Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka lekko surrealistyczna, lingwistyczna, ekspresyjna. Jeżeli lubi się taką stylistykę. Można wchłonąć dla samych wrażeń językowych, polotu, humoru. Fabuła raczej bez znaczenia.

Książka lekko surrealistyczna, lingwistyczna, ekspresyjna. Jeżeli lubi się taką stylistykę. Można wchłonąć dla samych wrażeń językowych, polotu, humoru. Fabuła raczej bez znaczenia.

Książka ta przede wszystkim ma fajną okładkę. Po drugie, ma trochę fajnych metafor. Niewątpliwie nie jest to nieudacznictwo, choć jest trochę jakiejś beznadziei. Przede wszystkim trudno nazwać nieudaczniczką osobę, która wydaje książki w czasach dzisiejszego czytelnictwa. Myślę, że to książka dla kobiet.

Książka ta przede wszystkim ma fajną okładkę. Po drugie, ma trochę fajnych metafor. Niewątpliwie nie jest to nieudacznictwo, choć jest trochę jakiejś beznadziei. Przede wszystkim trudno nazwać nieudaczniczką osobę, która wydaje książki w czasach dzisiejszego czytelnictwa. Myślę, że to książka dla kobiet.

Moja ulubiona książka o mistrzu, może przez to, że najbardziej przygnębiająca. Główny wątek dotyczy śmierci Doktora, która zdarzyła się w przeszłości, jest więc retrospektywnie. Do tego akcja osadzona jest poza Krakowem, w czymś w rodzaju podkrakowskiej wsi. Retrospekcję podkreśla knajpa, gdzie mistrz prowadzi swoje lekko pijackie śledztwo, postkomunistyczna "Stylowa". Antybohater naprawdę jest antagonistą, którego się nie lubi. Poboczni i główni bohaterowie z krwi i kości wzbudzają różne emocje, od skrajnych po dobre, ale można powiedzieć, że się ich lubi. Oprócz tego jest stały dla trójksięgu klimat mistrzowej wsobności.

Moja ulubiona książka o mistrzu, może przez to, że najbardziej przygnębiająca. Główny wątek dotyczy śmierci Doktora, która zdarzyła się w przeszłości, jest więc retrospektywnie. Do tego akcja osadzona jest poza Krakowem, w czymś w rodzaju podkrakowskiej wsi. Retrospekcję podkreśla knajpa, gdzie mistrz prowadzi swoje lekko pijackie śledztwo, postkomunistyczna...