostawiało to żadnego pola do popisu dla naszej wyobraźni. Wszystko...

"Nóż" nie umywa się do "Upiorów", "Czerwonego gardła" czy nawet "Policji". Czujemy jak autor nagina do granic możliwości to, ile jego główna postać może znieść. I nie są to wcale granice powodujące dreszcze emocji. Raczej ciarki czegoś co zakrawa na "serio?". Uczynienie mordecy z tej postaci, której ta rola została powierzona w tej części serii, jest strzałem w kolano. Jej motywcja, wyjaśniona na 2 stronach jest mocno nieprzekonująca i sprawia wrażenie napisanej przez niedojrzałego pisarza. Pisarza, króry w dodatku celowo chce zranić czytelników. Tych wiernych, tych którzy są z Harrym od początku. On nie chce ich serc rozerwać na kawałki. Bo wtedy napisał by dramat umoczony w kryminale. Pisarz chce żebyśmy cierpieli, ponieważ tak mocno nam się to wszystko nie klei. Uważam tę sprawę nie tylko za najgorzej rozgraną ale i za najbardziej rzewną. A to nie pasuje do Harrego Hole. Nie pasuje jak diabli.

"Nóż" nie umywa się do "Upiorów", "Czerwonego gardła" czy nawet "Policji". Czujemy jak autor nagina do granic możliwości to, ile jego główna postać może znieść. I nie są to wcale granice powodujące dreszcze emocji. Raczej ciarki czegoś co zakrawa na "serio?". Uczynienie mordecy z tej postaci, której ta rola została powierzona w tej części serii, jest strzałem w kolano. Jej...