Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Suche fakty prosto z wikipedii (jako entuzjasta tego sportu nic (dosłownie nic) nowego się nie dowiedziałem), rozwleczone statystykami dostępnymi na nba.com.
Wywiady? jeden czy tam dwa z lebronem - po trzy pytania każdy, a reszta z role playerami, ale i tak nie w tematyce danych działów.
na tle "shaq bez cenzury" czy chociażby "michael jordan - życie" to są to pieniądze wyrzucone w błoto.

Suche fakty prosto z wikipedii (jako entuzjasta tego sportu nic (dosłownie nic) nowego się nie dowiedziałem), rozwleczone statystykami dostępnymi na nba.com.
Wywiady? jeden czy tam dwa z lebronem - po trzy pytania każdy, a reszta z role playerami, ale i tak nie w tematyce danych działów.
na tle "shaq bez cenzury" czy chociażby "michael jordan - życie" to są to pieniądze...

Książkę przeczytałem dwukrotnie na przestrzeni lat 1998-2003 i z tego też okresu kierowałem się opinią wystawiając tej pozycji ocenę - jej już nie mam zamiaru zmieniać - byłoby to fair zarówno wobec moich wspomnień jak i pana Grzesiuka.
W zeszłym tygodniu powróciłem do tej pozycji i przyznam szcerze, że w każdym rozdziale towarzyszy mi poczucie, że autor próbuje się z czegoś wybielić, ewentualnie nazbyt gloryfikuje swoje czyny. W ogóle nie wspomina o błędach (a może nawet występkach), które mógł popełnić - ot cały Grzesiuk, do którego powinniśmy być przyzwyczajeni. Ale te końcowe (dosłownie na ostatnich 10 stronach) przyznanie się do rozwijającego się w jego głowie homoseksualizmu ( co w tamtych czasach było czymś okrutnie obrazoburczym) trochę zachwiewa jego konsekwencję...

Tak czy siak, chcę żyć wspomnieniem z dzieciństwa, kiedy to traktowałem go jako bohatera pełną gębą.

Książkę przeczytałem dwukrotnie na przestrzeni lat 1998-2003 i z tego też okresu kierowałem się opinią wystawiając tej pozycji ocenę - jej już nie mam zamiaru zmieniać - byłoby to fair zarówno wobec moich wspomnień jak i pana Grzesiuka.
W zeszłym tygodniu powróciłem do tej pozycji i przyznam szcerze, że w każdym rozdziale towarzyszy mi poczucie, że autor próbuje się z...

Ksiązka niby krótka, szybko się czyta, ale mam wrażenie, że każdy rozdział został nadmiernie przeciągnięty. Już wszytsko wiadomo, ale jeszcze(na siłę) autor coś dopowiada, co niestety trochę bagatelizuje tak piękny termin jakim jest czas.

Ksiązka niby krótka, szybko się czyta, ale mam wrażenie, że każdy rozdział został nadmiernie przeciągnięty. Już wszytsko wiadomo, ale jeszcze(na siłę) autor coś dopowiada, co niestety trochę bagatelizuje tak piękny termin jakim jest czas.