Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najciekawsza i co za tym idzie najlepsza książka z trylogii Karpyshyna.
Dużym minusem jest jednak tłumaczenie, które mocno zalatuje amatorszczyzną.
Tłumacz prawdopodobnie nie miał jakiegokolwiek kontaktu z grami (które mają wspólne uniwersum z książkami).
Sprawia to, że sporo dobrze znanych graczom nazw (w tym nazw własnych) tłumaczonych jest nieprawidłowo.
Przykładowo:
Klub "Zaświaty" w książce jest "Pośmiertnym" (jak to brzmi!)
"cykl" zniszczenia jest "kręgiem"
"gethy" wg tłumacza to "gethowie"
I tak dalej i tak dalej. Męczy to i jest nie do przyjęcia, szczególnie że "targetem" książki są przecież fani gier.
Trafił się nawet paskudny błąd ortograficzny.
Pomijając jednak te niedogodności bawiłem się przy tej książce bardzo dobrze.

Najciekawsza i co za tym idzie najlepsza książka z trylogii Karpyshyna.
Dużym minusem jest jednak tłumaczenie, które mocno zalatuje amatorszczyzną.
Tłumacz prawdopodobnie nie miał jakiegokolwiek kontaktu z grami (które mają wspólne uniwersum z książkami).
Sprawia to, że sporo dobrze znanych graczom nazw (w tym nazw własnych) tłumaczonych jest nieprawidłowo.
Przykładowo:...

Niestety, ale taka sobie. Główną bohaterką jest kobieta, z którą trudno sympatyzować. Jej zachowania i przemyślenia są nie tylko nieracjonalne (co można by było jeszcze usprawiedliwić z uwagi na okoliczności), moralnie wątpliwe (moim zdaniem słabo, ale są przecież ludzie lubiący takich bohaterów) ale przede wszystkim mało interesujące. Tak naprawdę w tej książce praktycznie nic się nie dzieje. Ocalała tylko snuje się to tu, to tam i nic z tego nie wynika. Jeśli mam być szczery to dużo ciekawsze były retrospekcje, opowiadające o zyciu głównej bohaterki przed wybuchem pandemii. A skoro tak, to w zasadzie nie wiem czemu autorka podjęła taki a nie inny temat (życie w postapokaliptycznym świecie), skoro nie ma odnośnie tego zagadnienia niczego szczególnego do przekazania.

Niestety, ale taka sobie. Główną bohaterką jest kobieta, z którą trudno sympatyzować. Jej zachowania i przemyślenia są nie tylko nieracjonalne (co można by było jeszcze usprawiedliwić z uwagi na okoliczności), moralnie wątpliwe (moim zdaniem słabo, ale są przecież ludzie lubiący takich bohaterów) ale przede wszystkim mało interesujące. Tak naprawdę w tej książce praktycznie...

Udany mariaż dramatu sądowego i obyczajówki. Proporcje tych gatunków określiłbym jako mniej więcej równe, co może skutecznie odstraszyć osoby sięgające po tę lekturę głównie z chęci śledzenia kryminalnej intrygi. Mnie to jednak nie przeszkadzało.
Choć prawdopodobnie nie jest to książka, którą będę z wypiekami na twarzy wspominał za 10 lat, to jednak okazała się ona na tyle interesująca oraz wciągająca, że kilka wieczorów z nią spędzonych upłynęło mi niezwykle przyjemnie.

Udany mariaż dramatu sądowego i obyczajówki. Proporcje tych gatunków określiłbym jako mniej więcej równe, co może skutecznie odstraszyć osoby sięgające po tę lekturę głównie z chęci śledzenia kryminalnej intrygi. Mnie to jednak nie przeszkadzało.
Choć prawdopodobnie nie jest to książka, którą będę z wypiekami na twarzy wspominał za 10 lat, to jednak okazała się ona na tyle...