Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno mnie tak nie zmęczyła lektura książki. Na podstawie pozytywnych wspomnień o poprzednich książkach autora założyłam, że będzie to ciekawa propozycja na jesienne wieczory. Jest to zbiór różnych historii niezwiązanych ze sobą, które wydarzyły się na rancho w Arizonie. Niestety są one drętwe, nudne i o niczym. Najciekawsze okazały się być informacje pomiędzy snutymi historiami wydrukowane na ciemniejszym tle, jak np. historia powstania sklepu Walmart czy ciekawostki z i o almanachu farmera. Autor niewątpliwie umie opisać barwnie otaczający go świat, ale po co okrasza te historie „mądrościami” rodem z Pawlikowskiej, do tego przesyconymi brakiem szacunku do innych. Dla przykładu wywód (prawie tak doskonały jak Mariana Kowalskiego obalającego teorię ewolucji) o tym, że stek to mięso wegetariańskie. Logika wywodu jest dość prosta i wynika z tego, że krowa pożywia się trawą ergo jest z niej zbudowana. Widać, że autor nie przepada za wegetarianami i dziwi go, że chcą ratować zwierzęta przeznaczane na futro, a przecież norka to tylko przerośnięty szczur do tego niebędący wegetarianinem. Seksistowskie teksty typu „kobieta nigdy nie zmienia poglądów – nie musi, gdyż ma wszystkie naraz” i absurdalny zachwyt nad wszystkim co amerykańskie spowodowały, że bardzo się rozczarowałam. To była prawdziwa męka, aby przebrnąć do końca tego zbioru, dlatego zdecydowanie odradzam te tortury. Żal czasu i pieniędzy.

Dawno mnie tak nie zmęczyła lektura książki. Na podstawie pozytywnych wspomnień o poprzednich książkach autora założyłam, że będzie to ciekawa propozycja na jesienne wieczory. Jest to zbiór różnych historii niezwiązanych ze sobą, które wydarzyły się na rancho w Arizonie. Niestety są one drętwe, nudne i o niczym. Najciekawsze okazały się być informacje pomiędzy snutymi...

Prostota i przewidywalność fabuły bardzo mnie drażniła. Zmęczyłam tę powieść tylko dlatego, że nie lubię zostawiać rozpoczętych książek. Wątki momentami przeciągane do granic możliwości, innym razem sprawa zostaje zamknięta w jednym rozdziale. Postacie są bez wyrazu, płytkie, czarno-białe - od razu wiadomo kto jest dobry, a kto gra tego złego. Świadczą o tym opisy przy bohaterach jak np. Marti Barbany de Montgri posiada tylko zalety: pracowity, wytrwały, szlachetny, prawy, uczciwy, honorowy, rozważny, inteligentny, odważny, o dobrym i czułym sercu, odnoszący imponujące sukcesy w handlu i oczywiście przystojny. Jego antagonista, doradca Bernat Montcusi, nie posiada żadnej zalety. Jest opisywany negatywnie np.: nadęty jak ropucha, butny, napuszony, posiadający potężne cielsko, chciwy, sprytny, śliski jak węgorz.
Wokół przedsięwzięć czy planów, jak np. porwanie Almodis z Marchii (str. 118), poprzez długi opis budowane jest napięcie. Natomiast ich prozaiczność, po ujawnieniu szczegółów misternego planu, budzi spore rozczarowanie. Takiego szczwanego planu nie powstydziłby się sam Baldrick z serialu Czarna Żmija.
Autor przygotował się do napisania książki, o czym świadczy pokaźna bibliografia. Mogę tylko powiedzieć, że dobrze odrobił lekcje, aby to udowodnić czytelnik jest zanudzany szczegółami, które nic nie wnoszą do książki (jak np. opis bojowego rynsztunku Ramona Berenguera – str. 278). Niby wszystko poprawnie, ale bez polotu. Dodatkowo część wątków jest o niczym jak chociażby spór między Pedro Ramonem, a Almodis z Marchii.
Zdecydowanie odradzam tę książkę.

Prostota i przewidywalność fabuły bardzo mnie drażniła. Zmęczyłam tę powieść tylko dlatego, że nie lubię zostawiać rozpoczętych książek. Wątki momentami przeciągane do granic możliwości, innym razem sprawa zostaje zamknięta w jednym rozdziale. Postacie są bez wyrazu, płytkie, czarno-białe - od razu wiadomo kto jest dobry, a kto gra tego złego. Świadczą o tym opisy przy...