Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nauczony doświadczeniem wiem, że to jedna z tych książek, które w trakcie czytania aż tak bardzo nie zachwycają ale mają w sobie to coś, co pozwala wrócić myślami do tej historii za rok i się nią zachwycić. To coś to inteligencja autora, który poprzez opisaną historię uczy nas jak wygląda świat, w szczególności polityka. Po inne ksiązki cyklu nie sięgnę ale Fundację warto było przeczytać. Pozycja nie tylko dla fanów sci-fi a dla każdego. Dobra na prezent dla kumpla, który lubi od czasu do czasu przeczytać coś ambitnego.

Nauczony doświadczeniem wiem, że to jedna z tych książek, które w trakcie czytania aż tak bardzo nie zachwycają ale mają w sobie to coś, co pozwala wrócić myślami do tej historii za rok i się nią zachwycić. To coś to inteligencja autora, który poprzez opisaną historię uczy nas jak wygląda świat, w szczególności polityka. Po inne ksiązki cyklu nie sięgnę ale Fundację warto...

Książka jest zbiorem wielu teorii spiskowych opakowanych w ciekawą fabułę. Gdy już spostrzegłem się o co tutaj chodzi, wraz z rozwojem powieści mniej więcej wiedziałem czego spodziewać się dalej. Nachodzi refleksja, że gdyby większość teorii spiskownych była prawdą to ta książka wcale nie jest sci-fi, tylko opisem rzeczywistości a to już daje mocno do myślenia. Czy rzeczywiście żyjemy w świecie o którym nie mamy pojęcia? W pewnym stopniu na pewno ale czy w aż tak dużym? Natomiast teraz o tym co mi się nie podoba. Odniosłem wrażenie, że autor tak bardzo chciał wszystko zmieścić i złączyć w spójną historię, że jest tego zbyt dużo. Gdybym nie znał tematu wcześniej mógłbym się pogubić. Na pewno historię czytałoby mi się lepiej, gdyby była podzielona na 2,3 tomy i karty byłoby odkrywane powoli. Tutaj co kilka minut czytania dowiadujemy się czegoś "wow" i po jakimś czasie te rewelacje już nie robią wrażenia, ponieważ nie są poprzedzone tajemnicą, oczekiwaniem. Nie wierzę, że to piszę, ale te wątki związane nie z tematyką sci-fi a opierające się na zwykłych relacjach między postaciami są tak ciekawe, że z chęcią poczytałbym o nich więcej. Jednakże, łatwo jest narzekać a już trudniej znaleźć pozycję, która jest podobna do tej książki. Oryginalność, ciekawe dialogi, fajne postacie i ciekawa historia. Długo Interregnum nie zapomnę i polecam każdemu fanowi sci-fi.

Książka jest zbiorem wielu teorii spiskowych opakowanych w ciekawą fabułę. Gdy już spostrzegłem się o co tutaj chodzi, wraz z rozwojem powieści mniej więcej wiedziałem czego spodziewać się dalej. Nachodzi refleksja, że gdyby większość teorii spiskownych była prawdą to ta książka wcale nie jest sci-fi, tylko opisem rzeczywistości a to już daje mocno do myślenia. Czy...

Książka napisana na modłę:
1) Zagmatwać za wszelką cenę tak, byle tylko czytelnik do końca nie wiedział, który to jest "ten zły", nawet kosztem logiki.
2) Jako główną bohaterkę dać zagubioną, wrażliwą kobietę po przejściach, która marzy o wielkiej miłości, oczywiście alkoholiczkę, bo to teraz takie modne. Być samemu i dużo pić, obwiniać cały świat o swoje niepowodzenia. Bardzo oryginalnie, nie sądzisz?
3) Napisać wszystko prostym i lekkim językiem. Do przeczytania w jedną noc, zresztą sam King to powiedział :)
Nie napiszę, że "Dziewczyna z Pociągu" to strata czasu, bo żadna książka to nie jest czas zmarnowany ale na półce sklepowej większość pozycji z tego gatunku może okazać się ciekawsza.

Na koniec refleksja, która mnie naszła podczas pisania opinii i UWAGA! SPOILER. Pod koniec dowiadujemy się, że całe nieszczęście pochodzi od bohatera (nie pamiętam imienia), który przez całą książkę był zrównoważoną, dbającą o rodzinę osobą. Mamy tutaj kontrast; główna bohaterka: alkoholiczka, samotna, depresyjna, aspołeczna okazuje się postacią pozytywną. Natomiast on: głowa rodziny, kochający dzieci, opiekuńczy staje się potworem. Czy to przypadkiem idealnie nie wpisuje się w obecne trendy podważania wartości rodziny? Czy taka książka niesie dobre przesłanie? I czy przypadkiem właśnie ten aspekt nie stoi za wielkim rozgłosem tej pozycji? Dałem na początku ocenę 4 ale teraz zmieniam na 2.

Książka napisana na modłę:
1) Zagmatwać za wszelką cenę tak, byle tylko czytelnik do końca nie wiedział, który to jest "ten zły", nawet kosztem logiki.
2) Jako główną bohaterkę dać zagubioną, wrażliwą kobietę po przejściach, która marzy o wielkiej miłości, oczywiście alkoholiczkę, bo to teraz takie modne. Być samemu i dużo pić, obwiniać cały świat o swoje niepowodzenia....